Przejdź do zawartości

Rajmund z Penyafortu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Święty
Rajmund z Penyafortu OP
Ramon de Penyafort
prezbiter
generał zakonu
Ilustracja
Fresk w kościele św. Mikołaja w Treviso autorstwa Tommasa da Modeny.
Data i miejsce urodzenia

1170-1175
Villa de Panudés (Katalonia)

Data i miejsce śmierci

6 stycznia 1275
Barcelona

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

6 stycznia 1542
przez Pawła III (zaliczenie do grona błogosławionych)

Kanonizacja

29 kwietnia 1601
przez Klemensa VIII (wpis w poczet świętych)

Wspomnienie

7 stycznia

Patron

Barcelony, prawników kościelnych, studentów prawa, hiszpańskich adwokatów

Grób Rajmunda w Barcelonie

Rajmund z Penyafortu, kat. Ramon de Penyafort (ur. 11701175 w Villa de Panudés, zm. 6 stycznia 1275 w Barcelonie) – kataloński prezbiter i generał zakonu dominikanów, uważany za ojca prawodawstwa kościelnego, współzałożyciel Zakonu NMP Miłosierdzia dla Odkupienia Niewolników, święty Kościoła katolickiego.

Życie

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Villa de Panudés (k. Barcelony) w szlacheckiej katalońskiej rodzinie z Penyafortu (obecnie Santa Margarita y Monjós w Alt Penedès). Po studiach prawniczych w Bolonii, w czasie których poznał m.in. Piotra della Vigna, wykładał filozofię w Barcelonie. W 1219 został mianowany wikariuszem generalnym dla biskupstwa w Barcelonie.

W 1222 wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego św. Dominika. Zabiegał o nawrócenie muzułmanów i żydów na chrześcijaństwo.

Wraz ze św. Piotrem Nolasco założył w roku 1223 zakon Matki Bożej Łaskawej (Zakon Najświętszej Maryi Panny Miłosierdzia dla Odkupienia Niewolników, mercedariusze), zajmujący się wykupem chrześcijan z niewoli mauretańskiej, podczas trwającej w Hiszpanii rekonkwisty[1].

Został wezwany przez papieża Grzegorza IX do Rzymu, by objąć urząd kapelana pałacu apostolskiego. Stał się osobistym spowiednikiem i doradcą papieża. Zebrał wszystkie obowiązujące w jego czasach dekrety biskupów rzymskich w jednym dziele, które Stolica Apostolska zatwierdziła bullą Rex Pacificus. Powstał w ten sposób zbiór prawa kanonicznego tzw. Decretales Gregorii IX. Za wysiłek włożony w kodyfikację, papież zaproponował Rajmundowi arcybiskupstwo Tarragony, jednakże ten nie przyjął propozycji chcąc pozostać zakonnikiem[2]. W 1238 wybrano go trzecim z kolei generałem dominikanów[2]. Zorganizował studium do nauki języka arabskiego i przyczynił się do rozwoju misji na terenach Afryki Północnej. Wywarł ogromny wpływ na życie hiszpańskiego mistyka Rajmunda Llulla. Pod koniec życia skupił się na przygotowywaniu pism i tekstów mających służyć celowi propagowania chrześcijaństwa wśród ludzi z innych kultur[2]. Według części przekazów, Rajmund miał nakłaniać Tomasza z Akwinu do napisania rozprawy Summa contra gentiles[2], choć nowsza historiografia kontestuje ten pogląd, wskazując na znaczne wykraczanie przekazu dzieła poza treści czysto misyjne, na których Rajmundowi zależało najbardziej[3].

Rajmund zmarł w Barcelonie, mając ok. 100 lat.

Ważniejsze dzieła

[edytuj | edytuj kod]
  • Decretales ("Pięć dekretów")
  • Summa iuris canonici
  • Summa pœnitentiale

6 stycznia 1542 Rajmund z Penyafortu został zaliczony w poczet błogosławionych przez papieża Pawła III, a w poczet świętych wpisał go Klemens VIII w dniu 29 kwietnia 1601[4].

Jego relikwie spoczywają w Katedrze św. Eulalii w Barcelonie[2].

Patronat

Jest patronem prawników kościelnych, studentów prawa, hiszpańskich adwokatów oraz Barcelony. Na jego cześć nadano nazwę gwatemalskiemu miastu San Raymundo.

Dzień obchodów

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 7 stycznia (dawniej 23 stycznia).

Ikonografia

W ikonografii św. Rajmund przedstawiany jest w habicie dominikańskim, w białej tunice i czarnym płaszczu. Niekiedy przedstawia się go też płynącego po morzu, przy czym jego płaszcz zakonny stanowi żagiel.

Jego atrybutami są: płaszcz, księga i klucz[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 5: R-U. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2005 (wznowienie), s. 24. ISBN 83-7318-376-0.
  2. a b c d e Hubert Wołącewicz: Święty pośród świętych: Wyniesieni na ołtarze przez Jana Pawła II. Nasi patroni każdego dnia. Kielce: Jedność, 2014, s. 21. ISBN 978-83-7660-987-4.
  3. Jean-Pierre Torrell: Saint Thomas Aquinas. Volume 1, The person and his work. Robert Royal (tłum.). Washington D.C.: Catholic University of America Press, 2005, s. 104-7. ISBN 978-0-8132-1423-8. (ang.).
  4. Maestros de la Orden. Strona hiszpańskich dominikanów. [dostęp 2012-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-14)]. (hiszp.).
  5. Saint Raymond of Penyafort. Saints.SQPN.com. [dostęp 2012-05-13]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy