Poglądy i opinie wyrażone na tej stronie są prywatnym punktem widzenia autora.
Jeśli ta strona jest osadzona w serwisie innym niż Wikipedia, jest tylko kopią, która może już być nieaktualna. Jej użytkownik jest związany z Wikipedią i prawdopodobnie nie jest w żaden sposób związany z serwisem zawierającym kopię. Oryginał jego strony znajduje się pod adresem:
Nakamura rozpoczął pracę w New Japan Pro Wrestling (NJPW) w marcu 2002. Szybko zaskarbił sobie przychylność władz i fanów federacji, zdobywając przydomek "Super Rookie" i pokazując w swoich walkach połączenie siły, szybkości i umiejętności wrestlerskich[1]. Nakamura zaczął też trenować vale tudo, a 31 grudnia 2002 zadebiutował jako zawodnik mieszanych sztuk walki – przegrał walkę z Danielem Gracie'em przez poddanie[2]. 2 maja 2003, w drugiej walce, Nakamura zmusił Jana Nortje'a do poddania się po założeniu na nim duszenia gilotynowego[2]. 13 września pokonał Shane'a Eitnera, również przez poddanie[2]. 9 grudnia 2003, Nakamura pokonał Hiroyoshiego Tenzana w pojedynku o IWGP Heavyweight Championship, stając się najmłodszym zdobywcą tytułu w historii[1]. 4 stycznia 2004, na Wrestling World 2004, Nakamura wygrał walkę z NFW Heavyweight Championem Yoshihiro Takayamą i zunifikował dwa mistrzostwa[1]. Miesiąc później, Nakamura zmuszony został do zawieszenia tytułu z powodu kontuzji[1]. Po powrocie otrzymał szansę walki z ówczesnym posiadaczem mistrzostwa – Bobem Sappem, lecz nie zdołał go pokonać[3]. 22 maja 2004, Nakamura stoczył swoją ostatnią walkę MMA; zmusił Aleksieja Ignaszowa do poddania się[2]. 11 grudnia, Nakamura i jego tag team partner, Hiroshi Tanahashi, zdobyli IWGP Tag Team Championship[1]. 4 stycznia 2005, na Toukon Festival: Wrestling World 2005, Nakamura pokonał Tanahashiego w walce o IWGP U-30 Openweight Championship[1]. 30 października 2005, Nakamura i Tanahashi utracili IWGP Tag Team Championship na rzecz Cho-Ten (Masahiro Chono i Hiroyoshiego Tenzana)[1].
4 stycznia 2006, na Toukon Shidou Chapter 1, Nakamura zmierzył się z Brockiem Lesnarem w starciu o IWGP Heavyweight Championship, lecz nie zdołał pokonać mistrza[4]. W marcu 2006 ogłosił, że wybierze się na tournée, aby nabrać więcej doświadczenia i polepszyć swoje umiejętności ringowe[1].
Nakamura powrócił do NJPW 24 września 2006 i dołączył do ugrupowania Black. Połączył siły z Masahiro Chono i wraz z nim wygrał G1 Tag League[1]. 10 grudnia, zawalczył z IWGP Heavyweight Championem Hiroshim Tanahashim, lecz nie zdołał go pokonać[1]. 4 stycznia 2007, na Wrestle Kingdom, Nakamura przegrał starcie z Toshiakim Kawadą[1]. Wziął udział w turnieju G1 Climax; dostał się do półfinału, lecz został zmuszony opuścić turniej z powodu kontuzji ramienia[1]. Do akcji w ringu powrócił dopiero w listopadzie. Nakamura przejął pozycję lidera grupy Black i przemienił ją w RISE – stajnię, składającą się z niego samego, Minoru, Milano Collection A.T., Hirookiego Goto, Gianta Bernarda, Travisa Tomko, Prince'a Devitta oraz Low Kiego[1][5]. 9 grudnia, Nakamura pokonał Togiego Makabe w walce o miano pretendenckie do IWGP Heavyweight Championship[1].
4 stycznia 2008, Nakamura wygrał starcie o IWGP Heavyweight Championship z Hiroshim Tanahashim, stając się dwukrotnym posiadaczem tytułu[1]. 17 lutego, pokonał Kurta Angle'a, wygrywając IWGP Heavyweight Championship federacji Inoki Genome Federation[1]. Nakamura zunifikował mistrzostwa i ostatecznie utracił je na rzecz zawodnika All Japan Pro Wrestling – Keijiego Mutoha[1].
5 września 2008, Nakamura i Hirooki Goto przegrali starcie drużynowe z Togim Makabe i Toru Yano, a po walce zostali zaatakowani przez Giant Bernarda i Ricka Fullera[1]. 13 października, Nakamurze nie udało się odzyskać IWGP Heavyweight Championship z rąk Keijiego Mutoha[1].
W kwietniu 2009, Nakamura przeszedł heel turn i połączył siły z byłymi członkami ugrupowania GBH (Great Bash Heel). Jego nowa grupa przerodziła się w stajnię Chaos[1]. Nakamura wziął udział w turnieju G1 Climax i dostał się do finału dzięki nowemu, silniejszemu stylowi walki. Przegrał walkę finałową z Makabe, lecz 27 września zdołał pokonać go w pojedynku o IWGP Heavyweight Championship[1][6].
12 października, Nakamura obronił tytuł w walce z Shinjiro Otanim. Na Destruction '09 pokonał Hiroshiego Tanahashiego, a miesiąc później wygrał kolejne starcie o tytuł, tym razem z Yujim Nagatą[6]. 4 stycznia 2010, na Wrestle Kingdom IV, Nakamura pokonał Yoshihiro Takayamę[1]. Przyjął wyzwanie Manabu Nakanishiego i pokonał go, broniąc tytułu po raz piąty[1]. 4 kwietnia, wygrał starcie ze zwycięzcą turnieju New Japan Cup 2010 – Hirookim Goto[7]. Po walce, przyjął wyzwanie Togiego Makabe. Trzecie panowanie Nakamury jako IWGP Heavyweight Championa zakończyło się 3 maja, na gali Wrestling Dontaku 2010, gdzie został pokonany przez Makabe[7]. Po przegranej, Nakamura postanowił odpocząć od akcji w ringu, by wyleczyć kontuzję ramienia. Powrócił 19 czerwca, na Dominion 6.19 i pokonał Daniela Pudera[7]. Miesiąc później, Nakamura zawalczył z Makabe w walce rewanżowej o IWGP Heavyweight Championship, lecz nie zdołał pokonać mistrza[1]. Wziął udział w turnieju G1 Climax, lecz nie zdołał dostać się do finału po zremisowanym pojedynku z zawodnikiem Pro Wrestling Noah – Go Shiozakim[1]. Nakamura zmierzył się ze Shiozakim jeszcze raz, w pojedynku bez limitu czasowego i ostatecznie przegrał walkę[7]. 11 grudnia, Nakamura przegrał walkę z IWGP Heavyweight Championem Satoshim Kojimą[7].
4 stycznia 2011, na Wrestle Kingdom V, Nakamura pokonał Go Shiozakiego[8]. 3 maja, przegrał walkę o IWGP Heavyweight Championship z Hiroshim Tanahashim[9]. Na przełomie maja i czerwca, Nakamura udał się na tournée z meksykańską federacją Consejo Mundial de Lucha Libre (CMLL)[9]. W sierpniu wziął udział w turnieju G1 Climax; w finale pokonał Tetsuyę Naito, zdobywając miano pretendenckie do IWGP Heavyweight Championship[9]. 19 września, Nakamura zmierzył się z posiadaczem mistrzostwa, Hiroshim Tanahashim, lecz nie zdołał wygrać walki[9]. Nakamura połączył siły z Toru Yano, tworząc "Chaos Top Team". Razem dołączyli do turnieju G1 Tag League; zostali wyeliminowani w półfinale[9]. Na Wrestle Kingdom VI w styczniu 2012, Chaos Top Team zostało pokonane przez zawodników Pro Wrestling Noah – Go Shiozakiego i Naomichiego Marufujiego[10].
22 lipca 2012, Nakamura pokonał Hirookiego Goto w walce o IWGP Intercontinental Championship, zdobywając mistrzostwo po raz pierwszy[11]. W sierpniu wziął udział w turnieju G1 Climax[11]. 5 sierpnia, zmierzył się z kolegą ze stajni Chaos – Kazuchiką Okadą. Pokonał go, utwierdzając swoją pozycję lidera w grupie[11]. 8 października, obronił tytuł w walce rewanżowej z Goto, zaś 11 listopada pokonał Karla Andersona[11]. Nakamura i inny członek Chaos, Tomohiro Ishii, wzięli udział w turnieju World Tag League, lecz nie zdołali przejść fazy grupowej[11]. Na Wrestle Kingdom VII, Nakamura obronił IWGP Intercontinental Championship w walce z Kazushim Sakurabą[12]. Podczas Fantastica Manii 2013, pokonał La Sombrę[13]. We wczesnym 2013, Nakamura wziął udział w rywalizacji między stajnią Chaos a ugrupowaniem Suzuki-gun. 3 marca, pokonał członka Suzuki-gun Lance'a Archera w walce o IWGP Intercontinental Championship[14]. 5 kwietnia, Nakamura i Tomohiro Ishii zmierzyli się z Archerem i Davey'em Boy'em Smithem Jr., lecz nie zdołali odebrać im IWGP Tag Team Championship[14]. Dwa dni później, Nakamura pokonał Smitha, broniąc swojego mistrzostwa[14]. Na Wrestling Dontaku, po raz kolejny obronił tytuł, tym razem w starciu z najnowszym członkiem Suzuki-gun – Sheltonem Benjaminem[14].
11 maja, Nakamura udał się na kolejne tournée po Meksyku z federacją CMLL[14]. Szybko rozpoczął rywalizację z La Sombrą; po dwóch przegranych 6-Man Tag Team matchach przeciwko drużynie La Sombry, Nakamura przyjął jego wyzwanie na walkę o IWGP Intercontinental Championship. 31 maja 2013, La Sombra pokonał Nakamurę, kończąc jego trwające 313 dni panowanie[14]. Nakamura powrócił do NJPW 22 czerwca, na Dominion 6.22; drużyna składająca się z niego i Tomohiro Ishiiego przegrała starcie z Minoru Suzukim i Sheltonem Benjaminem[14]. 20 lipca, Nakamura pokonał La Sombrę w walce rewanżowej o IWGP Intercontinental Championship, stając się pierwszym w historii dwukrotnym posiadaczem tego tytułu[14]. W sierpniu wziął udział w G1 Climax, lecz nie zdołał przejść fazy grupowej turnieju[14]. 29 września, na gali Destruction, Nakamura pokonał Benjamina w walce o IWGP Intercontinental Championship[14]. Na King Of Pro-Wrestling, pokonał Naomichiego Marufujiego, zaś na Power Struggle – Minoru Suzukiego[14]. Nakamura i Tomohiro Ishii wzięli udział w World Tag League, lecz nie zdołali dostać się do półfinału[14].
4 stycznia 2014, Nakamura utracił IWGP Intercontinental Championship na rzecz Hiroshiego Tanahashiego w walce wieczoru Wrestle Kingdom VIII[15]. 9 lutego, nie zdołał odzyskać tytułu w walce rewanżowej[16]. W marcu, Nakamura przystąpił do turnieju New Japan Cup i ostatecznie okazał się jego zwycięzcą[17]. Po zakończeniu turnieju, wyzwał Tanahashiego na kolejną walkę. 6 kwietnia, na Invasion Attack 2014, Nakamura pokonał rywala, stając się IWGP Intercontinental Championem po raz trzeci[18]. W następnym miesiącu wziął udział w tournée NJPW po Ameryce Północnej; na gali War of the Worlds pokonał zawodnika Ring of Honor – Kevina Steena[18]. 25 maja pokonał Daniela Gracie[18]. 21 czerwca, na Dominion 6.21, Nakamura utracił mistrzostwo na rzecz Bad Luck Fale'a[18]. Przystąpił do turnieju G1 Climax, lecz został pokonany w finale przez Kazuchikę Okadę[18]. 21 września odzyskał IWGP Intercontinental Championship w starciu rewanżowym z Bad Luck Falem[18]. Po obronie tytułu w pojedynku z Katsuyorim Shibatą, Nakamura po raz kolejny połączył siły z Tomohiro Ishiim i wraz z nim przystąpił do World Tag League. Nie udało im się dostać do finału[18]. Na Wrestle Kingdom 9, Nakamura obronił tytuł mistrzowski w starciu z Kotą Ibushim[19], zaś 14 lutego, na The New Beginning in Sendai, w walce z Yujim Nagatą[20]. Czwarte panowanie Nakamury jako IWGP Intercontinental Championa zostało przerwane przez Hirookiego Goto, 3 maja 2015[21]. Nakamurze nie udało się odzyskać mistrzostwa w starciu rewanżowym na Dominion 7.5[22].
Nakamura przystąpił do turnieju G1 Climax. Pomimo kontuzji ramienia zdołał wygrać fazę grupową, lecz ostatecznie został pokonany w finale przez Hiroshiego Tanahashiego[22]. 27 września, Nakamura pokonał Hirookiego Goto, zdobywając IWGP Intercontinental Championship po raz piąty w karierze[22]. Na Power Struggle w listopadzie obronił tytuł w walce z Karlem Andersonem[22], a na Wrestle Kingdom 10 – w walce z AJ'em Stylesem[23]. Po Wrestle Kingdom ogłoszono, że Nakamura wkrótce odejdzie z NJPW, aby móc walczyć dla amerykańskiej federacji WWE[24]. 25 stycznia, Nakamura zrzekł się IWGP Intercontinental Championship. 30 stycznia odbył ostatnią walkę jako zawodnik NJPW – on, Kazuchika Okada i Tomohiro Ishii pokonali Hirookiego Goto, Hiroshiego Tanahashiego i Katsuyoriego Shibatę[25].
Nakamura i inny wrestler NJPW, Kazuchika Okada, wystąpili w japońskiej wersji teledysku do "Happy" Pharrella Williamsa[33]. 27 maja 2014, Nakamura opublikował autobiografię King of Strong Style 1980–2004[34]. Wrestler pojawi się jako postać grywalna w grze WWE 2K17[35].
Aleksiej Ignaszow
Saitama, Japonia
Shane Eitner
Manaus, Brazylia
Jan Nortje