Gran Premio de Australia de 1997

Gran Premio de Australia de 1997

Nome oficial	LXII Qantas Australian Grand Prix
Tipo	Gran Premio de Australia
Deporte	automobilismo
Parte de	Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1997
Distancia do evento	58
Localización  e  Datas
Localización	Melbourne Grand Prix Circuit (City of Port Phillip (en) ) 37°50′59″S 144°58′06″L
Lonxitude	5,278 km
País	Australia
Data	9 de marzo de 1997
Competición
Primeiro posto	David Coulthard
Pole position	Jacques Villeneuve
Volta máis rápida	Heinz-Harald Frentzen

O Gran Premio de Australia de 1997 foi unha carreira de motor de Fórmula Un celebrada o 9 de marzo de 1997 en Melbourne. Foi a primeira carreira do Campionato Mundial de Fórmula Un de 1997. Foi o segundo Gran Premio albergado en Melbourne. A carreira de 58 voltas gañouna o piloto de McLaren David Coulthard tras comezar desde a cuarta posición. Michael Schumacher terminou segundo para Ferrari e o seu compañeiro de equipo, Mika Häkkinen, foi o terceiro.

Nicola Larini logrou os seus últimos puntos de campionato mundial nesta carreira.

Informe

Antecedentes

Entraron dous novos equipos na Fórmula Un en 1997: Stewart e Lola. Footwork recuperou o seu antigo nome de Arrows e adquiriu motores Yamaha, mentres que Ligier foron comprados por Alain Prost e cambiou o seu nome a Prost Grand Prix. Tyrrell adquiriu os motores Ford.

O maior cambio na liña de pilotos foi o despedimento sorpresa de Damon Hill por Williams que acababa de gañar o Campionato Mundial para unirse a Tom Walkinshaw no seu recentemente adquirido equipo Arrows. Na semana previa á carreira, houbo rumores de que Hill abandonara Arrows debido ao mal desempeño do coche, rumores que foron desmentidos.

Pedro Diniz respaldado polo seu patrocinio foi contratado como o seu compañeiro de equipo. Williams retivo a Jacques Villeneuve e fixo equipo con Heinz-Harald Frentzen, que non foi visto como un bo substituto de Hill.

Villeneuve era o favorito dos corredores de apostas na nova tempada, sinalando que ser o favorito supoñía "unha presión extra, pero é unha boa presión [para min]".

Ferrari retivo a Michael Schumacher e Eddie Irvine, Benetton mantivo a Jean Alesi e Gerhard Berger e McLaren contratou a Mika Häkkinen e David Coulthard. Jordan tivo dous novos pilotos en Giancarlo Fisichella o mozo italiano de Minardi e contratara a Ralf Schumacher o irmán de Michael nunha interesante aliñación. O novo equipo de Prost Grand Prix mantivo a Olivier Panis e asinou ao novato piloto xaponés Shinji Nakano. Sauber mantivo a Johnny Herbert e a perda de Frentzen provocou que Peter Sauber contratara ao piloto de probas de Ferrari Nicola Larini. Tyrrell retivo Mika Salo por un terceiro ano e engadiu a Jos Verstappen ao equipo Arrows. Minardi cos motores Hart V8 contrataron a Ukyo Katayama e ao prometedor piloto italiano Jarno Trulli. Este foi un gran premio para Heinz-Harald Frentzen e Olivier Panis, ambos acadaron a súa 50ª carreira e a 100ª carreira para Johnny Herbert.

O novo equipo de Stewart Grand Prix contratou a Rubens Barrichello como o seu principal piloto e ao moi prometedor piloto dinamarqués Jan Magnussen. Lola recrutou ao piloto de pago Riccardo Rosset e ao expiloto de probas de Benetton Vincenzo Sospiri.

Bridgestone tamén fixo a súa primeira aparición oficial na Fórmula 1 rompendo o reinado de Goodyear como único fornecedor de pneumáticos desde que comezou en 1992. Bridgestone proporcionou pneumáticos a Minardi, Arrows, Prost, Stewart e Lola.

Na previa da fin de semana, Michael Schumacher foi criticado por dicir que o circuíto "non era particularmente especial", a prensa local chamouno "prima donna mal pagada". Tamén houbo protestas na preparación da carreira, con manifestantes derramando diésel na pista a semana anterior á carreira. Unha folga tamén significou que non funcionaban os servizos públicos, Jeff Kennett, Primeiro ministro de Victoria, etiquetounos como "de mentalidade sanguenta" e que deberán "incorrer na ira da comunidade".

Práctica e cualificación

O canadense Jacques Villeneuve logrou a súa cuarta pole tras unha sorprendente volta de 1:29.369, mentres que Heinz-Harald Frentzen só puido lograr un 1:31.121 para ocupar o lugar restante na primeira liña. Só 6 pilotos conseguiron cualificar dentro dos 3 segundos do tempo de pole. A sesión viu unha bandeira vermella a pouco máis de dous minutos para o final tras unha colisión entre Gerhard Berger e Nicola Larini na recta entre as curvas 10 e 11. Isto deu lugar a que moitos dos vehículos tivesen que completar unha volta ao Sprint para lograr un tempo de volta antes de finalizar a sesión. Damon Hill tivo problemas durante a sesión, só clasificando dentro do límite do 107% debido a unha fuga de aceite que dificultoulle os tempos de volta. Ambos os dous coches Lola non lograron o límite de clasificación e foron máis de dez segundos máis lentos que Villeneuve na súa primeira e única sesión de cualificación na F1, xa que o equipo tivo que retirarse da próxima carreira debido á falta de fondos. Pedro Diniz tamén quedou fóra do tempo do 107%, pero foi autorizado a competir, tendo establecido un tempo na práctica dentro do tempo do 107%.

Carreira

Antes de comezar a carreira, houbo problemas para o actual campión do mundo, Damon Hill. Na volta de quecemento, o seu acelerador atascouse deixándoo varado na pista e facéndoo retirarse da carreira. O drama continuou na primeira curva cando Eddie Irvine entrou na primeira curva e calculou mal a súa freada, golpeando tanto a Villeneuve como a Herbert. Os tres quedaron fóra da carreira. A carreira estaba marcada polas estratexias e aquí había un pouco de interese porque a de Williams era dun par de paradas aínda que a maioría dos autos era dunha soa parada. Jos Verstappen trompeou na volta dous mentres intentaba superar a Ukyo Katayama. Non obstante, nas primeiras voltas, Frentzen non tivo que preocuparse por estes problemas. O coche era lixeiro e diante tiña o camiño baleiro e ninguén o desafiaba. O boquete abriuse rapidamente: 2´7 segundos na primeira volta, 3´7 na segunda, 5´3 na terceira, 7´2 na cuarta e así sucesivamente. Ambos Jordan pronto se retiraron da carreira, Ralf Schumacher sufriu un problema na caixa de cambios e Fisichella trompeou fóra da pista mentres pasaba a Barrichello. Na 12ª volta, con todo, a brecha detívose e nas seis voltas seguintes a diferenza entre o primeiro e o segundo mantíbose entre 17 e 18 segundos. Frentzen entrou a boxes na volta 18 e volveu terceiro. Jean Alesi retirouse vergoñentamente da carreira logo de quedar sen combustible, a pesar de que o equipo de Benetton o chamara a boxes 5 voltas antes. Nas voltas seguintes, puido pechar a Coulthard e Schumacher pero non foi tan espectacular como se puidese esperar. Heinz perdeu tempo no tráfico, loitando cos freos e en ocasións parecía dubitativo. Coulthard e Schumacher entraron a boxes a media carreira e así Frentzen avanzou de novo e correu moi rápido durante unhas voltas antes de que se volvese a esvaecer. Na volta 40 entrou a facer a súa segunda parada. A diferenza con Coulthard era só de 23 segundos e unha parada no pitlane era de preto de 22 a 24 segundos, era dubidoso se sairía por adiante. En realidade era unha cuestión académica, o seu pneumático traseiro dereito causou problemas e Heinz-Harald parou seis segundos máis do habitual e Coulthard e Schumacher pasárono. Diante, David Coulthard continuou a afastarse destes incidentes para liderar a carreira, seguido por Michael Schumacher e Frentzen. Frentzen pechou a Coulthard e a Schumacher que estaban correndo xuntos, pero Schumacher tivo que facer unha parada de combustible non programada no final da carreira, promovendo a Frentzen á segunda posición. Por un tempo grandes cantidades de po saíron provenientes dos freos de Frentzen e a falta de tres voltas faloulle un disco de freo, enviándoo á trampa de grava ao final da recta principal. Coulthard logrou a súa segunda vitoria na carreira. Tamén foi a primeira vitoria de McLaren desde que Ayrton Senna gañara o Gran Premio de Australia de 1993.

Clasificación

Cualificación

Pos.	Nº	Piloto	Construtor	Tempo	Diferenza
1	3	Jacques Villeneuve	Williams-Renault	1:29.369	—
2	4	Heinz-Harald Frentzen	Williams-Renault	1:31.123	+1.754
3	5	Michael Schumacher	Ferrari	1:31.472	+2.103
4	10	David Coulthard	McLaren-Mercedes	1:31.531	+2.162
5	6	Eddie Irvine	Ferrari	1:31.881	+2.512
6	9	Mika Häkkinen	McLaren-Mercedes	1:31.971	+2.602
7	16	Johnny Herbert	Sauber-Petronas	1:32.287	+2.918
8	7	Jean Alesi	Benetton-Renault	1:32.593	+3.224
9	14	Olivier Panis	Prost-Mugen-Honda	1:32.842	+3.473
10	8	Gerhard Berger	Benetton-Renault	1:32.870	+3.501
11	22	Rubens Barrichello	Stewart-Ford	1:33.075	+3.706
12	11	Ralf Schumacher	Jordan-Peugeot	1:33.130	+3.761
13	17	Nicola Larini	Sauber-Petronas	1:33.327	+3.958
14	12	Giancarlo Fisichella	Jordan-Peugeot	1:33.552	+4.183
15	20	Ukyo Katayama	Minardi-Hart	1:33.798	+4.429
16	15	Shinji Nakano	Prost-Mugen-Honda	1:33.989	+4.620
17	21	Jarno Trulli	Minardi-Hart	1:34.120	+4.751
18	19	Mika Salo	Tyrrell-Ford	1:34.229	+4.860
19	23	Jan Magnussen	Stewart-Ford	1:34.623	+5.254
20	1	Damon Hill	Arrows-Yamaha	1:34.806	+5.437
21	18	Jos Verstappen	Tyrrell-Ford	1:34.943	+5.574
107% tempo: 1:35.625
22	2	Pedro Diniz	Arrows-Yamaha	1:35.972	+6.603
NSC	24	Vincenzo Sospiri	Lola-Ford	1:40.972	+11.603
NSC	25	Ricardo Rosset	Lola-Ford	1:42.086	+12.717
Fonte:

Carreira

Pos.	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	10	David Coulthard	McLaren-Mercedes	58	1:30:28.718	4	10
2	5	Michael Schumacher	Ferrari	58	+20.046	3	6
3	9	Mika Häkkinen	McLaren-Mercedes	58	+22.177	6	4
4	8	Gerhard Berger	Benetton-Renault	58	+22.841	10	3
5	14	Olivier Panis	Prost-Mugen-Honda	58	+1:00.308	9	2
6	17	Nicola Larini	Sauber-Petronas	58	+1:36.040	13	1
7	15	Shinji Nakano	Prost-Mugen-Honda	56	+2 voltas	16
8	4	Heinz-Harald Frentzen	Williams-Renault	55	Freos	2
9	21	Jarno Trulli	Minardi-Hart	55	+3 voltas	17
10	2	Pedro Diniz	Arrows-Yamaha	54	+4 voltas	22
Ret	22	Rubens Barrichello	Stewart-Ford	49	Motor	11
Ret	19	Mika Salo	Tyrrell-Ford	42	Motor	18
Ret	23	Jan Magnussen	Stewart-Ford	36	Suspensión	19
Ret	7	Jean Alesi	Benetton-Renault	34	Sen combustible	8
Ret	20	Ukyo Katayama	Minardi-Hart	32	Eléctrico	15
Ret	12	Giancarlo Fisichella	Jordan-Peugeot	14	Trompo	14
Ret	18	Jos Verstappen	Tyrrell-Ford	2	Trompo	21
Ret	11	Ralf Schumacher	Jordan-Peugeot	1	Caixa de cambios	12
Ret	3	Jacques Villeneuve	Williams-Renault	0	Colisión	1
Ret	6	Eddie Irvine	Ferrari	0	Colisión	5
Ret	16	Johnny Herbert	Sauber-Petronas	0	Colisión	7
NTS	1	Damon Hill	Arrows-Yamaha	0	Acelerador	20
Fonte:

Posicións logo da carreira

Clasificación no campionato de pilotos

Pos	Piloto	Puntos
1	David Coulthard	10
2	Michael Schumacher	6
3	Mika Häkkinen	4
4	Gerhard Berger	3
5	Olivier Panis	2

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	McLaren-Mercedes	14
2	Ferrari	6
3	Benetton-Renault	3
4	Prost-Mugen-Honda	2
5	Sauber-Petronas	1

• Nota: Só se inclúen as cinco primeiras posicións en ambas as clasificacións.

Carreira anterior: Gran Premio do Xapón de 1996	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1997	Carreira seguinte: Gran Premio do Brasil de 1997
Carreira anterior: Gran Premio de Australia de 1996	Gran Premio de Australia	Carreira seguinte: Gran Premio de Australia de 1998

Véxase tamén

Ligazóns externas

Detalles da carreira: "1997 Australian Grand Prix". Chicane F1. Arquivado dende o orixinal o 29 de setembro de 2007. Consultado o 2 de agosto de 2007.