Brácaros

Fonte do Ídolo, en Braga.

Os brácaros (latín: Bracari) foron un pobo prerromano de cultura castrexa da Gallaecia bracarense que habitaba no noroeste do actual Portugal, entre os río Tâmega e Cávado. A extensión do seu territorio chegaría até o río Douro e acadaría a costa. No seu territorio, por volta do ano -16 construíuse a capital do convento xurídico bracarense, Bracara Augusta.

Seguindo a inscrición epigráfica da Fonte do Ídolo adicada á deusa Nabia e ó deus Tongoenabiagus no nome da cidade de Tongobriga (en Marco de Canaveses), este pobo falaría unha lingua celta.

Véxase tamén

Outros artigos

• Lista de tribos celtas

Bibliografía

• Coutinhas, José Manuel (2006), Aproximação à identidade etno-cultural dos Callaici Bracari, Porto.
• Queiroga, Francisco (1992), War and Castros, Oxford.
• Silva, Armando Coelho Ferreira da (1986), A Cultura Castreja no Noroeste de Portugal, Porto.

Ligazóns externas

• Pobos prerromanos da Península Ibérica (sobre o 200 a.C.). Arquivado 05 de abril de 2016 en Wayback Machine.