Vai al contenuto

Seniye Hanimsultan

Da Wikipedia, l'enciclopedia libera.
Seniye Hanımsultan
Hanimsultan
Principessa dell'Impero ottomano
TrattamentoSua Altezza
NascitaIstanbul, 3 ottobre 1843
MorteIstanbul, 10 dicembre 1913 (70 anni)
Luogo di sepolturaCimitero Yahya Efendi, Istanbul
DinastiaCasa di Osman
PadreAhmed Fethi Pasha
MadreAtiye Sultan
ConiugeHüseyin Hüsnü Pasha
(1860-1899, ved.)
FigliAbdülkemir Pasha
ReligioneIslam sunnita

Seniye Hanımsultan (turco ottomano: سنیه خانم سلطان, "sublime"; Istanbul, 3 ottobre 1843Istanbul, 10 dicembre 1913) è stata una principessa ottomana, figlia di Atiye Sultan e suo marito Ahmed Fethi Paşah, e nipote del sultano Mahmud II.

Seniye Hanımsultan nacque a Istanbul, nel Palazzo Kuruçeşme, il 3 ottobre 1843. Sua madre era Atiye Sultan, figlia del sultano ottomano Mahmud II e della consorte Pervizfelek Kadın, e suo padre Ahmed Fethi Paşah, figlio di Rodoslu Hafız Ahmed Agha e Saliha Hanim. Aveva una sorella minore, Feride Hanimsultan, oltre a due fratellastri e tre sorellastre, figli del primo matrimonio del padre: Mehmed Besim Bey, Mahmud Celaleddin Pasha (che sposò Cemile Sultan, figlia del sultano Abdülmecid I), Ferdane Hanım, Saliha Yeğane Hanım ed Emine Güzide Hanım[1][2][3][4][5][6][7].

Nel 1850 sua madre morì e lei e sua sorella ereditarono dapprima il palazzo Emirgan, mentre quello Arnavutköy venne destinato agli ospiti stranieri, e in seguito cedettero l'Emirgan al chedivè d'Egitto in cambio dell'Arnavutköy e della Villa Rıza Pasha[8].

Nel 1860 sposò Hüseyin Hüsnü Pasha, figlio di Mustafa Nuri Pasha. La cerimonia si tenne a Palazzo Eyüp. Da lui Seniye ebbe un figlio e rimase vedova nel 1899[9][10][11].

Nel 1912 si unì con sua sorella all' "Hilal-i Ahmer Center for Women", una sottosezione dell' "Ottoman Hilal-i Ahmer Association", fondata per fornire assistenza medica alle comunità di Istanbul e della provincia. Seniye finanziava l'associazione con 1500 kuruş annuali[12][13].

Seniye morì il 10 dicembre 1913 e venne sepolta nel mausoleo Yahya Efendi[8][14].

Dal suo matrimonio, Seniye Hanımsultan ebbe un figlio:

  • Abdülkemir Paşah (? -?). Ebbe due figlie, Fehire Hanim e Radiye Hanim.
  1. ^ Reşad, Ekrem; Osman, Ferid (1912). Musavver nevsâl-i Osmanî. p. 79.
  2. ^ Çelikkol, Zeki (1992). Rodos'taki Türk eserleri ve tarihçe. 6. Türk Tarih Kurumu Basımevi. p. 87. ISBN 978-975-16-0514-6.
  3. ^ Gerçek, Ferruh (1999). Türk müzeciliği. T.C. Kültür Bakanlığı yayınları. T.C. Kültür Bakanlığı. p. 314. ISBN 978-975-17-2268-3.
  4. ^ Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. p. 557. ISBN 978-9-753-29623-6.
  5. ^ Uluçay, Mustafa Çağatay (2011). Padişahların kadınları ve kızları. Ankara: Ötüken. p. 195. ISBN 978-9-754-37840-5.
  6. ^ Çağlar, Burhan (September 11, 2011). İngiliz Said Paşa ve Günlüğü (Jurnal). Arı Sanat Yayinevi. p. 93. ISBN 978-9-944-74225-2.
  7. ^ Haskan, Mehmet Nermi (2001). Yüzyıllar boyunca Üsküdar. Yüzyıllar boyunca Üsküdar. Üsküdar Belediyesi. p. 197. ISBN 978-975-97606-0-1.
  8. ^ a b Şehsuvaroğlu, Halûk Y. (1948-10-30). "Arnavutköy sahilsarayı (Boğaziçi lisesi)" (PDF). Akşam (in Turkish). Retrieved 2022-03-17.
  9. ^ Brookes, Douglas Scott (2010). The Concubine, the Princess, and the Teacher: Voices from the Ottoman Harem. University of Texas Press. pp. 81 n. 58, 283. ISBN 978-0-292-78335-5.
  10. ^ Lutfı̂, Ahmet; Aktepe, M. Münir (1984). Vakʾa-nüvis Ahmed Lütfı̂ Efendi tarihi. Vakʾa-nüvis Ahmed Lütfı̂ Efendi tarihi. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi. p. 142.
  11. ^ Aracı, E. (2006). Donizetti Paşa: Osmanlı sarayının İtalyan maestrosu. Sanat dizisi. Yapı Kredi Yayınları. p. 113. ISBN 978-975-08-1153-1.
  12. ^ Hacker, Barton; Vining, Margaret (17 August 2012). A Companion to Women's Military History. BRILL. p. 199. ISBN 978-9-004-21217-6.
  13. ^ Ahmet Zeki İzgöer; Ramazan Tuğ (2013). Padişahın himayesinde Osmanlı Kızılay Cemiyeti 1911-1913 yıllığı. Türkiye Kızılayı Derneği. p. 50. ISBN 978-605-5599-14-0.
  14. ^ Bardakçı, Murat (1991). Son Osmanlılar: Osmanlı hanedanının sürgün ve miras öyküsü. Gri Yayın. p. 158.
  15. ^ Osmanoğlu, A. (1984). Babam Sultan Abdülhamid: hatıralarım. Selçuk Yayınları. p. 105.
  • Çelikkol, Zeki (1992). Rodos'taki Türk eserleri ve tarihçe. 6. Turk Tarih Kurumu Basımevi. ISBN 978-975-16-0514-6.
  • Gercek, Ferruh (1999). Türk muzeciliği. TC Kültür Bakanlığı yayınları. TC Kültür Bakanlığı. ISBN 978-975-17-2268-3.
  • Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. ISBN 978-9-753-29623-6.
  • Uluçay, Mustafa Çağatay (2011). Padişahların kadınları ve kizları . Ankara: Ötüken. ISBN 978-9-754-37840-5.
  • Çağlar, Burhan (11 settembre 2011). Ingiliz Said Paşa ve Günlüğü (Jurnal) . Arı Sanat Yayinevi. ISBN 978-9-944-74225-2.
  • Brookes, Douglas Scott (2010). The Concubine, the Princess, and the Teacher: Voices from the Ottoman Harem. University of Texas Press. ISBN 978-0-292-78335-5.
  • Haskan, Mehmet Nermi (2001). Yüzyıllar boyunca Üsküdar. Yüzyıllar boyunca Üsküdar. Üsküdar Belediyesi. ISBN 978-975-97606-0-1.
  • Brookes, Douglas Scott (2010). La concubina, la principessa e l'insegnante: voci dall'harem ottomano. Stampa dell'Università del Texas. pag. 81 n. 58, 283. ISBN 978-0-292-78335-5.
  • Araci, E. (2006). Donizetti Paşa: Osmanlı sarayının İtalyan maestrosu. Sanat Dizisi. Yapi Kredi Yayinları. ISBN 978-975-08-1153-1.
  • Hacker, Barton; Vining, Margaret (17 August 2012). A Companion to Women's Military History. BRILL. ISBN 978-9-004-21217-6.
  • Ahmet Zeki Izgöer; Ramazan Tuğ (2013). Padişahın himayesinde Osmanlı Kızılay Cemiyeti 1911-1913 yıllığı . Türkiye Kızılayı Derneği. ISBN 978-605-5599-14-0.
  • Örenç, AF (2006). Yakındönem tarihimizde Rodos e Oniki Ada. Doğu Kutüphanesi. ISBN 978-9944-397-09-4.
  • Riza, Ali; Çoruk, Ali Şükrü (2001). Eski zamanlarda Istanbul hayati. Eski zamanlarda Istanbul hayati. Kitabevi. p. 301. ISBN 978-975-7321-33-0.
  Portale Biografie: accedi alle voci di Wikipedia che trattano di biografie
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy