John Watson

John Watson
	; (2008)
Biografía
Nacemento	4 de maio de 1946 (78 anos); Belfast, Reino Unido
Educación	Rockport School (en)
Actividade
Ocupación	piloto de automobilismo, piloto de Fórmula Un
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Premios
	(11 de xuño de 1983) membro da Orde do Imperio Británico ;

John Marshall "Wattie" Watson, MBE, nado en Belfast o 4 de maio de 1946 é un expiloto de carreiras de Irlanda do Norte. Competiu en Fórmula Un, gañando cinco grandes premios e tamén o Campionato Mundial de Resistencia.

Inicios na Fórmula Un

Educado en Rockport School, Irlanda do Norte, Watson comezou a súa carreira na Fórmula Un na tempada de 1972 pilotando para Goldie Hexagon Racing nunha carreira fóra de campionato: a World Championship Victory Race, en Brands Hatch nun vello March- Cosworth 721.^[1] A primeira proba de Watson no Campionato do Mundo foi na tempada 1973, na que só correu no GP do Reino Unido, onde pilotou un Brabham-Ford BT37 e no Gran Premio dos Estados Unidos, onde pilotou o terceiro Brabham BT42, e non foi particularmente exitoso. No GP do Reino Unido, quedou sen combustible na volta 36 e no GP dos Estados Unidos, o seu motor fallou logo de só sete voltas.

Watson anotou o seu primeiro punto en Monte Carlo pilotando un Goldie Hexagon Racing. Chegou a anotar un total de seis puntos na tempada, conducindo un Brabham BT42-Ford modificado polo equipo.^[2] Non puido sumar puntos o ano seguinte, pilotando para Equipo Surtees, Team Lotus e Penske.

Primeira vitoria

Obtivo o seu primeiro podio co terceiro lugar no Gran Premio de Francia de 1976. Esa mesma tempada acadou a súa primeira vitoria, pilotando un Penske-Ford no Gran Premio de Austria, despois de cualificar segundo na grella. Logo da carreira se afeitou a barba, resultado dunha aposta co dono do equipo Roger Penske.

O inicio da tempada de Fórmula Un de 1977 foi desastroso para Watson. Na terceira carreira, o Gran Premio de Suráfrica, logrou un punto e a súa primeira volta rápida. Desafortunadamente a carreira viu a morte do piloto Tom Pryce e do comisario de pista Jansen Van Vuuren. O seu Brabham - Alfa Romeo falloulle durante toda a tempada pero, a pesar diso, arranxousellas para dar espectáculos impresionantes. Gañou a súa primeira pole position no Gran Premio de Mónaco e cualificou no top ten non menos de 14 veces, a miúdo nas dúas primeiras filas. Pero o destino quixo que os problemas co coche, os accidentes e as descualificacións só lle permitiran acabar cinco das 17 carreiras. O máis cerca que chegou a estar da vitoria foi no Gran Premio de Francia, onde dominou a carreira desde o principio, pero un problema de medición de combustible, relegouno na última volta ao segundo posto por detrás do gañador final Mario Andretti.

En 1978, Watson logrou unha tempada máis exitosa en termos de finalizacións de carreiras, aínda que por detrás tanto nas clasificacións e nas carreiras do seu compañeiro de equipo Niki Lauda. Logrou tres podios e unha pole, anotando 25 puntos.

Marcha a McLaren

En 1979, Watson fichou por McLaren, e lles deu a súa primeira vitoria en máis de tres anos ao gañar o Gran Premio de Gran Bretaña de 1981, e tamén foi a primeira vitoria dun coche de Fórmual 1 co monocasco de fibra de carbono, o McLaren MP4 / 1. O seu ano máis exitoso foi 1982, cando terminou terceiro no campionato de pilotos, gañando dous Grandes Premios. Foi coñecido polas súas asombrosas remontadas desde a parte de atrás da grella. En Detroit en 1982, superou a tres autos nunha intensa volta, nunha pista estreita, revirada, na que supostamente era imposible pasar, e partindo da 17ª posición da grella, logrou a vitoria. Un ano máis tarde en 1983, repetiu a fazaña no Gran Premio de Long Beach, outro circuíto urbano, partindo do 22º posto na grella, o posto máis atrás no que nun moderno Gran Premio un piloto chegara nunca a gañar unha carreira. A vitoria final de Watson inclúe tamén unha loita pola posición co seu compañeiro de equipo Niki Lauda, que comezara o 23 de carreira.

Ao final da tempada de 1983 con todo, foi relegado por McLaren e posteriormente retirouse da Fórmula Un. Volveu dous anos máis tarde, pilotando un McLaren en lugar do lesionado Niki Lauda no Gran Premio de Europa de 1985 en Brands Hatch, na que logrou o sétimo posto. Watson correu co dorsal habitual de Lauda o nº "1". Esta foi a segunda ocasión desde 1973 (cando comezou o sistema numérico actual da Fórmula 1) que un piloto que non fora o vixente Campión do Mundo competira co coche número 1 nunha carreira do Campionato do Mundo, sendo o outro Ronnie Peterson cando comezou o sistema, xa que o vixente campión do mundo Jackie Stewart retirouse á conclusión da tempada 1973.

Carreira en coches deportivos

En 1984, Watson volveu as carreiras de coches deportivos, en particular, acompañou a Stefan Bellof na vitoria nos 1000 km de Fuji durante o ano que Bellof gañou o campionato. Watson tamén terminou segundo no Campionato Mundial de Resistencia de 1987 xunto con Jan Lammers nun Silk Cut Jaguar, cando gañou un total de tres carreiras do campionato (Xarama, Monza e Fuji). Watson tamén participou nas 24 Horas de Le Mans sete veces ao longo da súa carreira, terminou 11º, o seu mellor posto, en 1990.

Outros traballos

Logo de retirarse da competición activa, traballou como comentarista de televisión, dirixiu unha escola de pilotos en Silverstone e unha pista de carreiras. Tamén foi o primeiro home en pór a proba un Jordan de Fórmula Un en 1990.

De 1990 a 1996 traballou como comentarista da Fórmula Un en Eurosport xunto a Richard Nicholls de (1990-1992), Allard Kalff de (1992-1994) e Ben Edwards de (1995-1996). O último Gran Premio que transmitiu en vivo no Reino Unido para Eurosport foi o GP do Xapón en 1996. Os contratos para as transmisións en vivo da Fórmula 1 foron trasladados ás canles de televisión privadas no ano 1997. En 1997, Watson traballou como comentarista da Fórmula Un para ESPN.

De 1998 a 2001 foi compañeiro de Charlie Cox comentando o Campionato Británico de Turismos para a BBC.

Durante a tempada 2002 de F1, John foi comentarista na canle de pago de Sky Sports F1+ (alcumado Bernie Vision) xunto a Ben Edwards. Pero era bastante impopular e foi despedido na tempada 2003.

Watson comentou nalgunhas roldas do campionato da FIA de GT1 e GT3 en 2010.

Resultados completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	Pos.	Pts.
1973	Ceramica Pagnossin Team MRD	Brabham BT37	Ford Cosworth DFV V8	ARX	BRA	RSA	ESP	BEL	MON	SWE	FRA	RU Ret	NED	ALE	AUT	ITA	CAN				NC	0
1973	Ceramica Pagnossin Team MRD	Brabham BT42	Ford Cosworth DFV V8															USA Ret			NC	0
1974	Goldie Hexagon Racing	Brabham BT42	Ford Cosworth DFV V8	ARX 12	BRA Ret	RSA Ret	ESP 11	BEL 11	MON 6	SWE 11	NED 7	FRA 16	RU 11								15º	6
1974	Goldie Hexagon Racing	Brabham BT44	Ford Cosworth DFV V8											ALE Ret	AUT 4	ITA 7	CAN Ret	USA 5			15º	6
1975	Team Surtees	Surtees TS16	Ford Cosworth DFV V8	ARX DSC	BRA 10	RSA Ret	ESP 8	MON Ret	BEL 10	SWE 16	NED Ret	FRA 13	RU 11		AUT 10	ITA					NC	0
	John Player Team Lotus	Lotus 72F	Ford Cosworth DFV V8											ALE Ret
	Penske Cars	Penske PC1	Ford Cosworth DFV V8														USA 9
1976	Citibank Team Penske	Penske PC3	Ford Cosworth DFV V8	BRA Ret	RSA 5	USW NC	ESP Ret	BEL 7	MON 10												7º	20
1976	Citibank Team Penske	Penske PC4	Ford Cosworth DFV V8							SWE Ret	FRA 3	RU 3	ALE 7	AUT 1	NED Ret	ITA 11	CAN 10	USA 6	XPN Ret		7º	20
1977	Martini Racing	Brabham BT45	Alfa Romeo 12 liña	ARX Ret	BRA Ret	RSA 6	USW DSC	ESP Ret	MON Ret	BEL Ret	SWE 5	FRA 2	RU Ret	ALE Ret	AUT 8	NED Ret	ITA Ret	USA 12	CAN Ret	XPN Ret	13º	9
1978	Parmalat Racing Team	Brabham BT45	Alfa Romeo 12 liña	ARX Ret	BRA 8																6º	25
		Brabham BT46	Alfa Romeo 12 liña			RSA 3	USW Ret	MON 4	BEL Ret	ESP 5		FRA 4	RU 3	ALE 7	AUT 7	NED 4	ITA 2	USA Ret	CAN Ret
		Brabham BT46B	Alfa Romeo 12 liña								SWE Ret
1979	Marlboro Team McLaren	McLaren M28	Ford Cosworth DFV V8	ARX 3	BRA 8	RSA Ret	USW Ret	ESP Ret	BEL 6	MON 4	FRA 11										9º	15
1979	Marlboro Team McLaren	McLaren M29	Ford Cosworth DFV V8									RU 4	ALE 5	AUT 9	NED Ret	ITA Ret	CAN 6	USA 6			9º	15
1980	Marlboro Team McLaren	McLaren M29B	Ford Cosworth DFV V8	ARX Ret	BRA 11	RSA 11															11º	6
1980	Marlboro Team McLaren	McLaren M29C	Ford Cosworth DFV V8				USW 4	BEL NC	MON DNQ	FRA 7	RU 8	ALE Ret	AUT Ret	NED Ret	ITA Ret	CAN 4	USA NC				11º	6
1981	Marlboro McLaren International	McLaren M29F	Ford Cosworth DFV V8	USW Ret	BRA 8																6º	27
1981	Marlboro McLaren International	McLaren MP4	Ford Cosworth DFV V8			ARX Ret	SMR 10	BEL 7	MON Ret	ESP 3	FRA 2	RU 1	ALE 6	AUT 6	NED Ret	ITA Ret	CAN 2	CPL 7			6º	27
1982	Marlboro McLaren International	McLaren MP4B	Ford Cosworth DFV V8	RSA 6	BRA 2	USW 6	SMR	BEL 1	MON Ret	DET 1	CAN 3	NED 9	RU Ret	FRA Ret	ALE Ret	AUT 9	SUI 13	ITA 4	CPL 2		3º	39
1983	Marlboro McLaren International	McLaren MP4/1C	Ford Cosworth DFV V8	BRA Ret	USW 1	FRA Ret	SMR 5	MON NSC	BEL Ret	DET 3	CAN 6	RU 9	ALE 5	AUT 9	NED 3						6º	22
1983	Marlboro McLaren International	McLaren MP4/1E	TAG V6 t													ITA Ret	EUR Ret	RSA DSC			6º	22
1985	Marlboro McLaren International	McLaren MP4/2B	TAG V6 t	BRA	POR	SMR	MON	CAN	DET	FRA	RU	ALE	AUT	NED	ITA	BEL	EUR 7	RSA	AUS		NC	0

Resultados en carreiras de Fórmula Un non de campionato

Carreiras en italica indican volta rápida

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6
1972	Goldie Hexagon Racing	March 721	Ford V8	ROC	BRA	INT	OUL	REP	VIC 6
1973	Ceramica Pagnossin Team MRD	Brabham BT42	Ford V8	ROC Ret	INT
1975	Team Surtees	Surtees TS16	Ford V8	ROC 2	INT 4	SUI 5
1977	Martini Racing	Brabham BT45	Alfa Romeo F12	ROC 3
1980	Marlboro Team McLaren	McLaren M29B	Ford V8	ESP Ret
1981	Marlboro McLaren International	McLaren M29F	Ford V8	RSA 5
1983	Marlboro McLaren International	McLaren MP4/1C	Ford V8	ROC Ret

Notas

↑ "1972 Non-World Championship Grands Prix"
↑ Henry, Alan (1985) "Brabham, the Grand Prix Cars" p. 143 - 145 Osprey ISBN 0-905138-36-8

Véxase tamén

Ligazóns externas

[1] "1972 Non-World Championship Grands Prix"

[2] Henry, Alan (1985) "Brabham, the Grand Prix Cars" p. 143 - 145 Osprey ISBN 0-905138-36-8

[1]

[2]