bombowiec

bombowiec (język polski)

bombowiec (1.1)

wymowa:

IPA: [bɔ̃mˈbɔvʲjɛt͡s], AS: [bõmbovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(1.1) wojsk. samolot przystosowany do atakowania celów naziemnych i nawodnych przez zrzucanie na nie bomb; zob. też bombowiec w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bombowiec	bombowce
dopełniacz	bombowca	bombowców
celownik	bombowcowi	bombowcom
biernik	bombowca / bombowiec	bombowce
narzędnik	bombowcem	bombowcami
miejscownik	bombowcu	bombowcach
wołacz	bombowcu	bombowce

przykłady:

(1.1) Nad miastem pojawił się klucz bombowców.

składnia:

kolokacje:

(1.1) lecieć bombowcem • pilotować bombowiec • bombowiec bombarduje coś / zrzuca bomby na coś • bombowiec bliskiego / średniego / dalekiego zasięgu • bombowiec nocny / nurkujący / taktyczny / strategiczny / pokładowy

synonimy:

(1.1) samolot bombowy

antonimy:

(1.1) myśliwiec

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) zob. bomba

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. bomba

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bomber
• białoruski: (1.1) бамбардзіроўшчык m, бамбавоз m
• bułgarski: (1.1) бомбардировач m
• duński: (1.1) bomber w
• francuski: (1.1) bombardier m
• hiszpański: (1.1) bombardero m
• koreański: (1.1) 폭격기 (爆擊機, p’okkyŏkki)
• niemiecki: (1.1) Bomber m
• nowogrecki: (1.1) βομβαρδιστικό αεροσκάφος n
• rosyjski: (1.1) бомбардировщик m
• słowacki: (1.1) bombardér m, slang. bombarďák m
• słoweński: (1.1) bombnik m
• ukraiński: (1.1) бомбардувальник m
• włoski: (1.1) bombardiere m

źródła: