Mark Cavendish

Mark Cavendish

Mark Cavendish podczas Tour of Britain 2016
Data i miejsce urodzenia	21 maja 1985 Laxey
Obywatelstwo	Wielka Brytania
Wzrost	175 cm
Informacje klubowe
Klub	Deceuninck-Quick Step
Kariera seniorska
Lata Drużyna 2006 Team Sparkasse 2007 T-Mobile Team 2008–2011 HTC-Highroad 2012 Sky Procycling 2013–2015 Omega Pharma-Quick Step 2016–2019 Dimension Data 2020–2021 Bahrain McLaren 2021- Deceuninck-Quick Step
Dorobek medalowy
Reprezentacja Wielka Brytania Igrzyska olimpijskie srebro Rio de Janeiro 2016 omnium Mistrzostwa świata w kolarstwie torowym złoto Los Angeles 2005 madison złoto Manchester 2008 madison złoto Londyn 2016 madison Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym złoto Kopenhaga 2011 start wspólny srebro Doha 2016 start wspólny
Strona internetowa

Mark Simon Cavendish MBE (ur. 21 maja 1985 w Laxey na Wyspie Man) – brytyjski kolarz szosowy i torowy, zawodnik profesjonalnej grupy Deceuninck-Quick Step.

Jest trzykrotnym mistrzem świata w madisonie (2005, 2008, 2016), mistrzem świata wyścigu elity ze startu wspólnego (2011; tytuł wywalczył 25 września 2011 na mistrzostwach świata w Kopenhadze) oraz srebrnym medalistą omnium na Igrzyskach Olimpijskich 2016 w Rio de Janeiro.

W swojej dotychczasowej profesjonalnej karierze zanotował już ponad 100 zwycięstw etapowych: to szczególne, jubileuszowe padło jego łupem na 12. etapie Giro d’Italia w 2013. W Wielkiej Pętli możemy go oglądać od 2007. Do tej pory w ośmiu występach w Tour de France wywalczył 32 zwycięstwa etapowe (2008 – cztery, 2009 – sześć, 2010 – pięć, 2011 – pięć, 2012 – trzy, 2013 – dwa, 2015 – jedno, 2016 – cztery, 2021 - dwa), w tym cztery razy z rzędu zwyciężył na mecie finałowego etapu na Polach Elizejskich (w latach 2009–2012).

11 czerwca 2011 został powołany na członka Orderu Imperium Brytyjskiego.

Wczesne lata

Cavendish urodził się w Douglas na Wyspie Man. Jest synem pochodzącego z Wyspy Man Davida Cavendisha i Adele z Yorkshire w Wielkiej Brytanii. Jak pisze w swojej książce „Boy Racer”, zaczynał w młodym wieku od jazdy na BMX w Narodowym Centrum Sportu w Douglas. W wieku dwunastu lat zaczął się ścigać w kolarstwie górskim. Jego matka na trzynaste urodziny kupiła mu rower górski. Mark spotkał na jednym z wyścigów na Wyspie Man Davida Millara, co bardzo go zainspirowało. Po skończeniu szkoły przez dwa lata pracował w banku, by zdobyć pieniądze na karierę zawodowca.

Kariera zawodowa

Początki

Cavendish zaczynał swoją karierę w kolarstwie torowym. Pierwszy raz dał się poznać, gdy zajął 2 miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii w kolarstwie szosowym juniorów. Często stawał na podium w wyścigach torowych m.in. na mistrzostwach Europy juniorów.

2005

Jego pierwszym poważnym sukcesem było mistrzostwo świata w madisonie w mistrzostwach świata UCI w kolarstwie torowym w Los Angeles razem z Robertem Haylesem. Wyprzedzili zespoły Belgii i Holandii zdobywając czwarty złoty medal dla Wielkiej Brytanii na tych mistrzostwach. Następnie w scratchu zajął czwarte miejsce, a zwycięzcą został reprezentant Danii Alex Rasmussen. Mark wygrał także Mistrzostwa Europy w wyścigu punktowym, a w scratchu znowu był czwarty. Następnie wystartował w wyścigach szosowych z zespołem Team Sparkasse w Tour of Berlin i wygrał jeden etap, a w Tour of Britain był trzeci na 2. etapie.

2006

Cavendish, reprezentując Wyspę Man w Igrzyskach Wspólnoty Narodów, zdobył złoty medal w scratchu, a wyścigu szosowym był siódmy. W mistrzostwach świata w kolarstwie szosowym do lat 23 zajął jedenastą pozycję. Wystartował także w mistrzostwach świata w kolarstwie torowym, gdzie zajął czwarte miejsce w madisonie, a na pucharze świata w Sydney w tej samej konkurencji był trzeci. Mark wystartował w Wyścigu Solidarności i Olimpijczyków, gdzie zwyciężył na 3. etapie z metą w Kielcach. Wygrał także 5. etap Thuringen Rhundfahrt. W Tour of Berlin pokazał się z dobrej strony wygrywając 2., 4. i 5. etap, a także klasyfikację punktową i sprinterską, kończąc cały wyścig na drugiej pozycji. Jego świetna postawa w tym wyścigu przyczyniła się do przejścia do bardzo znanej drużyny T-Mobile Team. Podczas Tour of Britain był na podium podczas trzech etapów, a także wygrał klasyfikację punktową.

2007

Cavendish wygrał prestiżowe Grote Scheldeprijs. W wyścigu Quatre Jours de Dunkerque wygrał 3. i 6. etap oraz klasyfikację punktową. Następnie w wyścigu Volta Ciclista a Catalunya wygrał również dwa etapy. Przyczyniło się to do jego startu w Tour de France, jednak już w pierwszych dwóch etapach miał kraksy i wycofał się na ósmym etapie. Cavendish wygrał także prolog i pierwszy etap w Tour of Britain, jadąc w żółtej koszulce przez dwa etapy, potem etap w Ster Elektrotoer, etap i klasyfikację punktową w Post Danmark Rundt oraz etap i klasyfikację punktową w Eneco Tour. W październiku wygrał etap na Circuit Franco-Belge i wyrównał rekord Alessandro Petacchiego – jedenaście zwycięstw w debiutanckim sezonie.

2008

Na początku sezonu Mark wrócił na tor i wystartował w Mistrzostwach świata w kolarstwie torowym w Manchesterze, na których wspólnie z Bradleyem Wigginsem zdobyli złoty medal. Na szosie odniósł swoje pierwsze sukcesy w Wielkich Tourach: najpierw wygrał dwa etapy Giro d’Italia, a następnie cztery etapy w Tour de France. Pierwsze zwycięstwo odniósł w Châteauroux, a potem wygrał 8., 12. i 13. etap, zostając pierwszym Brytyjczykiem, który wygrał cztery etapy w jednym wyścigu zaliczanym do Wielkich Tourów. Po 13. etapie Mark skupił się na starcie w Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie i nie wystartował w Alpach. Jednak duetowi Wiggins-Cavendish tym razem nie udało się zdobyć medalu – zmagania zakończyli na dziewiątej pozycji. Mark był jedynym brytyjskim kolarzem torowym, który nie przywiózł z tej imprezy medalu. Mark i Bradley pokłócili się i nie rozmawiali ze sobą przez następny miesiąc. Cavendish miał także pretensje do Brytyjskiej Federacji Kolarskiej o to, że za mało czasu poświęcała na madison. Dalsza część sezonu była bardzo udana, Mark odniósł jeszcze 11 zwycięstw.

2009

Sezon 2009 Cavendish rozpoczął od startu w Tour of Qatar. Cały wyścig wygrał Tom Boonen, jednak dwa etapy padły łupem Brytyjczyka. Następnie wygrał dwa etapy w Tour of California, ponownie pokonując Belga na finiszu.

Najważniejsze osiągnięcia

kolarstwo torowe

2004

• 1. miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii (wyścig druż. na dochodzenie)

2005

• 1. miejsce w mistrzostwach świata (madison - z Robert Hayles)
• 1. miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii (wyścig druż. na dochodzenie)

2008

• 1. miejsce w mistrzostwach świata (madison - z Bradley Wiggins)
• 1. miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii (madison - z Peter Kennaugh)

2016

• 1. miejsce w mistrzostwach świata (madison - z Bradley Wiggins)

kolarstwo szosowe

2007

• 1. miejsce w Grote Scheldeprijs

2008

• 1. miejsce w Grote Scheldeprijs
• 1. miejsce w prologu Tour de Romandie
• 1. miejsce na 4. i 13. etapie Giro d’Italia
• 1. miejsce na 5., 8., 12. i 13 etapie Tour de France

2009

• 1. miejsce na 4. i 6. etapie Tour of Qatar
• 1. miejsce na 4. i 5. etapie Tour of California
• 1. miejsce na 7. etapie Tirreno-Adriático
• 1. miejsce w Mediolan-San Remo
• 1. miejsce na 1. (jazda drużynowa na czas), 9., 11. i 13. etapie Giro d’Italia
• 1. miejsce na 3. i 6. etapie Tour de Suisse
• 1. miejsce na 2., 3., 10., 11., 19. i 21. etapie Tour de France

2010

• 1. miejsce na 2. etapie Volta Ciclista a Catalunya
• 1. miejsce na 2. etapie Tour de Romandie
• 1. miejsce na 1. etapie Tour of California
• 1. miejsce na 5., 6., 11., 18. i 20. etapie Tour de France
• 1. miejsce na 12., 13. i 18. etapie Vuelta a España
  • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej

2011

• 1. miejsce w Grote Scheldeprijs
• 1. miejsce na 10. i 12. etapie Giro d’Italia
• 1. miejsce na 5., 7., 11., 15. i 21. etapie Tour de France
  • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
• 1. miejsce w mistrzostwach świata (start wspólny)

2012

• 1. miejsce na 3. i 5. etapie Tour of Qatar
• 1. miejsce na 2. etapie Tirreno-Adriático
• 1. miejsce na 2., 5. i 12 etapie Giro d’Italia
• 1. miejsce na 2., 18. i 20. etapie Tour de France

2013

• 1. miejsce w Tour of Qatar
  • 1. miejsce na 3., 4., 5. i 6. etapie
• 1. miejsce na 1. etapie Tour de San Luis
• 9. miejsce w Mediolan-San Remo
• 1. miejsce na 2. etapie Driedaagse van De Panne-Koksijde
• 2. miejsce w Scheldeprijs
• 1. miejsce na 1., 6., 12., 13. i 21. etapie Giro d’Italia
  • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
• 3. miejsce w Ster ZLM Toer
• 1. miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii (start wspólny)
• 1. miejsce na 5. i 13. etapie Tour de France
• 1. miejsce na 6. etapie Post Danmark Rundt
• 1. miejsce na 4. i 7. etapie Tour of Britain

2014

• 1. miejsce na 6. etapie Tirreno-Adriático
• 5. miejsce w Mediolan-San Remo
• 1. miejsce na 1., 2., 4. i 8. etapie Tour of Turkey
• 1. miejsce na 1. i 8. etapie Tour of California
• 1. miejsce na 4. etapie Tour de Suisse
• 5. miejsce w Vattenfall Cyclassics

2015

• 1. miejsce na 7. etapie Tour de San Luis
• 1. miejsce w Dubai Tour
  • 1. miejsce na 1. i 4. etapie
• 1. miejsce w Clásica de Almería
• 1. miejsce w Kuurne-Bruksela-Kuurne
• 1. miejsce na 1., 2. i 7. etapie Tour of Turkey
• 1. miejsce na 1., 2., 5. i 8. etapie Tour of California
• 2. miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii (start wspólny)
• 1. miejsce na 7. etapie Tour de France

2016

• 1. miejsce w Tour of Qatar
  • 1. miejsce na 1. etapie
• 1. miejsce na 8. etapie Tour of California
• 1. miejsce na 1., 3., 6. i 14. etapie Tour de France
• 2. miejsce w kolarstwie torowym na Igrzyskach Olimpijskich 2016 w Rio de Janeiro
• 2. miejsce w mistrzostwach świata (start wspólny)

2017

• 1. miejsce w klasyfikacji punktowej Abu Dhabi Tour
  • 1. miejsce na 1. etapie

2018

• 1. miejsce na 3. etapie Dubai Tour

2021

• 3. miejsce w Scheldeprijs
• 1. miejsce na 2., 3., 4. i 8. etapie Presidential Cycling Tour of Turkey
• 2. miejsce w Elfstedenronde
• 1. miejsce na 5. etapie Baloise Belgium Tour
• 1. miejsce na 4. etapie Tour de France

Bibliografia

• Mark Cavendish – Profil na ProCyclingStats (ang.)
• Mark Cavendish – Profil na Cycling Archives (ang.)