Stanisław Hejnich

Stanisław Hejnich
	major kawalerii
Data i miejsce urodzenia	12 lutego 1894 ; Wolica
Data i miejsce śmierci	1940 ; USRR
	Przebieg służby
Lata służby	1918–1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	26 Pułk Ułanów
Stanowiska	zastępca dowódcy pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; I wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Stanisław Tadeusz Hejnich (ur. 12 lutego 1894 w Wolicy, zm. 1940 w USRR) – major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 12 lutego 1894 w Wolicy, w rodzinie Kazimierza i Heleny z domu Rejb (Ryb?)^[1]. Ukończył sześć klas szkoły realnej w Winnicy na Podolu^[2]. W grudniu 1914, po wybuchu I wojny światowej, został powołany do Armii Imperium Rosyjskiego^[3]. W grudniu 1915 ukończył szkołę chorążych w Saratowie^[4]. W 1917 awansował na porucznika^[4]. Był cztery razy rany^[2]. Od grudnia 1917 służył w 3 pułku ułanów I Korpusu Polskiego w Rosji.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego w listopadzie 1918. Służył w Dowództwie Okręgu Generalnego „Łódź”. Od 1 lipca 1920 w szwadronie zapasowym 1 pułku szwoleżerów. Następnie w trakcie wojny polsko-bolszewickiej w stopniu podporucznika został dowódcą 2. szwadronu w 201 pułku szwoleżerów.

Po wojnie zweryfikowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, a za swoje czyny otrzymał Order Virtuti Militari. Po wojnie ukończył Centrum Wyszkolenia Kawalerii. Od 1922 do 1925 nadał służył w swoim wojennym pułku, przemianowanym na 3 pułk szwoleżerów na stanowisku dowódcy szwadronu. Został awansowany do stopnia rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923. Z dniem 7 kwietnia 1925 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza^[5] na stanowisko dowódcy 19 szwadronu kawalerii. Z dniem 31 lipca 1930 został przeniesiony z KOP do 3 pszwol. w Suwałkach^[6]^[7]. 2 grudnia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 30. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[8]^[9]. W marcu 1931 został przeniesiony do 4 pułk ułanów w Wilnie na stanowisko kwatermistrza^[10]^[11]^[12]. W 1938 został przeniesiony do 26 pułku ułanów w Baranowiczach na stanowisko II zastępcy dowódcy pułku (kwatermistrza). Pozostawał na tym stanowisku do września 1939^[13].

W czasie kampanii wrześniowej służył nadal jako zastępca dowódcy, a następnie jako dowódca 26 pułku ułanów. Walczył na Lubelszczyźnie.

30 września w Starej Woli został aresztowany przez Sowietów w trakcie próby przekroczenia granicy z Węgrami^[a]. Był przetrzymywany w Samborze. Został zamordowany przez NKWD prawdopodobnie wiosną 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 56/3-86 oznaczony numerem 3100, jego tożsamość została podana jako Stanisław Chejnik)^[14]. Ofiary z tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Był żonaty, miał syna Tadeusza (ur. 24 grudnia 1922)^[15].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2818 – 1921^[16]
Krzyż Walecznych dwukrotnie^[17]^[18]
Złoty Krzyż Zasługi^[9]
Srebrny Krzyż Zasługi – 2 września 1929 „za zasługi w służbie granicznej”^[19]^[20]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[17]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[17]

Zobacz też

Uwagi

↑ Inne źródło podało, jakoby Stanisław Hejnich poniósł śmierć 27 września 1939 w lasach Rajtarowice.

Przypisy

↑ Kolekcja ↓, s. 1.
↑ ^a ^b Kolekcja ↓, s. 2, 4.
↑ Kolekcja ↓, s. 3, 4.
↑ ^a ^b Kolekcja ↓, s. 4.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 400.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 120.
↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 13, 79.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 330.
↑ ^a ^b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 130.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 104, tu ogłoszono przeniesienie na stanowisko dowódcy szwadronu zapasowego 3 pszwol. w Grodnie.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 285, sprostowano przeniesienie do 4 puł. na stanowisko kwatermistrza.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 146, 631.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 708.
↑ Straceni na Ukrainie 1994 ↓, s. 12.
↑ Kolekcja ↓, s. 2.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 8.
↑ ^a ^b ^c Kolekcja ↓, s. 3.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 146.
↑ M.P. z 1929 r. nr 216, poz. 508.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 12 grudnia 1929, s. 362.

Bibliografia

Hejnich Stanisław Tadeusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.42-3254 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-19].
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Zeszyty Katyńskie. Marek Tarczyński (red.). T. 4: Listy katyńskiej ciąg dalszy. Straceni na Ukrainie. Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej i Polska Fundacja Katyńska, 1994. ISBN 83-87893-79-X.
Lubelszczyzna - 1939 r. Stanisław Hejnich. stankiewicze.com. [dostęp 2014-12-12].
Stanisław Hejnich. 26puw.pl. [dostęp 2014-12-12].

[14] Inne źródło podało, jakoby Stanisław Hejnich poniósł śmierć 27 września 1939 w lasach Rajtarowice.

[CITEREFKolekcjas._1-1] Kolekcja ↓, s. 1.

[CITEREFKolekcjas._2,_4-2] Kolekcja ↓, s. 2, 4.

[CITEREFKolekcjas._3,_4-3] Kolekcja ↓, s. 3, 4.

[CITEREFKolekcjas._4-4] Kolekcja ↓, s. 4.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_75_z_21_lipca_1925_roku,_s._400-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 400.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_8_z_31_marca_1930_roku,_s._120-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 120.

[CITEREFRocznik_oficerów_kawalerii193013,_79-7] Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 13, 79.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_16_z_3_grudnia_1930_roku,_s._330-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 330.

[CITEREFRybkaStepan2006130-9] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 130.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_26_marca_1931_roku,_s._104,_tu_ogłoszono_przeniesienie_na_stanowisko_dowódcy_szwadronu_zapasowego_3_pszwol._w_Grodnie-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 104, tu ogłoszono przeniesienie na stanowisko dowódcy szwadronu zapasowego 3 pszwol. w Grodnie.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_5_z_3_sierpnia_1931_roku,_s._285,_sprostowano_przeniesienie_do_4_puł._na_stanowisko_kwatermistrza-11] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 285, sprostowano przeniesienie do 4 puł. na stanowisko kwatermistrza.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932146,_631-12] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 146, 631.

[CITEREFRybkaStepan2006708-13] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 708.

[CITEREFStraceni_na_Ukrainie199412-15] Straceni na Ukrainie 1994 ↓, s. 12.

[CITEREFKolekcjas._2-16] Kolekcja ↓, s. 2.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_1_z_26_stycznia_1922_roku,_s._8-17] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 8.

[CITEREFKolekcjas._3-18] Kolekcja ↓, s. 3.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932146-19] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 146.

[20] M.P. z 1929 r. nr 216, poz. 508.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_19_z_12_grudnia_1929,_s._362-21] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 12 grudnia 1929, s. 362.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[a]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]