Eliel Saarinen

Eliel Saarinen

Biografía
Nacemento	(fi) Gottlieb Eliel Saarinen 20 de agosto de 1873 Rantasalmi, Finlandia
Morte	1 de xullo de 1950 (76 anos) Bloomfield Hills, Estados Unidos de América (pt)
Relixión	Luteranismo
Educación	Universidade Politécnica de Helsinki Former Real Lyceum (en)
Actividade
Campo de traballo	Arquitectura
Lugar de traballo	Helsinqui Talín Bloomfield Hills (pt) Sortavala (pt) Vyborg (pt) Hvitträsk (en)
Ocupación	arquitecto, urbanista
Empregador	Universidade de Míchigan
Movemento	Art Nouveau, Art déco, Estilo Internacional e Jugendstil (pt)
Alumnos	Florence Knoll (pt)
Obra
Obras destacables (1909) Estación Central de Helsinki
Familia
Cónxuxe	Loja Saarinen Mathilda Tony Charlotta Gyldén
Fillos	Pipsan Saarinen Swanson  () Loja Saarinen Eero Saarinen  () Loja Saarinen
Pai	Juho Saarinen
Premios
(1950)  Medalla de Ouro do RIBA (1947)  Medalla de Ouro do AIA (20 de xullo de 1946)  Grand Cross of the Order of the Lion of Finland (en) (1940)  doutor honoris causa pola Universidade Harvard (1940)  doutor honoris causa pola Universidade de Cambridge (1933)  honorary doctorate of the Karlsruhe Institute of Technology (en) (22 de decembro de 1924)  Commander First Class of the Order of the White Rose of Finland (en)  Fellow of the American Institute of Architects (en)
Descrito pola fonte	Obálky knih, Albert Edelfelt's letters (en) , Enciclopédia Soviética Armênia, v. 10 (pt) , (p.106)

Gottlieb Eliel Saarinen, nado en Rantasalmi, Finlandia, o 20 de agosto de 1873 e finado en Bloomfield Hills, Míchigan, o 1 de xullo de 1950, foi un arquitecto finlandés, famoso grazas ás súas construcións en estilo Art Nouveau a principios do século XX.

Biografía

Saarinen estudou en Helsinqui na Universidade Politécnica de Helsinqui. Desde 1896 ata 1905 traballou como compañeiro con Herman Gesellius e Armas Lindgren na firma «Gesellius, Lindgren e Saarinen». O seu primeiro gran traballo foi o Pavillón Finlandés da Exposición Universal de 1900, exhibía unha extraordinaria converxencia de influencias de estilo: arquitectura de madeira finlandesa, o neogótico británico e o jugendstil. A primeira época de Saarinen foi posteriormente bautizada co nome de «romanticismo nacional» finlandés e culminou coa Estación Central de Helsinqui (deseñada en 1904, construída en 1910-14). En 1910 traballou no amplo proxecto urbanístico de Munksnäs-Haga e máis tarde publicou un libro sobre o tema.

En xaneiro de 1911 converteuse en asesor do proxecto urbanístico de Reval (Estonia) e foi invitado a Budapest para que asesorase sobre desenvolvemento urbano. En 1912, publicouse un folleto escrito por Saarinen sobre os problemas urbanísticos de Budapest. En abril de 1913 obtivo a primeira praza nunha competición internacional polo seu plan para Reval. Durante 1917-1918 Saarinen traballou no proxecto por unha Helsinqui maior. Saarinen tamén deseño os billetes do marco finlandés introducidos en 1922.

O 6 de marzo de 1904 Saarinen casou con Louise Gesellius, unha escultora de Helsinqui, irmá máis nova de Herman Gesellius. Tiveron unha filla Eva-Lisa (Pipsan) o 31 de marzo de 1905 e un fillo Eero o 20 de agosto de 1910.

Eliel Saarinen mudouse aos Estados Unidos, logo de presentarse ao concurso para o deseño da Tribune Tower, en Chicago. Malia que o deseño de Saarinen resultou o segundo lugar do concurso, o seu edificio foi realizado en 1929 coa construción do Gulf Building en Houston. Saarinen estableceuse primeiro en Evanston (Illinois), onde traballou no seu esquema para o desenvolvemento da fachada do lago de Chicago. En 1924 converteuse en profesor visitante da Universidade de Míchigan.

En 1925 George Gough Booth pediulle que deseñase o campus da Cranbrook Educational Community, planeado como un equivalente estadounidense da Escola da Bauhaus. Saarinen ensinou nesta escola e converteuse en director da Cranbrook Academy of Art en 1932. Entre os seus estudantes-colaboradores atopábanse Ray Eames e Charles Eames; Saarinen influíu os seus seguintes traballos de deseño de mobles.

Converteuse en profesor no Departamento de Arquitectura da Universidade de Míchigan; actualmente, unha cátedra no A. Alfred Taubman College of Architecture and Urban Planning de Míchigan, leva o seu nome, e o College realiza anualmente unha serie de conferencias no seu honor.

O seu fillo Eero (1910-1961), converteuse nun do arquitectos estadounidenses máis importantes de mediados do século XX, como un dos líderes de estilo internacional. O estudante de Saarinen Edmund N. Bacon logrou unha prominencia nacional como Director Executivo da Comisión para a urbanización de Filadelfia desde 1949 ata 1970.

Estación Central de Helsinqui.

Obra

• Pavillón Finlandés, na Exposición Universal de 1900, París
• Finca Hvitträsk, lar de Saarinen en Kirkkonummi (1903)
• Sede do club na fábrica Luther, Tallinn, Estonia (1905)
• Estación Central de Helsinqui (1911)
• Museo Nacional de Finlandia, en Helsinqui (1911)
• Casa do Concello de Lahti, en Lahti (1911)
• Edificio da Asociación de reserva mutualista, Tallinn, Estonia (1912)
• Estación de Tren de Vyborg (1913)
• Igrexa de San Pablo, en Tartu, Estonia (1917)
• Primeira Igrexa Cristiá de Columbus, Indiana (1942)
• Kleinhans Music Hall, Buffalo, Nova York; deseñado en colaboración co seu fillo Eero Saarinen
• Á orixinal do Des Moines Art Center, Des Moines, Iowa 1945–1948
• Comunidade Educacional Cranbrook, Bloomfield Hills, Míchigan
• Igrexa Luterana de Cristo], Minneapolis, Minnesota 1949
• Centro da Comunidade de Fenton, Fenton, Míchigan

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Biografía e proxectos (en castelán)
• Eliel Saarinen en Biografías e vidas (en castelán)