Fluorek platyny(VI)

Fluorek platyny(VI)
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	heksafluorek platyny, fluorek platyny(6+), fluorek platyny(VI)
	Inne nazwy i oznaczenia
Stocka	fluorek platyny(VI)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	PtF; 6
Masa molowa	309,07 g/mol
Wygląd	ciemnoczerwone, regularne kryształy
	Identyfikacja
Numer CAS	13693-05-5
SMILES
	F[Pt-4](F)(F)(F)(F)F
Właściwości
	Gęstość
	ok. 4.0 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	gwałtownie reaguje
Temperatura topnienia	61,3 °C
Temperatura wrzenia	69,1 °C
Budowa
Układ krystalograficzny	regularny
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Podobne związki
Inne kationy	SF; 6, UF; 6
Podobne związki	XePtF; 6
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Fluorek platyny(VI), heksafluorek platyny, PtF
6 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy fluorków, w którym platyna występuje na +6 stopniu utlenienia. Jest paramagnetykiem.

Związek ten można otrzymać w wyniku reakcji fluoru i platyny^[2]:

Pt + 3F
2 → PtF
6

Heksafluorek platyny można też otrzymać w wyniku dysproporcjonowania PtF
5, które powstaje w wyniku reakcji chlorku platyny(II) i fluoru:

2PtCl
2 + 5F
2 → 2PtF
5 + 2Cl
2

2PtF
5 → PtF
6 + PtF
4

Jest bardzo silnym utleniaczem – może utlenić ditlen do formy O+
2 i reagować z ksenonem, dając XePtF
6. Przechowuje się go w niklowych naczyniach lub ze stopu Monela, ponieważ związek ten może reagować ze szkłem, nawet w temperaturze pokojowej^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 95, Boca Raton: CRC Press, 2014, s. 4-81, ISBN 978-1-4822-0867-2 (ang.).
↑ ^a ^b AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 6, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 980–981, ISBN 978-83-01-16282-5 .

[CRC-1] CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 95, Boca Raton: CRC Press, 2014, s. 4-81, ISBN 978-1-4822-0867-2 (ang.).

[Bielański-2] AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 6, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 980–981, ISBN 978-83-01-16282-5 .

[1]

[2]

1. Wodoru i litowców	HF LiF NaF KF RbF CsF
2. Berylowców	BeF 2 MgF 2 CaF 2 SrF 2 BaF 2 RaF 2
3. Skandowców	ScF 3 YF 3 LaF 3 AcF 3
Lantanowców	CeF 3 CeF 4 PrF 2 PrF 3 PrF 4 NdF 3 PmF 3 SmF 2 SmF 3 EuF 2 EuF 3 GdF 3 TbF 3 TbF 4 DyF 3 HoF 3 ErF 3 TmF 3 YbF 2 YbF 3 LuF 3
Aktynowców	ThF 4 PaF 4 PaF 5 UF 3 UF 4 UF 5 UF 6 UO 2F 2 NpF 3 NpF 4 NpF 6 PuF 3 PuF 4 PuF 6 AmF 3 AmF 4 CmF 3 CmF 4 BkF 3 BkF 4 CfF 3 CfF 4 EsF 3 EsF 4
4. Tytanowców	TiF 3 TiF 4 ZrF 4 HfF 4
5. Wanadowców	VF 3 VF 4 VF 5 VOF 3 NbF 4 NbF 5 TaF 5
6. Chromowców	CrF 2 CrF 3 CrF 4 CrF 5 CrF 6 CrO 2F 2 MoF 5 MoF 6 WF 4 WF 5 WF 6
7. Manganowców	MnF 2 MnF 3 MnF 4 TcF 6 ReF 6 ReF 7
8. Żelazowców	FeF 2 FeF 3 RuF 6 OsF 6
9. Kobaltowców	CoF 2 CoF 3 RhF 6 IrF 4 IrF 5 IrF 6 IrF 7
10. Niklowców	NiF 2 NiF 3 PdF 2 PdF 3 (Pd[PdF 6]) PdF 4 PdF 6 PtF 4 PtF 6
11. Miedziowców	CuF CuF 2 Ag 2F AgF AgF 2 AgF 3 AuF AuF 3 AuF 5 AuF 7 (AuF 5·F 2)
12. Cynkowców	ZnF 2 CdF 2 Hg 2F 2 HgF 2 HgF 4
13. Borowców	BF B 2F 4 BF 3 AlF AlF 3 GaF GaF 3 InF InF 3 TlF TlF 3
14. Węglowców	CF CF 4 C 2F 6 PFC SiF 4 GeF 2 GeF 4 SnF 2 SnF 4 PbF 2 PbF 4
15. Azotowców	N 2F 2 NF 3 NH 4F NOF PF 3 PF 5 POF 3 AsF 3 AsF 5 SbF 3 SbF 5 BiF 3 BiF 5
16. Tlenowców	OF 2 O 2F 2 O 3F 2 S 2F 2 SF 2 SF 4 SF 6 S 2F 10 SOF 2 SO 2F 2 Se 2F 2 SeF 2 SeF 4 SeF 6 SeO 2F 2 TeF 4 TeF 6 PoF 2 PoF 4 PoF 6
17. Fluorowców	ClF ClF 3 ClF 5 BrF BrF 3 BrF 5 IF IF 3 IF 5 IF 7
18. Helowców	HArF KrF 2 KrF 4 XeF 2 XeF 4 XeF 6 RnF 2 RnF 6

Przypisy

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.