Jordan Grand Prix

**Jordan**

Nome completo	Jordan Grand Prix
Bandeira
Baseada en	Silverstone, Northamptonshire, Reino Unido
Tempadas en activo	15 1991-2005
Número de pilotos	Rubens Barrichello Eddie Irvine Damon Hill Nick Heidfeld Heinz-Harald Frentzen Michael Schumacher Jean Alesi Ralf Schumacher Jarno Trulli Andrea de Cesaris Giancarlo Fisichella
Debut	Gran Premio dos Estados Unidos de 1991
Carreiras	250
Campionatos de Construtores	0
Campionatos de Pilotos	0
Vitorias	4
Pole positions	2
Voltas Rápidas	2
Puntos totais
Derradeiro GP	Gran Premio da China de 2005

Jordan Grand Prix foi unha escudaría irlandesa que competiu na F1 desde o ano 1991 ao 2005.^[1] O equipo leva o nome do empresario e fundador o irlandés Eddie Jordan. Jordan e o seu equipo eran ben coñecidos por unha actitude de "rock and roll", que engadiu cor e carácter á Fórmula Un na década de 1990. Disputou 250 GP nos que conseguiu 4 vitorias pero ningún título de construtores ou de pilotos. A principios de 2005, o equipo foi vendido ao Grupo Midland, que competiu durante esa tempada como 'Jordan', antes de cambiar o nome do equipo a MF1 Racing para a tempada 2006, antes de ser vendidos posteriormente en 2006 ao fabricante holandés Spyker para converterse en Spyker F1 para 2007, e logo vendido de novo para converterse en Force India en 2008.

Historia temperá

Eddie Jordan tivo un breve paso como piloto de carreiras a finais de 1970, antes de fundar Eddie Jordan Racing a principios da década de 1980. O equipo chegou a gañar o campionato británico de Fórmula Tres nun duelo lendario entre o piloto de probas de Jordan Ayrton Senna e o piloto de Jordan-Ralt Martin Brundle, superou ao brasileiro na última proba do campionato. O equipo participou na Fórmula Internacional 3000 na tempada de 1988, gañando a súa primeira carreira na categoría con Johnny Herbert. En 1989 Jordan gañou o campionato de pilotos de F3000 coa futura estrela da Fórmula Un Jean Alesi. No equipo de F3000 tamén correron futuros pilotos de F1 como Martin Donnelly e Eddie Irvine.

Giancarlo Fisichella no 2002 en Indianápolis.

Fórmula 1

Os inicios

Bertrand Gachot dando a Jordan su debut na F1 no Gran Premio dos Estados Unidos de 1991.

O éxito de Jordan nas fórmulas inferiores inspirou a creación dun programa de Fórmula 1 para a tempada 1991 de Fórmula Un e o cambio de nome a Jordan Grand Prix. O primeiro piloto en probar un coche Jordan F1 de foi o veterano John Watson. Jordan contratou ao veterano Andrea de Cesaris e ao belga Bertrand Gachot para competir cos seus primeiros coches, que estaban impulsados por motores Ford. O equipo tivo un debut moi sólido terminando 5º no Campionato de Construtores, con Cesaris terminando 9º no Campionato de Pilotos. De Cesaris foi segundo durante gran parte do Gran Premio de Bélxica, detrás do líder Ayrton Senna ata que o coche fallou nas últimas voltas. Gachot non puido terminar a tempada logo de ser enviado a prisión por atacar a un taxista. Gachot foi substituído en Bélxica por Michael Schumacher, por quen o equipo recibiu 150.000 $ de Mercedes que estaban interesados en dar á súa nova estrela nos coches deportivos experiencia experiencia nos Grandes Premios como preparación para as futuras ambicións na F1 da firma.^[2] Malia que Jordan asinou un acordo de principio con Mercedes para o resto da tempada, Schumacher asinou por Benetton-Ford para a seguinte carreira. Jordan solicitou unha medida cautelar nos tribunais do Reino Unido para evitar que Schumacher pilotara para Benetton, pero perdeu o caso, xa que aínda non asinaran un contrato.^[3] O futuro campión do título da Champ Car Alessandro Zanardi e o expiloto de Benetton Roberto Moreno ocuparon o segundo coche posteriormente. O éxito para Jordan veu literalmente a un alto prezo. O equipo viuse obrigado a cambiar aos motores Yamaha máis baratos para a tempada 1992 de Fórmula Un. Con Maurício Gugelmin e Stefano Modena pilotando, o equipo loitou mal e non puido anotar un punto ata a última carreira da tempada.

1993 viu outros cambios, o equipo cambiou de novo de fornecedor de motores, esta vez a Hart. Unha vez máis, a tempada comezou con dous novos pilotos, Ivan Capelli, e o novato brasileiro Rubens Barrichello. Capelli foise logo de dúas carreiras e Barrichello viu a outros cinco pilotos converterse en compañeiros de equipo durante a campaña de 1993. Jordan só logrou unha moderada mellora, anotando tres puntos. As mostras da estabilidade comezaban a aparecer cerca do final da tempada cando Barrichello uniuse a Eddie Irvine, un expiloto de Jordan na F3000. O do Ulster finalizou sexto e conseguiu un punto na súa primeira carreira de Fórmula Un en 1993 en Suzuka. Foi máis memorable porque Irvine loitou man a man contra o McLaren de Ayrton Senna, co fin de superar a Damon Hill. Despois de que a carreira terminase, un anoxado Senna, enfurecido polo que el consideraba unha carreira insegura por parte de Irvine debido ás malas condicións climáticas, invadiu o garaxe de Jordan e golpeou a Irvine na cara logo de Irvine empuxarao nunha acalorada discusión na que ambos pilotos perderon a paciencia.^[4]

Barrichello e Irvine volveron na tempada 1994 de Fórmula Un, de novo cos motores Hart, pero Irvine tivo un mal comezo da tempada, gañando unha sanción de tres carreiras por condución imprudente. Barrichello conseguiu que o equipo lograse o seu primeiro top 3 no Xapón no Gran Premio do Pácifico, pero estivo a piques de morrer durante a seguinte carreira de San Marino logo dun aterrador accidente na cualificación. O equipo superou estas dificultades e volveu á súa forma inicial, xa que terminou quinto no Campionato de Construtores de novo. Barrichello gañou a primeira pole position de Jordan logo dunha aposta durante unha cualificación en Bélxica, e terminou sexto no Campionato de Pilotos con 19 puntos. Este logro sorprendeu aos grandes equipos de Fórmula 1 dado o feito de que un equipo cun orzamento tan baixo cun motor deseñado e construído por Darrell O'Brien/Hart Engineering alcanzara o quinto lugar no campionato de construtores con 28 puntos.

Eddie Irvine pilotando para Jordan no Gran Premio do Reino Unido de 1995.

Jordan cambiou aos motores Peugeot en 1995. Ese ano durante o Gran Premio do Canadá, Barrichello e Irvine terminaron no podio, terminando o segundo e o terceiro respectivamente. Foi o punto culminante para un ano non espectacular, pero relativamente sólido para Jordan, xa que se retiraron ao redor da metade das carreiras para terminar 6º no Campionato.

Eddie Jordan, fundador e propietario de Jordan Grand Prix, saúda aos afeccionados en Montreal en 1996

Cando Irvine marchou en 1996 para converterse no compañeiro de equipo de Michael Schumacher en Ferrari, Jordan o substituíu co veterano Martin Brundle, o ex campión de Le Mans e Campión Mundial de Sportscar. O equipo non conseguiu subir ao podio, pero ambos pilotos lograron anotar unha serie de cuartos postos, e o equipo anotou outro quinto posto entre os construtores. 1996 tamén viu o equipo adoptar a súa librea de cor amarela brillante que se convertería na súa marca rexistrada.

Ascenso de fins dos anos 90

1997 marcou o ano de saída dos pilotos que foran titulares ata o ano anterior. Barrichello marchou ao acabado de formar Stewart GP; Brundle, pola súa banda, converteuse nun comentarista de televisión da categoría. Eddie Jordan substituíunos polo italiano Giancarlo Fisichella e o alemán Ralf Schumacher. Tres podios e un quinto posto no campionato de construtores, consolidaron ao equipo na máxima categoría.

En 1998, o equipo fixo a súa contratación máis brillante cando asumiu os servizos do ex campión do mundo Damon Hill, un coñecido de Jordan da Fórmula 3000. Os motores Peugeot tamén foron substituídos por motores Mugen-Honda. Ata mediados da tempada, o equipo non conseguira un só punto. Non obstante, as cousas ían mellorar cara a finais de ano: no Gran Premio de Bélxica dese ano, o equipo obtivo a súa primeira vitoria e o que sería o último dos 20 de Damon Hill no primeiro posto. Para completalo, Ralf rematou a carreira no segundo lugar, sendo o primeiro caso no que un equipo logrou a súa primeira vitoria e ao mesmo tempo un 1-2. O equipo finalizou no cuarto posto da copa de construtores.

Outro júnior da época de Jordan recibiu o encargo de substituír a Ralf Schumacher en 1999: Heinz-Harald Frentzen. Na tempada, este último superou a Hill. Dúas vitorias permitiron ao alemán acadar o terceiro posto no campionato de pilotos, mentres que o equipo tomou a mesma posición no campionato de construtores co Jordan 199, o coche máis exitoso da historia do equipo.

Resultados completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Chasis	Motor	Pneu.	Nº	Pilotos	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	Puntos	Pos.
1991	191	Ford HB4 3.5 V8	G			USA	BRA	SMR	MON	CAN	MEX	FRA	GBR	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	ESP	XPN	AUS				13	5º
				32	Bertrand Gachot	10	13	Ret	8	5	Ret	Ret	6	6	9
					Michael Schumacher											Ret
					Roberto Moreno												Ret	10
					Alessandro Zanardi														9	Ret	9
				33	Andrea de Cesaris	NSCP	Ret	Ret	Ret	4	4	6	Ret	5	7	13	7	8	Ret	Ret	8
1992	192	Yamaha OX99 3.5 V12	G			RSA	MEX	BRA	ESP	SMR	MON	CAN	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	XPN	AUS				1	11º
				32	Stefano Modena	NSC	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	NSC	Ret	15	NSC	13	7	6
				33	Maurício Gugelmin	11	Ret	Ret	Ret	7	Ret	Ret	Ret	Ret	15	10	14	Ret	Ret	Ret	Ret
1993	193	Hart 1035 3.5 V10	G			RSA	BRA	EUR	SMR	ESP	MON	CAN	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	XPN	AUS				3	10º
				14	Rubens Barrichello	Ret	Ret	10	Ret	12	9	Ret	7	10	Ret	Ret	Ret	Ret	13	5	11
				15	Ivan Capelli	Ret	NSC
					Thierry Boutsen			Ret	Ret	11	Ret	12	11	Ret	13	9	Ret
					Marco Apicella													Ret
					Emanuele Naspetti														Ret
					Eddie Irvine															6	Ret
1994	194	Hart 1035 3.5 V10	G			BRA	PAC	SMR	MON	ESP	CAN	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	EUR	XPN	AUS				28	5º
				14	Rubens Barrichello	4	3	NSC	Ret	Ret	7	Ret	4	Ret	Ret	Ret	4	4	12	Ret	4
				15	Eddie Irvine	Ret	EX	EX	EX	6	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	13	Ret	7	4	5	Ret
					Aguri Suzuki		Ret
					Andrea de Cesaris			Ret	4
1995	195	Peugeot A10 3.0 V10	G			BRA	ARX	SMR	ESP	MON	CAN	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	EUR	PAC	XPN	AUS			21	6º
				14	Rubens Barrichello	Ret	Ret	Ret	7	Ret	2	6	11	Ret	7	6	Ret	11	4	Ret	Ret	Ret
				15	Eddie Irvine	Ret	Ret	8	5	Ret	3	9	Ret	9	13	Ret	Ret	10	6	11	4	Ret
1996	196	Peugeot A12 EV5 3.0 V10	G			AUS	BRA	ARX	EUR	SMR	MON	ESP	CAN	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	XPN				22	5º
				11	Rubens Barrichello	Ret	Ret	4	5	5	Ret	Ret	Ret	9	4	6	6	Ret	5	Ret	9
				12	Martin Brundle	Ret	12	Ret	6	Ret	Ret	Ret	6	8	6	10	Ret	Ret	4	9	5
1997	197	Peugeot A14 3.0 V10	G			AUS	BRA	ARX	SMR	MON	ESP	CAN	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	AUT	LUX	XPN	EUR			33	5º
				11	Ralf Schumacher	Ret	Ret	3	Ret	Ret	Ret	Ret	6	5	5	5	Ret	Ret	5	Ret	9	Ret
				12	Giancarlo Fisichella	Ret	8	Ret	4	6	9	3	9	7	11	Ret	2	4	4	Ret	7	11
1998	198	Mugen-Honda MF-301 HC 3.0 V10	G			AUS	BRA	ARX	SMR	ESP	MON	CAN	FRA	RU	AUT	ALE	HUN	BEL	ITA	LUX	XPN				34	4º
				9	Damon Hill	8	DSC	8	10	Ret	8	Ret	Ret	Ret	7	4	4	1	6	9	4
				10	Ralf Schumacher	Ret	Ret	Ret	7	11	Ret	Ret	16	6	5	6	9	2	3	Ret	Ret
1999	199	Mugen-Honda MF-301 HD 3.0 V10	B			AUS	BRA	SMR	MON	ESP	CAN	FRA	GBR	AUT	ALE	HUN	BEL	ITA	EUR	MAL	XPN				61	3º
				7	Damon Hill	Ret	Ret	4	Ret	7	Ret	Ret	5	8	Ret	6	6	10	Ret	Ret	Ret
				8	Heinz-Harald Frentzen	2	3	Ret	4	Ret	11	1	4	4	3	4	3	1	Ret	6	4
2000	EJ10 EJ10B	Mugen-Honda MF-301 HE 3.0 V10	B			AUS	BRA	SMR	RU	ESP	EUR	MON	CAN	FRA	AUT	ALE	HUN	BEL	ITA	USA	XPN	MAL			17	6º
				5	Heinz-Harald Frentzen	Ret	3	Ret	17	6	Ret	10	Ret	7	Ret	Ret	6	6	Ret	3	Ret	Ret
				6	Jarno Trulli	Ret	4	15	6	12	Ret	Ret	6	6	Ret	9	7	Ret	Ret	Ret	13	12
2001	EJ11	Honda RA001E 3.0 V10	B			AUS	MAL	BRA	SMR	ESP	AUT	MON	CAN	EUR	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	USA	XPN			19	5º
				11	Heinz-Harald Frentzen	5	4	11	6	Ret	Ret	Ret		Ret	8	7
					Ricardo Zonta								7				Ret
					Jarno Trulli													Ret	Ret	Ret	4	8
				12	Jarno Trulli	Ret	8	5	5	4	DSC	Ret	11	Ret	5	Ret	Ret
				12	Jean Alesi													10	6	8	7	Ret
2002	EJ12	Honda RA002E 3.0 V10	B			AUS	MAL	BRA	SMR	ESP	AUT	MON	CAN	EUR	RU	FRA	ALE	HUN	BEL	ITA	USA	XPN			9	6º
				9	Giancarlo Fisichella	Ret	13	Ret	Ret	Ret	5	5	5	Ret	7	NSC	Ret	6	Ret	8	7	Ret
				10	Takuma Sato	Ret	9	9	Ret	Ret	Ret	Ret	10	16	Ret	Ret	8	10	11	12	11	5
2003	EJ13	Ford RS1 3.0 V10	B			AUS	MAL	BRA	SMR	ESP	AUT	MON	CAN	EUR	FRA	RU	ALE	HUN	ITA	USA	XPN				13	9º
				11	Giancarlo Fisichella	12	Ret	1	15	Ret	Ret	10	Ret	12	Ret	Ret	13	Ret	10	7	Ret
				12	Ralph Firman	Ret	10	Ret	Ret	8	11	12	Ret	11	15	13	Ret			Ret	14
				12	Zsolt Baumgartner													Ret	11
2004	EJ14	Ford RS2 3.0 V10	B			AUS	MAL	BHR	SMR	ESP	MON	EUR	CAN	USA	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	CHN	XPN	BRA		5	9º
				18	Nick Heidfeld	Ret	Ret	15	Ret	Ret	7	10	8	Ret	16	15	Ret	12	11	14	13	13	Ret
				19	Giorgio Pantano	14	13	16	Ret	Ret	Ret	13		Ret	17	Ret	15	Ret	Ret	Ret
				19	Timo Glock								7								15	15	15
2005	EJ15 EJ15B	Toyota RVX-05 3.0 V10	B			AUS	MAL	BHR	SMR	ESP	MON	EUR	CAN	USA	FRA	RU	ALE	HUN	TUR	ITA	BEL	BRA	XPN	CHN	12	9º
				18	Tiago Monteiro	16	12	10	13	12	13	15	10	3	13	17	17	13	15	17	8	Ret	13	11
				19	Narain Karthikeyan	15	11	Ret	12	13	Ret	16	Ret	4	15	Ret	16	12	14	20	11	15	15	Ret

Notas

↑ "itv.com/f1 - The day EJ beat them all". Arquivado dende o orixinal o 27 de maio de 2007. Consultado o 27 de maio de 2007.
↑ Collings, Timothy (2004). The Piranha Club. Virgin Books. p. 17. ISBN 0-7535-0965-2.
↑ Collings, Timothy (2007). The Piranha Club. Virgin Books. Chapter 1 'Welcome to the Piranha Club'. ISBN 1-85227-907-9.
↑ "Ayrton Senna Suzuka 1993". Themagicofsenna.com. Arquivado dende o orixinal o 17 de xullo de 2011. Consultado o 2014-02-04.

Ligazóns externas

[1] "itv.com/f1 - The day EJ beat them all". Arquivado dende o orixinal o 27 de maio de 2007. Consultado o 27 de maio de 2007.

[2] Collings, Timothy (2004). The Piranha Club. Virgin Books. p. 17. ISBN 0-7535-0965-2.

[3] Collings, Timothy (2007). The Piranha Club. Virgin Books. Chapter 1 'Welcome to the Piranha Club'. ISBN 1-85227-907-9.

[4] "Ayrton Senna Suzuka 1993". Themagicofsenna.com. Arquivado dende o orixinal o 17 de xullo de 2011. Consultado o 2014-02-04.

[1]

[2]

[3]

[4]