Gran Premio de Austria de 1982

Gran Premio de Austria de 1982
Nome oficial	XV Holiday Austrian Grand Prix
Tipo	Gran Premio de Austria
Deporte	automobilismo
Parte de	Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1982
Localización e Datas
Localización	A1-Ring (Spielberg) 47°13′11″N 14°45′53″L / 47.219722222222, 14.764722222222
Lonxitude	4,318 km
País	Austria
Data	15 de agosto de 1982
Competición
Primeiro posto	Elio de Angelis
Pole position	Nelson Piquet
Volta máis rápida	Nelson Piquet

O Gran Premio de Austria de 1982 foi unha carreira do Campionato do Mundo Fórmula 1 celebrada no Circuíto de Österreichring o 15 de agosto de 1982. Foi a 13ª carreira da tempada de Fórmula Un de 1982, o 15º Gran Premio de Austria e a décima terceira que se celebrou en Österreichring. A carreira levouse a cabo sobre 53 voltas ao circuíto de 5´942 quilómetros para unha distancia total de carreira de 315 quilómetros. A carreira foi gañada polo Lotus de Elio de Angelis, que mantivo baixo control a Keke Rosberg no Williams para gañar por apenas 0,050 segundos, ou menos de metade da lonxitude do coche.

Resumo da carreira

Engadiuse unha chicane na entrada aos boxes no principio do ano. Nelson Piquet no Brabham lideraba na primeira curva desde a pole position, mentres que o Renault de Alain Prost pasou ao compañeiro de equipo de Piquet Riccardo Patrese para ser segundo. Máis atrás, houbo unha colisión que eliminou os dous Alfa Romeo de Andrea de Cesaris e Bruno Giacomelli, así como ao Williams de Derek Daly. A vantaxe de Prost sobre Patrese durou só unhas cantas curvas antes de que o italiano vólvese a pasalo. Na volta 2, Patrese arrebatou o liderado a Piquet e os dous Brabhams inmediatamente comezaron a afastarse cos seus tanques medio cheos.

Pouco antes da metade da carreira, Piquet fixo a primeira parada planificada en boxes para botar combustible e cambiar os pneumáticos, na historia moderna da F1. Reincorporouse en cuarto lugar, xusto por diante de Keke Rosberg, logo de perder a posición con Prost e Elio de Angelis. Varias voltas logo de Piquet, Patrese fixo a súa parada. Nese momento, tiña unha vantaxe suficiente para reincorporarse á carreira en primeira posición, aínda que agora só cuns poucos segundos por diante de Prost. O Brabham e o Renault estaban igualados logo da parada, e a diferenza de Patrese con Prost mantíñase relativamente estable. Pero, só un par de voltas logo da súa parada, Patrese sufriu un fallo de motor, o que lle fixo trompear. Prost herdou unha cómoda vantaxe con de Angelis e con Piquet terceiro.

Con todo, o actual campión do mundo loitaba desde a súa parada en boxes, incapaz de achegarse aos líderes, estaba loitando para manterse por diante de Rosberg. Só un par de voltas logo da saída do seu compañeiro de equipo, Piquet retirouse cunha falla eléctrica. Libre do Brabham, Rosberg comezou achegándose a de Angelis, pouco apouco pero reducindo a brecha de 10 segundos. Prost, pola súa banda, parecía sereno coa súa vantaxe de medio minuto antes de sufrir un fallo mecánico a 5 voltas do final.

Isto deixou a de Angelis líder, listo para a súa primeira vitoria, pero Rosberg, que reducira a vantaxe de de Angelis a só uns segundos, parecía voar agora que a súa primeira vitoria parecía próxima, e o finlandés comezou a acercarse máis rapidamente. Na última volta, Rosberg reduciu á brecha a só 1,6 segundos. Acercouse rapidamente no último viraxe, de Angelis aparentemente sucumbía á presión, pero na última curva De Angelis defendeu con calma a liña interior, e Rosberg non puido coller a trazada. A súa axustada entrada na curva causou que de Angelis derrapara na saída, o que permitiu Rosberg intentalo polo interior na recta final, só para perder por só 0,050 segundos, ou menos da metade da lonxitude dun coche.

De Angelis celebrou con ledicia a súa primeira vitoria, mentres que Rosberg aumentaba as súas posibilidades no campionato malia perder a súa primeira vitoria por unha marxe mínima, pasando por diante de John Watson no segundo lugar no campionato, que realmente era o liderado, xa que o líder oficial do campionato Didier Pironi estaba fóra polo resto da tempada con lesións nas pernas. O Ligier de Jacques Laffite completou o podio, mentres que o Ferrari de Patrick Tambay, o McLaren de Niki Lauda e o Arrows de Mauro Baldi completaron os puntos.

A vitoria por De Angelis foi a última celebrada por Colin Chapman co famoso acto de lanzar a súa gorra de tea ao aire logo dunha vitoria de Lotus. Tamén sería a última vitoria dun Lotus construído por Chapman, e a última vitoria dun Lotus ata o Gran Premio de Portugal de 1985.

Clasificación

Cualificación

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Tempo	Diferenza
1	1	Nelson Piquet	Brabham-BMW	1:27.612	—
2	2	Riccardo Patrese	Brabham-BMW	1:27.971	+0.359
3	15	Alain Prost	Renault	1:28.864	+1.252
4	27	Patrick Tambay	Ferrari	1:29.522	+1.910
5	16	René Arnoux	Renault	1:30.261	+2.649
6	6	Keke Rosberg	Williams-Ford	1:30.300	+2.688
7	11	Elio de Angelis	Lotus-Ford	1:31.626	+4.014
8	3	Michele Alboreto	Tyrrell-Ford	1:31.814	+4.202
9	5	Derek Daly	Williams-Ford	1:32.062	+4.450
10	8	Niki Lauda	McLaren-Ford	1:32.131	+4.519
11	22	Andrea de Cesaris	Alfa Romeo	1:32.308	+4.696
12	12	Nigel Mansell	Lotus-Ford	1:32.881	+5.269
13	23	Bruno Giacomelli	Alfa Romeo	1:32.950	+5.338
14	26	Jacques Laffite	Ligier-Matra	1:32.957	+5.345
15	35	Derek Warwick	Toleman-Hart	1:33.208	+5.596
16	14	Roberto Guerrero	Ensign-Ford	1:33.555	+5.943
17	36	Teo Fabi	Toleman-Hart	1:33.971	+6.359
18	7	Reino Unido John Watson	McLaren-Ford	1:34.164	+6.554
19	4	Brian Henton	Tyrrell-Ford	1:34.184	+6.572
20	20	Chico Serra	Fittipaldi-Ford	1:34.187	+6.575
21	29	Marc Surer	Arrows-Ford	1:34.422	+6.810
22	25	Eddie Cheever	Ligier-Matra	1:34.620	+7.008
23	30	Mauro Baldi	Arrows-Ford	1:34.715	+7.103
24	17	Rupert Keegan	March-Ford	1:34.770	+7.158
25	9	Manfred Winkelhock	ATS-Ford	1:34.984	+7.372
26	33	Tommy Byrne	Theodore-Ford	1:34.985	+7.373
27	18	Raul Boesel	March-Ford	1:35.149	+7.537
28	31	Jean-Pierre Jarier	Osella-Ford	1:35.206	+7.594
29	10	Eliseo Salazar	ATS-Ford	1:35.271	+7.659

Carreira

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	11	Elio de Angelis	Lotus-Ford	53	1:25:02.212	7	9
2	6	Keke Rosberg	Williams-Ford	53	+ 0.050	6	6
3	26	Jacques Laffite	Ligier-Matra	52	+ 1 volta	14	4
4	27	Patrick Tambay	Ferrari	52	+ 1 volta	4	3
5	8	Niki Lauda	McLaren-Ford	52	+1 volta	10	2
6	30	Mauro Baldi	Arrows-Ford	52	+1 volta	23	1
7	20	Chico Serra	Fittipaldi-Ford	51	+2 voltas	20
8	15	Alain Prost	Renault	48	Inxección	3
9	7	John Watson	McLaren-Ford	44	Motor	18
Ret	4	Brian Henton	Tyrrell-Ford	32	Motor	19
Ret	1	Nelson Piquet	Brabham-BMW	31	Eléctrico	1
Ret	33	Tommy Byrne	Theodore-Ford	28	Trompo	26
Ret	29	Marc Surer	Arrows-Ford	28	Motor	21
Ret	2	Riccardo Patrese	Brabham-BMW	27	Motor	2
Ret	25	Eddie Cheever	Ligier-Matra	22	Motor	22
Ret	12	Nigel Mansell	Lotus-Ford	17	Motor	12
Ret	16	René Arnoux	Renault	16	Inxección	5
Ret	9	Manfred Winkelhock	ATS-Ford	15	Trompo	25
Ret	35	Derek Warwick	Toleman-Hart	7	Suspensión	15
Ret	36	Teo Fabi	Toleman-Hart	7	Transmisión	17
Ret	14	Roberto Guerrero	Ensign-Ford	6	Trompo	16
Ret	3	Michele Alboreto	Tyrrell-Ford	1	Trompo	8
Ret	17	Rupert Keegan	March-Ford	1	DirecciónSteering	24
Ret	5	Derek Daly	Williams-Ford	0	Colisión	9
Ret	22	Andrea de Cesaris	Alfa Romeo	0	Colisión	11
Ret	23	Bruno Giacomelli	Alfa Romeo	0	Colisión	13
NSC	18	Raul Boesel	March-Ford
NSC	31	Jean-Pierre Jarier	Osella-Ford
NSC	10	Eliseo Salazar	ATS-Ford

Posicións logo da carreira

Clasificación do campionato de pilotos

Pos	Piloto	Puntos
1	Didier Pironi	39
2	Keke Rosberg	33
3	John Watson	30
4	Niki Lauda	26
5	Alain Prost	25

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	Ferrari	64
2	McLaren-Ford	56
3	Williams-Ford	46
4	Renault	44
5	Lotus-Ford	29

Nota:Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

Carreira anterior: Gran Premio de Alemaña de 1982	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1982	Carreira seguinte: Gran Premio de Suíza de 1982
Carreira anterior: Gran Premio de Austria de 1981	Gran Premio de Austria	Carreira seguinte: Gran Premio de Austria de 1983

Notas

Líderes por volta: Nelson Piquet 1 (1), Riccardo Patrese 26 (2-27), Alain Prost 21 (28-48), Elio de Angelis 5 (49-53)
Primeira vitoria para: Elio de Angelis

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Arquivado dende o orixinal o 04 de novembro de 2014. Consultado o 2007-06-17.

Ligazóns externas