Naar inhoud springen

Ulster Grand Prix 1963

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix 1963
Dundrod Circuit
Land Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Datum 10 augustus 1963
Organisator FIM / ACU
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Tarquinio Provini
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Italië Tarquinio Provini
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
125 cc
Snelste ronde Vlag van Oostenrijk Bert Schneider
Eerste Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Tweede Vlag van Oostenrijk Bert Schneider
Derde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri

De Ulster Grand Prix 1963 was de zevende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1963. De races werden verreden op zaterdag 10 augustus op het Dundrod Circuit, een stratencircuit in County Antrim. De 50cc-klasse en de zijspanklasse kwamen niet aan de start. In de 350cc-klasse werd de wereldtitel beslist.

Algemeen

[bewerken | brontekst bewerken]

De Ulster Grand Prix markeerde de terugkeer van Derek Minter, die was ingehuurd door Geoff Duke, maar die al voor aanvang van het seizoen bij een race op Brands Hatch gewond was geraakt. Duke wist drie machines te prepareren, waardoor Minter's vervanger Phil Read ook kon starten. Ook Jim Redman kwam terug van een blessure, maar hij had alleen de GP van België gemist.

500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Mike Hailwood won de 500cc-race. Hij reed ook de eerste ronde boven 100 mijl per uur op Dundrod (101,28 mph). Duke-Gilera-rijder John Hartle werd tweede voor zijn teamgenoot Derek Minter. Beste eencilinder-rijder werd opnieuw Alan Shepherd. Phil Read beëindigde zijn carrière bij Duke-Gilera feitelijk zelf door bij een val zijn machine af te schrijven. Er waren simpelweg niet genoeg Gilera 500 4C's meer over om hem later in het seizoen nog te laten rijden.

Uitslag 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 1:16"11'0 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Duke-Gilera +42'6 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Duke-Gilera +2"04'8 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless +2"39'8 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Norton +1 ronde 2
6 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless +1 ronde 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk William McCosh Matchless
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman Matchless
11 Vlag van Noord-Ierland Dick Creith Norton
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Matchless
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ellis Boyce Norton
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alf Shaw Norton
15 Vlag van Ierland Tommy Holmes Matchless
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Patsy McGarrity Matchless
17 Vlag van Ierland Jimmy Jones Norton
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rollie Stallard Norton
19 Vlag van Ierland John Brown Norton
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Meneely Norton

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless
Vlag van Zwitserland Ernst Weiss Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk George Purvis Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Courtney Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Duke-Gilera Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Turkington Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Ingram Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Mizen Norton

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Benedicto Caldarella Matchless [1]
Vlag van Argentinië Fabián Villavelran Norton [1]
Vlag van Argentinië Jorge Kissling Norton [1]
Vlag van Argentinië Victorio Minguzzi Matchless [1]
Vlag van Oostenrijk Ladi Richter Norton
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Vernon Cottle Norton
Vlag van Italië Vasco Loro Norton
Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB
Vlag van Uruguay Horacio Costa Norton [1]

Top tien tussenstand 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 24
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Duke-Gilera 20
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Duke-Gilera 16
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless 11
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton 6
6 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton 5
7 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Duke-Gilera
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Norton

350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Met zijn vierde overwinning op rij was Jim Redman zeker van de wereldtitel in de 350cc-klasse. Mike Hailwood kon nog slechts drie overwinningen behalen en moest dan ook nog zes punten (streepresultaat) wegstrepen. Hailwood werd in deze race tweede, Luigi Taveri derde.

Uitslag 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 1:20"39'6 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 6
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 4
4 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Ireland Norton 1

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Duke-Gilera Teambeleid[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Duke-Gilera Teambeleid[2]

Onbekend[3]

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa
Vlag van Tsjechië Pavel Slavíček Jawa
Vlag van Finland Veikko Sulasaari Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Mizen AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Remo Venturi Bianchi
Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB

Top tien tussenstand 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 32 wereldkampioen
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 12
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 8
4 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa 7
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Duke-Gilera 6
Vlag van Italië Remo Venturi Bianchi
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Duke-Gilera 4
Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS

250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Jim Redman won de 250cc-race in Ulster, maar Tarquinio Provini bleef met zijn eencilinder Moto Morini een luis in de pels van Honda. Hij werd tweede met slechts zes seconden achterstand en bleef in de WK-stand dus ook dicht bij Redman. Tommy Robb werd derde. Het Yamaha-team, dat in drie GP's goed gepresteerd had met de RD 56-tweetakt, was door de fabriek weer teruggeroepen naar Japan.

Uitslag 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 1:11"54'2 8
2 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini + 6'2 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda +33'2 4
4 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda +2"33'2 3
5 Vlag van Australië Jack Findlay Mondial + 1 ronde 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Anderson Aermacchi + 1 ronde 1

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Ivan Schumann NSU [1]
Vlag van Argentinië Raúl Kissling NSU [1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha Teambeleid[4]
Vlag van Italië Umberto Masetti Morini [1]
Vlag van Japan Fumio Ito Yamaha Teambeleid[4]
Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha Teambeleid[4]
Vlag van Japan Yoshikazu Sunako Yamaha Teambeleid[4]
Vlag van Uruguay Carlos Marfetan Parilla [1]

Onbekend[3]

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina CZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Kidson Cotton-Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MZ
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli
Vlag van Japan Isamu Kasuya Honda
Vlag van Nederland Cas Swart Honda

Top tien tussenstand 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 34
2 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini 30
3 Vlag van Japan Fumio Ito Yamaha 20
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
5 Vlag van Japan Yoshikazu Sunako Yamaha 9
6 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 7
7 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 5
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda 4
9 Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli 3
Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha

125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Met zijn overwinning in Ulster bouwde Hugh Anderson zijn voorsprong in het WK nog verder uit, temeer omdat zijn Suzuki-teamgenoot Bert Schneider concurrent Luigi Taveri met 0,8 seconde verschil wist te verslaan. Schneider reed ook de snelste ronde.

Uitslag 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 57:01"2'0 8
2 Vlag van Australië Bert Schneider Suzuki + 1"09'6 6
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda + 1"10'4 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda + 1"49'2 3
5 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda + 1"49'8 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Suzuki + 2"01'2 1
7 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Alberto Gómez Zanella [1]
Vlag van Argentinië Aldo Caldarella Bultaco [1]
Vlag van Argentinië Héctor Pochettino Bultaco [1]
Vlag van Argentinië Horacio Maffia Ducati [1]
Vlag van Argentinië Juan Carlos Salatino Zanella [1]

Onbekend[3]

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Bultaco
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina CZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco González Bultaco
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Dickinson Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Inchley EMC
Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Bultaco
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Honda
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki

Top tien tussenstand 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 44
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 30
3 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki 19
4 Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki 16
5 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 13
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 8
8 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 6
9 Vlag van Hongarije László Szabó MZ 4
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Inchley EMC 3
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Honda
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1963 		FIM wereldkampioenschap wegrace
15e seizoen (1963) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1963
Vorige race:
Ulster Grand Prix 1962 		Ulster Grand Prix Volgende race:
Ulster Grand Prix 1964
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ulster_Grand_Prix_1963&oldid=67261756"
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy