Jean-Pierre Jabouille

Jean-Pierre Jabouille

Biografía
Nacemento	(fr) Jean Pierre Alain Jabouille 1 de outubro de 1942 5º distrito de París, Francia
Morte	2 de febreiro de 2023 (80 anos) La Celle-Saint-Cloud, Francia
Actividade
Ocupación	piloto de automobilismo, piloto de carreiras, piloto de Fórmula Un
Nacionalidade deportiva	Francia
Deporte	automobilismo
Traxectoria   Equipo Vehículo empregado 1974-1974 Surtees 1977-1980 Renault F1 Team
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Premios
(14 de maio de 1994)  Cabaleiro da Orde Nacional do Mérito

Jean-Pierre Alain Jabouille, nado en París o 1 de outubro de 1942 e finado o 2 de febreiro de 2023, foi un piloto de carreiras francés. Competiu en 55 Grandes Premios, logrando dúas vitorias nos primeiros anos dos coches turbo de Renault na década de 1970. Jabouille tamén correu nas 24 Horas de Le Mans desde finais de 1960 ata principios de 1990, pilotando para Alpine, Matra, Sauber e Peugeot logrando catro terceiros postos na xeral en 1973, 1974, 1992 e 1993, Jabouille foi un dos últimos dunha raza de pilotos de Fórmula Un que tamén eran enxeñeiros.

Traxectoria

Renault RS01 e casco de Jabouille no Deutsches Museum.

Jabouille en 1975.

Jabouille fixo a súa primeira aparición na Fórmula Tres francesa en 1967, e continuou en 1968, cando foi segundo detrás de François Cevert. En 1969 foi contratado como piloto de desenvolvemento por Alpine, participou en varias carreiras inconexas en Fórmula Dúas e automóbiles deportivos. En 1973 copilotou un Matra ata a terceira posición nas 24 Horas de Le Mans, e repetiu esta fazaña en 1974, cando tamén gañou a carreira de Fórmula Dúas en Hockenheim, e terminou como subcampión na serie Europea Alpine de 2 litros. Tamén fixo as súas primeiras aparicións na Fórmula 1, non logrou clasificarse co Williams no Gran Premio de Francia, nin co Surtees no Gran Premio de Austria.

En 1975 Jabouille cortou os seus lazos con Alpine, e obtivo o apoio Elf para facer o seu propio chasis de Fórmula Dous. Acabou segundo por detrás de Jacques Laffite, pero finalmente fixo o seu debut nun Gran Premio, terminando 12º nun Tyrrell oficial no Gran Premio de Francia. En 1976 concentrouse na Fórmula Dúas, finalmente gañou o título.

Jabouille foi contratado polo equipo Renault de Fórmula 1. Para desenvolver o seu novo motor turboalimentado de 1´5 l para 1977. O RS01 debutou no Gran Premio do Reino Unido de 1977, pero nun principio o motor turbo (o primeiro na Fórmula 1) era fráxil e sufría dun grave atraso no turbo, polo que era difícil de conducir en circuítos estreitos. Con todo, Jabouille perseverou, logrando varias posicións cualificatorias notables en 1978, e logrou os primeiros puntos da marca co 4º lugar no GP dos Estados Unidos.

En 1979 Renault preparou un segundo coche para René Arnoux. Jabouille logrou a primeira pole position para Renault na Fórmula Un no Gran Premio de Suráfrica e, a continuación, acadou a súa primeira vitoria, xustamente no Gran Premio francés, tamén desde a pole. Esta foi a primeira vitoria dun coche con turbo na Fórmula Un. Fixo dous poles máis, nos Grandes Premios de Alemaña e Italia, pero a escasa fiabilidade significou que esta fora a súa única vitoria.

En 1980 Jabouille logrou dúas poles máis, e outra vitoria no Gran Premio de Austria. Un fallo na suspensión no Gran Premio do Canadá deixouno cunha perna rota, xusto despois de que asinara con Ligier para 1981.

As súas feridas obrigáronlle a perderse as dúas primeiras carreiras da tempada 1981, pero pronto viuse que non estaba en plena forma, non logrou clasificarse en dous dos seus catro intentos, momento no que decidiu retirarse da Fórmula Un, converteuse en director do equipo Ligier / Talbot en 1982.

Jabouille regresou a mediados da década de 1980 para pilotar no Campionato Supertouring Francés, antes de unirse a Peugeot para axudar a desenvolver o seu programa de autos deportivos nas 24 Horas de Le Mans, que culminou cun terceiro lugar en 1992 e 1993. En 1994 sucedeu a Jean Todt como director de Peugeot Sport, pero as infrutuosas tempadas coa marca en asociación con McLaren e Jordan significaron o seu despedimento en 1995. Desde entón dirixiu o seu propio equipo de autos deportivos no Campionato da FIA de Sport Prototipos.

Resumo da súa carreira

Resultados completos do Campionato de Europa de Fórmula Dous

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	Pos	Pts
1970	Constructions Mechaniques Pygmée	Pygmée MDB15	Cosworth	THR NSC	HOC	BAR 11	PAL	PER 8†	TUL	IMO NSC	HOC NTS										16º	2
1971	Equipe Tecno Elf	Tecno TF71	Ford	HOC Ret	THR	NÜR	JAR NSC	PAL NSC	ROU NTS	MAN	TUL	ALB NSC	VAL	VAL							—	0
1972	Elf Coombs Racing	March 722	Ford	MAL Ret	THR	HOC						IMO Ret	MAN 2	PER Ret							14º	7
		Elf 2					PAU DNQ	PAL	HOC	ROU NTS	ZEL Ret				SAL 9	ALB Ret	HOC 10†
1973	Elf Coombs Racing	Elf 2	Ford	MAL	HOC	THR Ret	NÜR Ret	PAU	KIN	NIV	HOC	ROU NTS	MNZ	MAN Ret	KAR	PER Ret	SAL	NOR	ALB 5†	VAL	24º	3
1974	Ecurie Elf	Elf 2	BMW	BAR 3	HOC	PAU 4	SAL Ret	HOC 1	MUG 7	KAR	PER	HOC 3	VAL Ret								4º	20
1975	Equipe Elf Switzerland	Elf 2J	BMW	EST 8	THR 5	HOC Ret	NÜR 4	PAU 2	HOC Ret	SAL 1	ROU Ret	MUG Ret	PER Ret	SIL Ret	ZOL Ret	NOG 3	VAL				5º	24
1976	Equipe Elf Switzerland	Elf 2J	Renault	HOC Ret	THR 14	VAL 1	SAL 6	PAU 3†	HOC 4†	ROU 2	MUG 1	PER 4	EST 2	NOG Ret	HOC 1						1º	53

† Os pilotos que terminaron por diante de Jabouille non eran elixibles para puntuar polo que Jabouille anotou máis puntos que o que lle correspondía pola súa posición.

Resultados Completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	Pos.	Pts.
1974	Frank Williams Racing Cars	Iso Marlboro FW	Ford Cosworth DFV V8	ARX	BRA	RSA	ESP	BEL	MON	SWE	NED	FRA NSC	GBR	ALE							NC	0
	Team Surtees	Surtees TS16	Ford Cosworth DFV V8												AUT NSC	ITA	CAN	USA
1975	Elf Team Tyrrell	Tyrrell 007	Ford Cosworth DFV V8	ARS	BRA	RSA	ESP	MON	BEL	SWE	NED	FRA 12	GBR	ALE	AUT	ITA	USA				NC	0
1977	Equipe Renault Elf	Renault RS01	Renault V6t	ARX	BRA	RSA	USW	ESP	MON	BEL	SWE	FRA	GBR Ret	ALE	AUT	NED Ret	ITA Ret	USA Ret	CAN NSC	XPN	NC	0
1978	Equipe Renault Elf	Renault RS01	Renault V6t	ARX	BRA	RSA Ret	USW Ret	MON 10	BEL NC	ESP 13	SWE Ret	FRA Ret	GBR Ret	ALE Ret	AUT Ret	NED Ret	ITA Ret	USA 4	CAN 12		17º	3
1979	Equipe Renault Elf	Renault RS01	Renault V6t	ARX Ret	BRA 10	RSA Ret	USW NTS														13º	9
		Renault RS10	Renault V6t					ESP Ret	BEL Ret	MON NC	FRA 1	GBR Ret	ALE Ret	AUT Ret	NED Ret	ITA 14	CAN Ret	USA Ret
1980	Equipe Renault Elf	Renault RE20	Renault V6t	ARX Ret	BRA Ret	RSA Ret	USW 10	BEL Ret	MON Ret	FRA Ret	GBR Ret	ALE Ret	AUT 1	NED Ret	ITA Ret	CAN Ret	USA				8º	9
1981	Equipe Talbot Gitanes	Ligier JS17	Matra V12	USW	BRA	ARX NSC	SMR NC	BEL Ret	MON NSC	ESP Ret	FRA	GBR	GER	AUT	NED	ITA	CAN	CPL			NC	0