Juliano (imperator)
| Juliano | |
|---|---|
   | |
| Sexo | mascule |
| Nascentia | 331, 331-11-17 (Constantinopole) |
| Decesso | 363-06-26 (Mesopotamia) |
| Causa de decesso | killed in action[*] |
| Loco de reposo | Tarsus[*] |
| Citatania | Roma antique |
| Occupation | politico[*], philosopho[*] |
| Obras notabile | Account of the campaign against the Nardini[*], Misopogon[*], Cesars[*], Account of the battle of Strasburg[*] |
| Conjuge | Helena[*] |
| Infantes | Flavius[*] |
| Parentes | matre Basilina[*] patre Julius Constantius[*] |
| Fratres/sorores | daughter of Julius Constantius[*], Constantius Gallus[*], Julia Galla[*] |
| Lingua | lingua grec ancian, latino |
| Identificatores | |
| ISNI | 0000000121345428 |
| VIAF | 57406701, 100145067166066631409, 6801167931742629520001, 9029167867569823060006 |
| Commons | Iulianus |
Flavio Claudio Juliano (latino: Flavius Claudius Julianus Augustus; Constantinopole, 332 - Maranga 26 de junio 363), appellate Juliano Apostata per christianos, esseva imperator del romanos desde le 3 de novembre 361 usque su morte. Ille esseva notabile anque como philosopho e autor in le lingua grec.
Ille esseva membro del dynastia constantinian. Constantio II le nominava como cesar in le provincias del west in 355. In iste capacitate, Juliano combatteva con successo contra le alemannos e francos. Su campania militar culminava in un victoria decisive contra un numero superior de alemannos in le battalia de Argentorato in 357. Le soldatos de Juliano le proclamava Augusto in Lutetia (Paris) in 360 e assi suscitava un guerra civil inter Juliano e Constantio. Totevia, ante ulle battalia inter le duo reclamatores, Constantio moriva post nominar Juliano como su successor legitime. Como imperator, Juliano reformava le bureaucratia e promoveva le renascentia del paganismo. In 363, Juliano invadeva le Imperio sassanide. Nonobstante le successos initial de iste campania, Juliano esseva fatalmente ferite in un battalia; su successor Joviano abandonava le ambition de conquirer a Persia.
Religion
[modificar | modificar fonte]Le politica religiose de Juliano ha essite le parte del governamento que ha eveliate traditionalmente plus de interesse inter le historicos, in particular su fallite essayo de restaurar le paganismo classic. Cognoscente le morte de Constantio, Juliano faceva public su adherentia pagan: ille donava gratias al deos pagan e reuniva al intellectuales pagan le plus cognoscite del mundo hellenistic.
Le credentia religiose del nove imperator esseva determinate in grande parte per le formation recepite in su juventute. Juliano ipse diceva que le christianismo le habeva essite imponite per su oncle, le imperator Constantio, ma que ille nunquam habeva acceptate ulle religion usque le lectura del poemas homeric, que es inter le textos le plus importante del religion grec.
Juliano identificava le religion pagan con hellenismo ipse, un equation que apprendeva possibilemente de Porphyrio e Jamblicho. Pro Juliano, le litteratura antique hellenic esseva le fonte principal del cultura e esseva impossibile separar su belle forma de su contento ideologic e religiose, nonobstante le position al contrario affirmate per intellectuales christian como Gregorio de Nazianzo e Basilio de Cesarea, que Juliano cognosceva quando illes esseva in Athenas.
Le convictiones religiose de Juliano es un motivo de disputas. Le imperator non practicava le paganismo del prime annos del imperio ma un nove synthese mystic e esoteric con le philosophia neoplatonic, appellate theurgia. Per iste systema mystic, le adepto essaya de communicar con le deos, angelos e demones. Pro exemplo, in un incontro de iste genere, Juliano credeva reciper le revelation que esseva le reincarnation de Alexandro Magne. Ille esseva etiam mysta del cultos de Mithras, del Magne Matre, e de Cerere (Demeter) a Eleusis.