معروفی بلخی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابوعبدالله محمد پسر حسن معروفی بلخی شاعر افغانی است. او زاده شهر بلخ بود. او هم‌دوره با رودکی و شهید بلخی بوده‌است.
معروفی مدح‌کنندهٔ عبدالملک بن نوح سامانی (۳۴۳-۳۵۰ (هجری)) بوده‌است. شعر زیر از اوست:
| این دل مسکین من اسیر هوا شد | پیش هزاران هزار گونه بلا شد | |
| جادوکی بند کرد و حیلت بر ما | بندش بر ما برفت و حیله روا شد | |
| حکم قضا بود و این قضا به دلم بر | محکم از آن شد که یار یارِ قضا شد | |
| هرچه بگویم ز من، نگر که نگیری | عقل جدا شد ز من که یار جدا شد |
منابع
[ویرایش]- محمد دبیرسیاقی، پیشاهنگان شعر پارسی، انتشارات علمی و فرهنگی
 | این یک مقالهٔ خرد شاعر است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |