838
Rządzący państwami w 838
Według miejsca
[edytuj | edytuj kod]Cesarstwo Bizantyjskie
[edytuj | edytuj kod]- 22 lipca – Bitwa pod Dazimon: Kalif Al-Mutasim rozpoczyna wielką ekspedycję karną przeciwko Cesarstwu Bizantyńskiemu, celując w dwa główne bizantyńskie miasta forteczne w centralnej Anatolii (Ancyra i Amorium). Mobilizuje ogromną armię (80 000 ludzi) w Tarsus, podzieloną na dwie główne siły. Siły północne pod dowództwem generała Al-Afshina najeżdżają armeński tem z regionu Melitene, łącząc się z siłami emira miasta, Umara al-Aqty. Główne siły południowe, pod dowództwem Al-Mutasima, przechodzą przez Bramę Cylicyjską do Kapadocji. Cesarz Teofil atakuje Abbasydów, w wyniku czego ginie 3000 ludzi, ale później ponosi znaczącą klęskę w wyniku kontrataku 10 000 tureckich łuczników konnych. Teofil i jego strażnicy są otoczeni i ledwo udaje im się przedrzeć i uciec[1][2][3]
- sierpień – Oblężenie Amorium: Abbasydzi oblegają bizantyjskie miasto forteczne Amorium, które według współczesnego geografa Ibn Khordadbeha jest chronione przez 44 wieże. Zarówno oblegający, jak i oblężeni mają wiele machin oblężniczych i przez kilka dni obie strony atakujuą się wzajemnie z ich użyciem. Jednak muzułmański więzień ucieka do Al-Mu'tasim i informuje go o miejscu w murze, które zostało mocno zniszczone przez ulewne deszcze. Abbasydzi koncentrują swoje ataki na tym odcinku i po dwóch dniach udaje im się przebić mur miasta. Po dwóch tygodniach powtarzających się ataków bizantyjscy obrońcy poddają się. Miasto zostaje splądrowane, 70 000 mieszkańców zostało wymordowanych, a ocalali są sprzedawani jako niewolnicy.
Europa
[edytuj | edytuj kod]- 13 listopada lub 13 grudnia – Król Pepin Akwitański umiera po 21 latach panowania. Cesarz Ludwik Pobożny wyznacza swojego najmłodszego syna Karola Łysego na swojego następcę. Jednak akwitańska szlachta na nowego władcę Franków wybrała syna dotychczasowego władcy – Pepina II.
- 26 grudnia – około 2400 osób zginęło w powodzi w Holandii wywołanej przez sztorm na Morzu Północnym.
Wielka Brytania
[edytuj | edytuj kod]- Bitwa pod Hingston Down: Sasi zachodni, dowodzeni przez króla Egberta, pokonują połączone siły Kornwalijczyków i duńskich wikingów, w Hingston Down w Kornwalii[4].
- Król Fedelmid mac Crimthainn z Munster wzywa króla Niall Caille'a mac Áeda z Uí Néill do spotkania w Cluain-Conaire-Tommain[5].
- Przybliżona data – Kamień Przeznaczenia, podłużny blok czerwonego piaskowca, został umieszczony w pałacu w Scone podczas koronacji pierwszego monarchy Szkocji.
Kalifat Abbasydów
[edytuj | edytuj kod]- Odkryto spisek, dowodzony przez generała 'Ujayf ibn 'Anbasa, mający na celu zamordowanie Al-Mutasima podczas jego kampanii i umieszczenie jego siostrzeńca Al-Abbasa ibn al-Ma'muna na tron. Następuje powszechna czystka w armii, która cementuje wiodącą rolę ludów tureckich żołnierzy-niewolników (Ghilman) w abbasydzkim establishmencie wojskowym.
- Babak Khorramdin, irański przywódca wojskowy, zostaje stracony na rozkaz al-Mu'tasima[6]
- Powstanie Jezydów przeciwko Abbasydom (przybliżona data)[7].
Według tematu
[edytuj | edytuj kod]Religia
[edytuj | edytuj kod]- Najstarsza znana wzmianka o mieście Rheine nad Ems (współczesne Niemcy).
- Chazarowie są nawracani na judaizm (przybliżona data).
Urodzili się
[edytuj | edytuj kod]- Æthelswith, królowa anglosaska, córka Ethelwulfa (przybliżona data) (zm. 888)
- Fujiwara no Takafuji, japoński szlachcic (zm. 900)
- Ubaydallah ibn Abdallah, muzułmański gubernator (przybliżona data) (zm. 913)
Zmarli
[edytuj | edytuj kod]- 6 listopada – Li Yong, książę z dynastii Tang
- Al-Abbas ibn al-Ma'mun, muzułmański książę i generał
- Babak Khorramdin, irański przywódca powstania churramitów przeciwko kalifatowi Abbasydów (ur. 795 lub 798)
- Bran mac Fáeláin, król Leinster (Irlandia)
- Eadhun, biskup Winchesteru
- Pepin I Akwitański, król Akwitania (ur. 797)
- Ratimir, książę Dolnej Panonii
- 'Ujayf ibn 'Anbasa, muzułmański generał
- Willerich, biskup Bremy
- Zijadat Allah I, muzułmański emir
data przybliżona:
- Bonifacy II, margrabia Toskanii
- Fryderyk z Utrechtu, fryzyjski biskup (ur. ok. 780)
- Ralpaczen, król Tybetu (ur. ok. 802)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Treadgold 1997, s. 441.
- ↑ Haldon 2001, s. 80.
- ↑ Kiapidou 2003, rozdział 1.
- ↑ Charles-Edwards, s. 428–31; Padel, "Cornwall", Davies, s. 342; Stenton, s. 235.
- ↑ Annals of Inisfallen, 838. Seán Mac Airt, The Annals of Innisfallen Dublin: 1951 dostępny pod adresem UCC Celt.
- ↑ The Golden Age of Islam – Maurice Lombard, s. 152. ISBN 1-55876-322-8.
- ↑ M. Th. Houtsma, 1993, E. J. Brill's First Encyclopaedia of Islam, 1913-1936: tom 4 – s. 1136, Brill.