De Grand Prix van Japan moest de beslissing brengen in het 250cc-wereldkampioenschap, dat nog onbeslist was tussen Giacomo Agostini en Mike Hailwood. Suzuki had de laatste twee maanden gebruikt voor de ontwikkeling van de 125cc-RS 67U, een V4 die in plaats kwam van de RS 67, die als square four was gebouwd en die het prototypestadium niet te boven gekomen was. Veel Europese teams en privérijders bleven weg vanwege de hoge reiskosten en omdat er niets meer te winnen viel. Zo bleven MV Agusta, Benelli, Montesa en Derbi thuis, maar Aermacchi stuurde Gilberto Milani en Bultaco stuurde Tommy Robb. De teams uit het Oostblok (MZ en Jawa) bleven ook thuis. Ook voor hen was er niets te winnen, maar bovendien waren ze beducht voor het vluchtgevaar van hun coureurs, die slechts mondjesmaat in het vrije westen mochten starten.
Tijdens de laatste race in Japan moest het 250cc-wereldkampioenschap beslist worden. Dat leek al snel te gebeuren toen Phil Read in de vijfde ronde uitviel, maar dat overkwam Mike Hailwood een ronde later ook. Beiden bleven dus puntloos en daarmee ook op 50 punten in de WK-stand staan. Ralph Bryans won de race met drie ronden voorsprong op de Yamaha-coureurs Akiyasu Motomashi en Jyun Hamano. Er ontstond een discussie over wie nu de nieuwe kampioen was. Er was zelfs sprake van verschillen tussen de Franse- en de Engelse tekst van het FIM-reglement. Telde men het aantal overwinningen, dan was Hailwood met vijf keer winst kampioen, want Read had slechts vier wedstrijden gewonnen. Er waren ook mensen die dachten dat, indien de zeven tellende resultaten geen uitsluitsel gaven, het achtste resultaat dat moest doen. In dat geval zou Read kampioen zijn. De laatste reglementswijziging gaf de uitkomst: op basis van het aantal overwinningen werd Mike Hailwood wereldkampioen. Hij evenaarde daarmee het record van Carlo Ubbiali: 9 keer wereldkampioen.
Na enig rekenwerk bleek Mike Hailwood zijn negende wereldtitel te hebben behaald.
Ook in Japan was Bill Ivy de snelste, weer bij afwezigheid van Phil Read. Stuart Graham werd tweede en Hideo Kanaya (Suzuki) werd derde. Hier debuteerden zowel de nieuwe 125cc-viercilinder van Suzuki als een viercilinder van Kawasaki.
Hans Georg Anscheidt viel tijdens de 50cc-race in Japan en blesseerde daarbij zijn been. Hij verbeet de pijn en finishte toch nog als vierde. Mitsuo Itoh won de race vóór Stuart Graham en Hiroyuki Kawasaki (Suzuki). Bij deze wedstrijd verscheen de nieuwe watergekoelde 50cc-Suzuki RP 68 driecilinder, maar Suzuki besloot de machine niet in te zetten en dat zou ook nooit meer gebeuren.
Grand Prix-wegrace van Japan 1967
Mike Hailwood
Giacomo Agostini
Heinz Rosner
Kel Carruthers
Ginger Molloy
Gyula Marsovszky
László Szabó
Hans Georg Anscheidt
Tim Coopey
Ángel Nieto
· 
· 