Przejdź do zawartości

André Previn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
André Previn
Ilustracja
André Previn (1973)
Imię i nazwisko

Andreas Ludwig Priwin

Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1929
Berlin

Data i miejsce śmierci

28 lutego 2019
Nowy Jork

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna, jazz, pop

Zawód

muzyk (dyrygent, pianista, kompozytor)

Wydawnictwo

RCA, Columbia, Decca, EMI, Deutsche Grammophon, Telarc

Powiązania

Houston Symphony,
London Symphony Orchestra,
Pittsburgh Symphony Orchestra,
Royal Philharmonic Orchestra,
Los Angeles Philharmonic

Odznaczenia
Krzyż Komandorski I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Krzyż Oficerski za Naukę i Sztukę (Austria) Krzyż Wielkiego Oficera Orderu Zasługi RFN Kawaler Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)
Strona internetowa

André Previn, właśc. Andreas Ludwig Priwin (ur. 6 kwietnia 1929 w Berlinie[1], zm. 28 lutego 2019 w Nowym Jorku[2]) – amerykański dyrygent, pianista i kompozytor pochodzenia niemiecko-żydowskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował w konserwatoriach w Berlinie i Paryżu. W 1939 wyjechał do Stanów Zjednoczonych. W 1948 został zaangażowany przez wytwórnię Metro-Goldwyn-Mayer na stanowisko kompozytora i kierownika orkiestr nagrywających muzykę do filmów.

Karierę rozpoczął jako pianista jazzowy oraz kompozytor muzyki filmowej. Do 1962 wydał ponad dziesięć jazzowych albumów (w tym np. King Size!). Od 1960 skoncentrował się na dyrygenturze i pianistyce, sięgając po repertuar klasyczny. Dyrygował najlepszymi orkiestrami symfonicznymi świata, m.in. Boston Symphony Orchestra, New York Philharmonic, Wiener Philharmoniker, Houston Symphony, Pittsburgh Symphony Orchestra, Los Angeles Philharmonic, London Symphony Orchestra.

Komponował utwory orkiestrowe, pieśni, musicale. Stworzył muzykę do kilkudziesięciu filmów. Otrzymał 4 Oscary za ścieżki dźwiękowe do obrazów: Gigi (1958), Porgy i Bess (1959), Słodka Irma (1963) i My Fair Lady (1964). Na początku lat 80. wrócił na krótki czas do muzyki jazzowej, komponując utwory i nagrywając dwie płyty wraz ze skrzypkiem Itzhakiem Perlmanem i jazzową sekcją rytmiczną. Były to albumy: A Different Kind of Blues (1980) i It’s a Breeze (1981).

W 1998 zdobył Grand Prix du Disque za nagranie swojej opery, Tramwaj zwany pożądaniem, na podstawie sztuki Tennessee Williamsa.

W 1966 królowa Elżbieta II nadała mu godność Honorowego Rycerza Komandora Orderu Imperium Brytyjskiego.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
Małżeństwa Previna
  • z Betty Bennet – wokalistką jazzową (1952–1957)
  • z Dory Langan Previn – poetką, autorką tekstów, piosenkarką (1959–1970)
  • z Mią Farrow – aktorką (1970–1979; mieli sześcioro dzieci, w tym troje adoptowanych)
  • z Heather Hales (1982–2002)[3]
  • z Anne-Sophie Mutter – skrzypaczką (2002–2006)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. allmusic – André Previn Biography
  2. James Barron: André Previn, Whose Music Knew No Boundaries, Dies at 89. nytimes.com, 28 lutego 2019. [dostęp 2019-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-28)]. (ang.).
  3. „New York Times” - André Previn Weds (ang.) [dostęp 2010-04-18]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dionizy Piątkowski, Jazz, Poznań: Atena, 2005, ISBN 83-85414-90-8
  • Roman Waschko, Przewodnik Iskier: Muzyka jazzowa i rozrywkowa, Warszawa 1970

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy