رومانوس یکم
رومانوس یکم Ρωμανός Α΄ | |||||
---|---|---|---|---|---|
امپراتور بیزانس (روم شرقی) | |||||
سلطنت | ۹۲۰ – ۹۴۴ | ||||
پیشین | کنستانتین هفتم | ||||
جانشین | کنستانتین هفتم | ||||
زاده | حدود ۸۷۲ Lacape | ||||
درگذشته | ۱۵ ژوئن ۹۴۸ (سال) | ||||
آرامگاه | Myrelaion | ||||
فرزند(ان) | هلنا کریستوفر استفان کنستانتین | ||||
| |||||
دودمان | دودمان مقدونی |
رومانوس یکم با عنوان کامل رومانوس یکم لاکاپنوس (به یونانی: Ρωμανός Α΄ Λακαπήνος) (زادهٔ حدود ۸۷۲ – درگذشتهٔ ۹۴۸) امپراتور بیزانس بهطور مشترک با دامادش کنستانتین هفتم از ۹۲۰ تا هنگام برکناریش در ۹۴۴ بود و در این مدت قدرت واقعی دردستان او قرار داشت.[۱]
زندگی
[ویرایش]در ۹۱۳ الکساندر، امپراتور وقت بیزانس درگذشت و برادرزادهاش باعنوان کنستانتین هفتم بر تخت امپراتوری نشست.[۲] از آنجا که کنستانتین خردسال بود، نخست اسقفاعظم نیکولاس نایبالسلطنتی او را برعهده گرفت. اما او پس از انجام توافقی با سیمئون، خان بلغار مورد اعتراض درباریان قرار گرفت و پس از خروج بلغارها از قسطنطنیه شورشی علیه او در کاخ به پا خاست که به برکناری او انجامید.[۳] پس از او زوئه کاربونوپسینا، مادر کنستانتین نایبالسلطنتی او را عهدهدار شد اما از آنجا که توان مقابله با بلغارها را که حملاتشان را از سر گرفته بودند نداشت[۳]، رومانوس لاکاپنوس را که در آن زمان دریاسالار ناوگان امپراتوری بیزانس در دانوب بود را به قسطنطنیه فراخواندند.[۱]
رومانوس پس از رسیدن به نایبالسلطنتی کنستانتین، دخترش هلنا را به ازدواج او درآورد و یک سال بعد بهعنوان امپراتور مشترک با دامادش در ۹۲۰ تاجگذاری کرد.[۳] او سپس باکنار زدن کنستانتین از قدرت اقدام به روی کار آوردن خانوادهٔ خود نمود و در ۹۲۱ نخست پسر بزرگش کریستفر و سپس در ۹۲۴ دو پسر دیگرش استفان و کنستانتین را به امپراتوری مشترک با خود منصوب نمود.[۲] با این حال کریستوفر در ۹۳۱ درگذشت و رومانوس که از مرگ او غمگین شده بود روی به مذهب آورد.[۲]
بیتوجهی رومانوس یکم به آیندهٔ دو پسر دیگرش استفان و کنستانتین سبب شد تا آنها علیه او دست به توطئه زده و در دسامبر ۹۴۴ او را از قدرت برکنار کرده و به صومعهای بفرستند، با این حال خود آنها نیز یک ماه بعد از قدرت برکنار شدند[۲] و کنستانتین هفتم برای نخستین بار امپراتوری را مستقلاً در اختیار خود گرفت.[۳]
رومانوس یکم نیز در ۹۴۸ و در کسوت یک راهب درگذشت.[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ «Romanus I Lecapenus». Britannica Online Encyclopedia. دریافتشده در ۱۴ فوریه ۲۰۱۱.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ Dumbarton Oaks, Philip Grierson, Alfred Raymond Bellinger. Catalogue of the Byzantine Coins in the Dumbarton Oaks Collection and in the Whittemore Collection: Leo III to Nicephorus Iii, 717-1081. Dumbarton Oaks, 1973, ISBN 0-88402-045-2. Google Books, (بازبینی به تاریخ ۱۴ فوریه ۲۰۱۱).
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ Wayne G. Sayles. Ancient coin collecting V: the Romaion-Byzantine culture[پیوند مرده]. F+W Media, Inc, 1998, ISBN 0-87341-637-6. Google Books, (بازبینی به تاریخ ۱۴ فوریه ۲۰۱۱).