Przejdź do zawartości

PW-6

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
PW-6
Ilustracja
PW-6U
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

PZL Świdnik,
Jeżów

Typ

szybowiec

Konstrukcja

laminatowa

Załoga

2

Historia
Data oblotu

18 lipca 1998

Liczba wypadków
 • w tym katastrof

1
1

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

16 m

Wydłużenie

16,8[1]

Długość

7,85 m

Wysokość

2,44 m

Powierzchnia nośna

15,25 m²

Profil skrzydła

NN 18-17[2]

Masa
Własna

360 kg

Startowa

546 kg

Osiągi
Prędkość minimalna

68 km/h

Prędkość dopuszczalna

260 km/h

Prędkość min. opadania

0,75m/s przy 80km/h

Doskonałość maks.

34

Współczynnik obciążenia konstrukcji

+5,3 / -2,65 g

Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska, Egipt, Nowa Zelandia, Belgia, Kanada, Portugalia, Niemcy

PW-6 – dwuosobowy, kompozytowy szybowiec szkolno-treningowy polskiej produkcji, zaprojektowany na Politechnice Warszawskiej przez zespół pod kierownictwem dr inż. Romana Świtkiewicza[3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]
PW-6 w locie nad Bezmiechową

PW-6 powstał jako rozwinięcie szybowce PW-5 Smyk, który został w roku 1993 zwycięzcą konkursu FAI na szybowiec Klasy Światowej. Jest przeznaczony do szkolenia pilotów, i pod wieloma względami, w tym właściwościami pilotażowymi, podobny do swojego poprzednika.

Konstrukcja powstała jako trójstronny projekt realizowany przez Politechnikę Warszawską, Komitet Badań Naukowych oraz PZL-Świdnik. W realizacji projektu brało również udział Ministerstwo Edukacji Narodowej oraz Fundacja na rzecz Nauki Polskiej[3].

Prototyp szybowca, oznaczony znakami rejestracyjnymi SP-P631, został oblatany 18 lipca 1998 roku przez pilotów doświadczalnych Macieja Laska i Jerzego Kędzierskiego. Proces certyfikacji nowego typu statku powietrznego zakończył się dnia 11 września 2000 roku, kiedy to szybowiec uzyskał Świadectwo Typu nr BG-213. Po zakończeniu badań, po zmianie oznaczenia na SP-3631, prototyp był eksploatowany przez Politechnikę Warszawską. Uległ katastrofie 15 sierpnia 2013 roku na lotnisku w Bezmiechowej. W wyniku katastrofy zginął pasażer a pilot-instruktor został ciężko ranny[4].

Produkcję seryjną szybowca rozpoczęły zakłady PZL w Świdniku gdzie wyprodukowano 41 egzemplarze szybowca. Szybowce były eksportowane do Egiptu, Nowej Zelandii, Belgii, Kanady, Portugalii oraz Niemiec. Szybowiec jest obecnie produkowany przez Zakład Szybowcowy Jeżów jako PW-6U Kingo[3].

SZD Jeżów planuje realizację rozwoju projektu szybowca i stworzenie konstrukcji z elektrycznym zespołem napędowym o nazwie PW-6AM.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Dwumiejscowy wolnonośny średniopłat wykonany z laminatu szklano-epoksydowego[2].

Skrzydło dwudzielne, jednodźwigarowe o konstrukcji skorupowej. Dźwigar z pasami z włókna szklanego, w obrębie wykroju lotki dodany szczątkowy dźwigarek. Wyposażone w lotki konstrukcji przekładkowej i jednopłytowe hamulce aerodynamiczne na górnej powierzchni. Połączone z kadłubem za pomocą dwóch wręg w centralnej części kadłuba.

Kadłub skorupowy, całkowicie laminatowy usztywniony wręgami. Wyposażony w dwa zaczepy do lotów holowanych i startu za wyciągarką. Kabina zakryta, limuzyna przednia otwierana do przodu, tylna do tyłu. Pedały przestawiane w locie, fotele pilotów regulowane na ziemi. Antena VHF w stateczniku pionowym. Tablica przyrządów jest wyposażona w prędkościomierz, wysokościomierz, wariometr, busolę magnetyczną, chyłomierz oraz zakrętomierz elektryczny. Istnieje możliwość montażu radiostacji KRT2.

Usterzenie w układzie klasycznym, niedzielone, konstrukcji przekładkowej.

Podwozie jednotorowe stałe, z małym kółkiem przednim, amortyzowanym kołem głównym z hamulcem bębnowym i kółkiem tylnym.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Specyfikacja szybowca PW-6U na stronie producenta. [dostęp 2018-07-20]. (pol.).
  2. a b Piotr Piechowski: Modelarstwo lotnicze. PW-6. [dostęp 2011-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 sierpnia 2011)]. (pol.).
  3. a b c Andrzej Glass, Tomasz Murawski (praca zbiorowa), Polskie szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju, Wydawnictwo SCG, Bielsko-Biała 2012, ISBN 978-83-932826-0-9, s.243-248
  4. W Bezmiechowej rozbił się PW-6U. [dostęp 2018-07-20]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy