Przejdź do zawartości

Leptyna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Struktura leptyny

Leptynabiałko zbudowane z 146 aminokwasów[1][2] o masie cząsteczkowej 16 kDa, wydzielane głównie przez komórki tłuszczowe[3] (adipocyty) odgrywające rolę w regulacji pobierania pokarmu i gospodarki energetycznej organizmu[3].

Leptyna to hormon wytwarzany głównie w białej tkance tłuszczowej (podskórnej)[4][5]. Działa poprzez receptory leptynowe znajdujące się głównie w podwzgórzu[3]. Po związaniu leptyny z receptorami w podwzgórzu neurony przestają wytwarzać neurotransmiter - neuropeptyd Y, który jest stymulatorem apetytu. W ten sposób hormon ten zmniejsza apetyt oraz pobudza układ sympatyczny. Zaburzenia wytwarzania tego hormonu bądź niewrażliwość receptorów dla tego hormonu prowadzi często do nadwagi i otyłości. Leptyna informuje mózg o zasobach energetycznych organizmu, jej stężenie we krwi jest proporcjonalne do masy tkanki tłuszczowej. Jest ona sygnałem, którego "zanik" pociąga za sobą nastawienie organizmu na przetrwanie głodu. Dlatego wtedy organizm rezygnuje z procesów energochłonnych, jakimi są reprodukcja, termogeneza, wzrost organizmu itd.

Leptyna jest produktem genu Obese od angielskiego słowa obesity - otyłość (leżącego na chromosomie 7)[6], należy do rodziny helikalnych cytokin klasy I. Wpływa na poziom LH, FSH, PRL, GH. Reguluje proces steroidogenezy w gonadach. Jej poziom jest wyższy u samic niż u samców. W fazie pęcherzykowej jej stężenie we krwi jest proporcjonalne do stężenia estradiolu.

Działanie

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Struktura leptyny w bazie PDB
  2. Tadeusz Krzymowski, Jadwiga Przała: Fizjologia zwierząt: podręcznik dla studentów wydziałów medycyny weterynaryjnej, wydziałów biologii i hodowli zwierząt akademii rolniczych i uniwersytetów: praca zbiorowa. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2005, s. 216. ISBN 83-09-01792-8.
  3. a b c Agnieszka Majewska: Leptyna – hormon odpowiedzialny za tycie?. Wirtualna Polska. [dostęp 2015-06-06]. (pol.).
  4. Aoife M. Brennan, Christos S. Mantzoros, Drug Insight: the role of leptin in human physiology and pathophysiology-emerging clinical applications, „Nature Clinical Practice. Endocrinology & Metabolism”, 2 (6), 2006, s. 318–327, DOI10.1038/ncpendmet0196, PMID16932309.
  5. S. Margetic i inni, Leptin: a review of its peripheral actions and interactions, „International Journal of Obesity and Related Metabolic Disorders”, 26 (11), 2002, s. 1407–1433, DOI10.1038/sj.ijo.0802142, PMID12439643.
  6. E.D. Green i inni, The human obese (OB) gene: RNA expression pattern and mapping on the physical, cytogenetic, and genetic maps of chromosome 7, „Genome Research”, 5 (1), 1995, s. 5–12, DOI10.1101/gr.5.1.5, PMID8717050.
  7. Maciej Zabel, Histologia. Podręcznik dla studentów medycyny i stomatologii, 2017.
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy