bezludny

bezludny (język polski)

wymowa:

IPA: [bɛzˈludnɨ], AS: [bezludny] ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, gdzie nie ma ludzi; niezamieszkały przez ludzi, niebędący zaludnionym

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	bezludny		bezludna	bezludne	bezludni	bezludne
dopełniacz	bezludnego		bezludnej	bezludnego	bezludnych
celownik	bezludnemu		bezludnej	bezludnemu	bezludnym
biernik	bezludnego	bezludny	bezludną	bezludne	bezludnych	bezludne
narzędnik	bezludnym		bezludną	bezludnym	bezludnymi
miejscownik	bezludnym		bezludnej	bezludnym	bezludnych
wołacz	bezludny		bezludna	bezludne	bezludni	bezludne

przykłady:

(1.1) Jego powieść opisuje, jak rozbitek przeżył na bezludnej wyspie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) bezludny step • bezludna ulica / plaża / wyspa

synonimy:

(1.1) niezaludniony, niezamieszkały / niezamieszkany, niezasiedlony

antonimy:

(1.1) zamieszkały / zamieszkany

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bezludzie n

przysł. bezludnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) uninhabited, unpeopled, deserted
• białoruski: (1.1) бязлюдны
• duński: (1.1) øde
• francuski: (1.1) inhabité
• hiszpański: (1.1) deshabitado, inhabitado, desierto
• kornijski: (1.1) diannedh
• niemiecki: (1.1) menschenleer, unbewohnt
• norweski (bokmål): (1.1) øde
• norweski (nynorsk): (1.1) øde
• nowogrecki: (1.1) έρημος
• rosyjski: (1.1) безлюдный, необитаемый
• szwedzki: (1.1) obebodd, obefolkad, folktom, öde
• ukraiński: (1.1) безлюдний
• węgierski: (1.1) lakatlan, néptelen

źródła: