Dąbrowa Tarnowska

Dąbrowa Tarnowska
	miasto w gminie miejsko-wiejskiej
	Herb
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Powiat	dąbrowski
Gmina	Dąbrowa Tarnowska
Data założenia	1442
Prawa miejskie	1693
Burmistrz	Krzysztof Kaczmarski
Powierzchnia	23,07 km²
Wysokość	180 m n.p.m.
Populacja (31.12.2021); • liczba ludności; • gęstość	; 11 828; 509,8 os./km²
Strefa numeracyjna	(+48) 14
Kod pocztowy	33-200
Tablice rejestracyjne	KDA
	Położenie na mapie gminy Dąbrowa Tarnowska Dąbrowa Tarnowska
	Położenie na mapie Polski Dąbrowa Tarnowska
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Dąbrowa Tarnowska
	Położenie na mapie powiatu dąbrowskiego Dąbrowa Tarnowska
	50°10′29″N 20°59′11″E/50,174722 20,986389
TERC (TERYT)	1204024
SIMC	0982167
	Urząd miejskiRynek 34,; 33-200 Dąbrowa Tarnowska
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Wiadomości w Wikinews
	Hasło w Wikisłowniku
	Strona internetowa

Dąbrowa Tarnowska – miasto w województwie małopolskim, siedziba powiatu dąbrowskiego i gminy miejsko-wiejskiej Dąbrowa Tarnowska.

Położona jest nad rzeką Breń. Dąbrowa Tarnowska leży w dawnej ziemi sandomierskiej historycznej Małopolski, w XVII wieku położona była w województwie sandomierskim^[2]. W latach 1975–1998 miasto należało do województwa tarnowskiego.

Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto miało 11 864 mieszkańców^[1].

Toponimia

Nazwę swą Dąbrowa Tarnowska wywodzi od porastających przed wiekami te okolice lasów i gajów dębowych, zwanych dąbrowami. Na kartach historii pojawiały się nazwy: Dambrowa – 1378 r., Dambrawa Magna (Dąbrowa Wielka) – 1578 roku^[3].
W XX w. Dąbrowa, dla odróżnienia od innych miast o tej samej nazwie, otrzymała nazwę urzędową Dąbrowa Tarnowska.

Historia

Badania pradziejów regionu Dąbrowa Tarnowska potwierdzają istnienie zorganizowanej osady już pod koniec XIV wieku^[4]. Wieś była własnością rodu Ligęzów, którzy lokowali ją na prawie niemieckim w 1422 roku. Dąbrowa była wówczas rozwiniętą osadą. Już wówczas był tu duży młyn, duże gospodarstwo rybne, 60 gospodarstw kmiecych i folwark Feliksa Ligęzy. Mówiąc o rozwoju Dąbrowy i ich mieszkańcach trzeba wspomnieć, że dzisiejsze dzielnice Ruda i Podkościele stanowiły oddzielne miejscowości. Za czasów gdy właścicielem wsi był kasztelan sandomierski Mikołaj Spytek Ligęza stała się ona centrum produkcji, usług rzemieślniczych oraz wymiany handlowej dla okolicy.

Mikołaj Spytek Ligęza był fundatorem kościoła parafialnego, który wybudowany został prawdopodobnie w 1614 roku. Zbudował także w latach 30. XVII w. otoczony rozlewiskami rzeki Bagienicy zamek w typie „palazzo in fortezza”^[5]. Zamek był wybudowany na planie czworoboku z wałami i czterema narożnymi bastionami, otaczającymi rezydencję Ligęzów na terenie zwanym „Podzamcze”. Zamek nie był użytkowany długo jako rezydencja, ponieważ w latach 1683–1693 na wzgórzu, na północ od zamku Michał Lubomirski zbudował nowy barokowy pałac, a stary zamek bastionowy zamieniono na browar.

Brama wjazdowa do nieistniejącego Pałacu Lubomirskich

Najprawdopodobniej w 1693 r. doszło do nadania Dąbrowie praw miejskich i nowego rozplanowania założenia miejskiego na wschód od pałacu. W 1697 r. Dąbrowa dostała przywileje urządzania trzech jarmarków rocznie. Były to słynne jarmarki – targi końmi i wołami. W 1771 r. na miejscu dawnego kościoła został wybudowany nowy, na ówczesne czasy imponujący. W XVIII w. Dąbrowa była miastem w pełni rozwiniętym gospodarczo. Były tu liczne cechy rzemieślników, szkoła, szpital. Imponujący rozwój miasta przerwał I rozbiór Polski. W 1846 r. pałac barokowy został zniszczony przez pożar, na jego miejscu został wzniesiony w latach 1948–1965 nowy kościół parafialny. Z okresu istnienia pałacu pozostała do dziś zabytkowa brama wjazdowa. W 1906 r. została oddana do użytku linia kolejowa, wkrótce sieć komunikacyjna, funkcjonowała też poczta. I i II wojna światowa poczyniły ogromne spustoszenie i przyniosły duże straty w ludziach. Lata powojenne to okres wzrostu gospodarczo – społecznego i kulturalnego miasta i powiatu dąbrowskiego.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w lipcu 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 3200 Żydów. W październiku roku zostali wywiezieni do obozu zagłady Bełżcu i tam zamordowani^[6].

Klimat

Klimat Dąbrowy Tarnowskiej zaliczany jest do klimatów podgórskich nizin i kotlin, jest łagodny i dość suchy, korzystnie działający na organizm człowieka. Sprzyja on rolnictwu i sadownictwu.

Zabytki

Drewniany Kościół pw. Wszystkich Świętych z 1771 r.

Synagoga w Dąbrowie Tarnowskiej z 2. połowy XIX w.

Obiekt wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego^[7].

Zespół kościoła filialnego pw. Wszystkich Świętych. Obiekt znajduje się na małopolskim Szlaku architektury drewnianej w Województwie Małopolskim^[8];
synagoga;
cmentarz wojenny nr 248 z I wojny światowej, kaplica;
brama zamkowa, park i piwnice pałacowe;
obelisk Ligęzów;
willa „Jaga” ul. 1 Maja 3.

Inne zabytki

zegar na budynku dawnego ratusza (obecnie siedziba Sądu Rejonowego w Dąbrowie Tarnowskiej),
synagoga przy ulicy Daszyńskiego, obecnie Muzeum Judaistyczne,
ruiny barokowego pałacu Lubomirskich.
dwór w miejscu jednego bastionów nieistniejącego zamku. Dwór nie posiada już ganku, Al. Wolności 4,
- budynek wozowni z 1914 roku, al. Wolności 8 i 10.

Pomniki

obelisk braci Lubomirskich z połowy XVIII w.
pomnik w Danielniku,
pomnik w Parku Miejskim „Poległym w imię honoru i niezłomnej służby Ojczyźnie. 1914–1920”, z płaskorzeźbą autorstwa Hanny Nałkowskiej,
pomnik wotywny,
pomnik Jana Pawła II.

Edukacja

W Dąbrowie Tarnowskiej funkcjonują trzy przedszkola, trzy szkoły podstawowe. W mieście istnieją 2 zespoły szkół ponadpodstawowych, w skład których wchodzą licea ogólnokształcące, technika, a także szkoły policealne.

Przedszkola:

Publiczne Przedszkole nr 1,
Publiczne Przedszkole nr 2,
Przedszkole Niepubliczne – „Ochronka”.

Szkoły podstawowe:

Publiczna Szkoła Podstawowa nr 1 im. Jana Pawła II,
Publiczna Szkoła Podstawowa nr 2 im. Mikołaja Kopernika
Publiczna Szkoła Podstawowa nr 3 im. Bohaterów Powiśla Dąbrowskiego.

Szkoły ponadpodstawowe:

I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki^[9];
Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 im. Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.

Fauna i flora

Na terenie Nadleśnictwa Dąbrowa Tarnowska najwięcej jest borów, są to drzewostany iglaste z przewagą sosny, później następują takie gatunki jak dąb, buk, olsza, brzoza. Występują obwody łowieckie polne i leśne. Można w niej spotkać zwierzynę grubą: dzik, jeleń, sarna i przechodzący łoś, a także zwierzynę drobną, tj. zając, lis, jenot, borsuk, kuna domowa i leśna, bóbr oraz ptaki – kuropatwa, bażant, gołąb grzywacz, bocian biały i czarny oraz ptaki drapieżne^[10].

Lasy:

Księży Las - ul. Jagiellońska
Las Beleryt - ul. Szawarska
Las Danielnik

Kultura i media

Głównym organizatorem imprez kulturalnych na terenie gminy Dąbrowa Tarnowska jest Dąbrowski Dom Kultury. Są to m.in.:

Wieczór Poetów Powiśla Dąbrowskiego,
Przegląd Zespołów Teatralnych „Laur Melpomeny”,
Dni Dąbrowy Tarnowskiej w ramach których wystąpili m.in.: Big Cyc, Grupa Operacyjna, zespół Łzy, Reni Jusis, Szymon Wydra & Carpe Diem, Monika Brodka, Ewelina Flinta, Brathanki, Kora oraz Wilki, Enej.
Powiatowy Bieg „Sokoła”,
Przegląd Dorobku Artystycznego Szkół „Płomień”.

Muzea

Izba Pamięci Żydów,
Muzeum Polonijne,
Muzeum Powiśla Dąbrowskiego,
Muzeum Agatów i Skamieniałych Drzew.

Kino

Kino Sokół 3D

Gazety

„Żyjmy Ewangelią” – czasopismo duszpasterskie.

Portale informacyjne

E-kurier Dąbrowski^[11]
Prawdę Mówiąc^[12]
Dabrowatar.pl
Powiśle Dąbrowskie^[13]
Dąbrowa Tarnowska – Nasze Miasto^[14]
Informator Dąbrowski^[15]
NaszePowisle.pl^[16]
Głos 24

Polityka i społeczeństwo

Wybory samorządowe 2014

Pierwszym burmistrzem Dąbrowy Tarnowskiej wybranym w wyborach bezpośrednich był Stanisław Początek. Od 1994 roku sprawował tę funkcję do 2014 roku, kiedy w drugiej turze przegrał. Wygrał Krzysztof Kaczmarski, były starosta i wicestarosta dąbrowski^[17].

Skład Rady Miejskiej 2014–2018^[18]

Po ostatecznym rozstrzygnięciu wyniki wyborów samorządowych w radzie doszło do koalicji trzech klubów radnych: Klubu Radnych Niezależni, Klubu Radnych Prawo i Sprawiedliwość, Klubu Radnych Alternatywa. Na przewodniczącego wybrany został Jacek Sarat.

Imię i Nazwisko	Stanowisko	Klub
Jacek Sarat	Przewodniczący	Klub Radnych NIEZALEŻNI
Barbara Gawle	Z-ca Przewodniczącego	Klub Radnych PiS
Bogusława Serwicka	Z-ca Przewodniczącego	Klub Radnych NIEZALEŻNI
Andrzej Buśko	Radny	Klub Radnych ALTERNATYWA
Danuta Gabiga	Radna	Klub Radnych NIEZALEŻNI
Andrzej Giza	Radny	Klub Radnych PiS
Marcin Grabka	Radny	Klub Radnych ALTERNATYWA
Władysław Knutelski	Radny	Klub Radnych PSL
Stanisław Król	Radny	Klub Radnych Wspólnota Powiśla Dąbrowskiego
Zygmunt Kułaga	Radny	Klub Radnych PSL
Bernadetta Mrówka	Radna	Klub Radnych NIEZALEŻNI
Stanisław Ostrowski	Radny	Klub Radnych Wspólnota Powiśla Dąbrowskiego
Bogdan Pawelec	Radny	Klub Radnych PiS
Kazimierz Pinas	Radny	Klub Radnych Wspólnota Powiśla Dąbrowskiego
Magdalena Ryczek	Radny	Klub Radnych Wspólnota Powiśla Dąbrowskiego
Leszek Szymański	Radny	Klub Radnych NIEZALEŻNI
Jacek Świątek	Radny	Klub Radnych PSL
Józefa Taraska	Radna	Klub Radnych Wspólnota Powiśla Dąbrowskiego
Kazimiera Wąż	Radna	Klub Radnych ALTERNATYWA
Krzysztof Wilk	Radny	Klub Radnych PSL
Jerzy Żelawski	Radny	Klub Radnych PiS

Administracja

Podział administracyjny

Dzielnice i osiedla^[19]:

Bagienica,
Podkościele,
Czernia,
Ruda-Zazamcze,
Ulinów,
Zazamcze,
os. Kościuszki,
os. Westerplatte

Burmistrzowie Dąbrowy Tarnowskiej

Demografia

1900 – 3 000
1910 – 3 029
1925 – 2 660
1931 – 6 017
1939 – 6 100
1946 – 4 520
1950 – 4 266
1960 – 5 083
1970 – 6 654
1978 – 7 616
1988 – 10 082 ^[20]

1995 – 11 015
1996 – 11 109
1997 – 11 136
1998 – 11 178
1999 – 11 149
2000 – 11 163
2001 – 11 251
2002 – 11 248
2003 – 11 209
2004 – 11 280
2005 – 11 263
2006 – 11 274
2007 – 11 331
2008 – 11 402
2009 – 11 449
2010 – 11 474
2011 – 11 825
2012 – 11 861
2013 – 11 846
2014 – 11 881
2015 – 11 891
2016 – 11 907
2017 – 11 924
2018 – 11 906
2019 – 11 864
2020 – 11 828
2021 – 11 828
2022 – 11 945 ^[21]

Wykres liczby ludności miasta Dąbrowa Tarnowska na przestrzeni ostatnich 6 stuleci

Piramida wieku mieszkańców Dąbrowy Tarnowskiej w 2014 roku^[22].

Osoby związane z Dąbrową Tarnowską

Zobacz też: Kategoria:Ludzie związani z Dąbrową Tarnowską i Kategoria:Ludzie urodzeni w Dąbrowie Tarnowskiej.

Infrastruktura

Transport

Zobacz też: Ulica Marszałka Józefa Piłsudskiego w Dąbrowie Tarnowskiej.

Przez Dąbrowę Tarnowską przebiega droga krajowa nr 73 (Kielce – Busko-Zdrój – Dąbrowa Tarnowska – Tarnów – Jasło) oraz droga wojewódzka nr 975 (Dąbrowa Tarnowska – Żabno – Wojnicz – Zakliczyn – Dąbrowa).

W Dąbrowie Tarnowskiej znajduje się nieczynna stacja kolejowa. Przez stację przechodzi zbudowana w 1906 r. linia kolejowa Tarnów – Szczucin, czyli tzw. Szczucinka. Ruch pasażerski został na niej zawieszony w 2000, a od 2006 r. jest całkowicie zamknięta. Koncepcja wydłużenia kolei ze Szczucina do Buska-Zdroju i jej zelektryfikowania, a tym samym stworzenia najkrótszego połączenia Tarnowa przez Kielce z Warszawą, nie została zrealizowana. Późniejsze plany inwestycyjne przewidywały połączenie Żabna, przez most w Nowym Korczynie, z Buskiem-Zdrojem (omijające Dąbrowę Tarnowską i Szczucin), jednak nie zostały one uwzględnione w dokumencie rządowym „Master Plan dla Transportu Kolejowego w Polsce do 2030 roku”^[23].

W 2012 r. przy ul. Szpitalnej otwarto sanitarne lądowisko.

Wspólnoty religijne

Kościół Najświętszej Marii Panny Szkaplerznej

Miasto obejmuje parafia rzymskokatolicka Najświętszej Maryi Panny Szkaplerznej, która należy do dekanatu Dąbrowa Tarnowska. W mieście znajduje się zbór Świadków Jehowy^[24].

Sport

W mieście działa Miejsko–Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji, będący samorządową jednostką organizacyjną powołaną do prowadzenia działalności sportowo-rekreacyjnej. Do podstawowych zadań ośrodka należy: organizowanie różnego rodzaju zawodów i imprez sportowych, współdziałanie z klubem „Dąbrovia”, organizacjami sportowymi, szkołami i innymi organizacjami społecznymi w dziedzinie rozwoju i popularyzacji różnych dyscyplin sportowych i rekreacyjnych.

Ośrodek na powierzchni 6 ha oferuje możliwość skorzystania z: hali sportowej, stadionu, bieżni 4 × 100, boiska do piłki nożnej, ścieżki zdrowia, otwartych torów łuczniczych, boiska do siatkówki plażowej i na trawie, basenu krytego, basenu odkrytego, brodzika dla dzieci, placu zabaw, lodowiska naturalnego i parkingu.

Ścieżki rowerowe

Tarnów-Mościce – Dąbrowa Tarnowska (niebieski) – 29 km
Tarnów-Rzędzin – Dąbrowa Tarnowska (zielony) – 35 km
Dąbrowa Tarnowska – trasa miejska – 12 km
Trasa-szlak „Rekreacyjna” – ok. 53 km
Trasa „Zabytkowa-sakralna” – 70 km

Miasta partnerskie

Bałta, Ukraina (27.08.2016)^[25]
Rejon wileński, Litwa^[26]
Rixheim, Francja^[27]
Budapeszt, dzielnica Pestszentlőrinc-Pestszentimre, Węgry^[28]
Żydaczów, Ukraina^[29]

Ludzie związani z Dąbrową Tarnowską

Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Dąbrową Tarnowską.

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-07-21] .
↑ Maria Dąbrowska, Jerzy Kruppé (red.): Szpitalnictwo w dawnej Polsce. Wydawnictwo Instytutu Archeologii i Etnologii PAN, Warszawa 1998, s. 156. ISBN 83-85463-53-4
↑ Stanisław Rospond, Słownik etymologiczny miast i gmin PRL, Zakład Narodowy im.Ossolińskich-Wydawnictwo, Wrocław 1984, s. 68–69.
↑ Artur Bata, Hanna Lawera: Dąbrowa Tarnowska i okolice. Warszawa: PUW „Roksana” w Krośnie, 1998. ISBN 83-87282-84-7.
↑ Marian Kornecki: Zamki i dwory obronne ziemi krakowskiej. Kraków: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, wyd. Wydział Kultury Prezydium WRN w Krakowie. Wojewódzki Konserwator Zabytków, 1966.
↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part A, s. 497 .
↑ Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2023-11-21] .
↑ Szlak architektury drewnianej w Województwie Małopolskim
↑ I LO w DT: I Liceum Historia. [dostęp 2015-03-22].
↑ https://dabrowa.krakow.lasy.gov.pl/lasy-nadlesnictwa/ Lasy Nadleśnictwa Dąbrowa Tarnowska
↑ E-kurier Dąbrowski.
↑ Prawdę Mówiąc. [dostęp 2015-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-30)].
↑ Powiśle Dąbrowskie. powisledabrowskie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-08)]..
↑ Dąbrowa Tarnowska – Nasze Miasto.
↑ Informator Dąbrowski.
↑ NaszePowiśle.pl [online], NaszePowiśle.pl [dostęp 2016-01-20] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-20] (pol.).
↑ PKW: Wyniki wyborów samorządowych 2014. [dostęp 2015-03-22].
↑ UM Dąbrowa Tarnowska: Skład Rady Miasta 2014–2018. [dostęp 2015-03-22].
↑ Integralne części miejscowości Dąbrowa Tarnowska – TERTYT.
↑ Monografie - LUDNOŚĆ POLSKI W XX WIEKU
↑ Dąbrowa Tarnowska w liczbach, - Polska w liczbach [dostęp 2019-04-07 liczba ludności na podstawie danych GUS.
↑ Dąbrowa Tarnowska w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-10] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
↑ Odpowiedź Ministerstwa Infrastruktury na zapytanie posła Józefa Rojka. [zarchiwizowane z tego adresu].
↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-01-14] .
↑ Podpisanie umowy partnerskiej z miastem Bałta na Ukrainie
↑ Polacy i Litwini z Wileńszczyzny poznają Dąbrowę Tarnowską
↑ Partnerska wizyta Gości z Francji
↑ Umowa o partnerskiej współpracy Gminy Dąbrowa Tarnowska z samorządem XVIII Dzielnicy Budapesztu
↑ Partnerzy z Ukrainy odwiedzili Dąbrowę Tarnowską

Bibliografia

Moskal Krzysztof, Dąbrowa Tarnowska. Kronika Miasta i Gminy, Dąbrowa Tarnowska 2015.
Książek Mieczysław, Zagadnienia genezy rozplanowania i typologii miast prywatnych XVI i XVII wieku w południowej Małopolsce, Kraków 1988, s. 148–151.

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona Urzędu Gminy Dąbrowa Tarnowska
Zamki Polskie serwis historyczno-krajoznawczy – Historia zamku w Dąbrowie Tarnowskiej
Historia Żydów w Dąbrowie Tarnowskiej na portalu Wirtualny Sztetl
Dąbrowa (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 925 .

[populacja2019-1] Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-07-21] .

[2] Maria Dąbrowska, Jerzy Kruppé (red.): Szpitalnictwo w dawnej Polsce. Wydawnictwo Instytutu Archeologii i Etnologii PAN, Warszawa 1998, s. 156. ISBN 83-85463-53-4

[3] Stanisław Rospond, Słownik etymologiczny miast i gmin PRL, Zakład Narodowy im.Ossolińskich-Wydawnictwo, Wrocław 1984, s. 68–69.

[4] Artur Bata, Hanna Lawera: Dąbrowa Tarnowska i okolice. Warszawa: PUW „Roksana” w Krośnie, 1998. ISBN 83-87282-84-7.

[5] Marian Kornecki: Zamki i dwory obronne ziemi krakowskiej. Kraków: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, wyd. Wydział Kultury Prezydium WRN w Krakowie. Wojewódzki Konserwator Zabytków, 1966.

[6] Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part A, s. 497 .

[:rejestr-7] Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2023-11-21] .

[8] Szlak architektury drewnianej w Województwie Małopolskim

[9] I LO w DT: I Liceum Historia. [dostęp 2015-03-22].

[10] ttps://dabrowa.krakow.lasy.gov.pl/lasy-nadlesnictwa/ Lasy Nadleśnictwa Dąbrowa Tarnowska

[11] E-kurier Dąbrowski.

[12] Prawdę Mówiąc. [dostęp 2015-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-30)].

[13] Powiśle Dąbrowskie. powisledabrowskie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-08)]..

[14] Dąbrowa Tarnowska – Nasze Miasto.

[15] Informator Dąbrowski.

[16] NaszePowiśle.pl [online], NaszePowiśle.pl [dostęp 2016-01-20] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-20] (pol.).

[17] PKW: Wyniki wyborów samorządowych 2014. [dostęp 2015-03-22].

[18] UM Dąbrowa Tarnowska: Skład Rady Miasta 2014–2018. [dostęp 2015-03-22].

[19] Integralne części miejscowości Dąbrowa Tarnowska – TERTYT.

[20] Monografie - LUDNOŚĆ POLSKI W XX WIEKU

[21] Dąbrowa Tarnowska w liczbach, - Polska w liczbach [dostęp 2019-04-07 liczba ludności na podstawie danych GUS.

[populacja2016-22] Dąbrowa Tarnowska w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-10] , liczba ludności na podstawie danych GUS.

[23] Odpowiedź Ministerstwa Infrastruktury na zapytanie posła Józefa Rojka. [zarchiwizowane z tego adresu].

[24] Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-01-14] .

[25] Podpisanie umowy partnerskiej z miastem Bałta na Ukrainie

[26] Polacy i Litwini z Wileńszczyzny poznają Dąbrowę Tarnowską

[27] Partnerska wizyta Gości z Francji

[28] Umowa o partnerskiej współpracy Gminy Dąbrowa Tarnowska z samorządem XVIII Dzielnicy Budapesztu

[29] Partnerzy z Ukrainy odwiedzili Dąbrowę Tarnowską

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

Miasta na prawach powiatu	Kraków Nowy Sącz Tarnów
Miasta powiatowe	Bochnia Brzesko Chrzanów Dąbrowa Tarnowska Gorlice Limanowa Miechów Myślenice Nowy Targ Olkusz Oświęcim Proszowice Sucha Beskidzka Wadowice Wieliczka Zakopane
Miasta gminne	Alwernia Andrychów Biecz Bobowa Brzeszcze Bukowno Chełmek Ciężkowice Czarny Dunajec Czchów Dobczyce Grybów Jordanów Kalwaria Zebrzydowska Kęty Koszyce Krynica-Zdrój Krzeszowice Książ Wielki Libiąż Maków Podhalański Mszana Dolna Muszyna Niepołomice Nowe Brzesko Nowy Wiśnicz Piwniczna-Zdrój Rabka-Zdrój Radłów Ryglice Skała Skawina Słomniki Stary Sącz Sułkowice Szczawnica Szczucin Świątniki Górne Trzebinia Tuchów Wojnicz Wolbrom Zakliczyn Zator Żabno

Miasta	Dąbrowa Tarnowska
Wsie	Brnik Gruszów Mały Gruszów Wielki Laskówka Chorąska Lipiny Morzychna Nieczajna Dolna Nieczajna Górna Smęgorzów Sutków Szarwark Żelazówka
Osada	Podkaczówka
Integralne części wsi	Bór Bugaj Chałupki Czekaj Górka Granica (Smęgorzów) Granica (Sutków) Jeziorki Kmiecie (Gruszów Mały) Kmiecie (Smęgorzów) Koło Gościńca Koło Jedlin Laskówka Łazy Łężce Malarka Pańskie Pola Pańskie Pole Pary Piaski Płoniki Podbeleryt Podlasek Podlesie (Gruszów Mały) Podlesie (Szarwark) Podradwanie Polany (Brnik) Polany (Żelazówka) Stara Wieś Wieś Wschodnia Wieś Zachodnia Włosienice Wola Za Górą Za Krzakami Zadworze Zagrody (Gruszów Mały) Zagrody (Lipiny) Zagrody (Smęgorzów) Zaszkole

Miasta	Dąbrowa Tarnowska Szczucin
Gminy miejsko-wiejskie	Dąbrowa Tarnowska Szczucin
Gminy wiejskie	Bolesław Gręboszów Mędrzechów Olesno Radgoszcz

Przynależność wojewódzka	woj. krakowskie (1920–39) woj. krakowskie (1945–75)
Miasta / Prawa miejskie (1920–34 →)	Dąbrowa (od 1934) Żabno (od 1934)
Miasteczka (1920–34)	Dąbrowa (→) Szczucin Żabno (→)
Gminy miejskie (1920–39 → i 1945–75)	Dąbrowa (Tarnowska) Żabno
Gminy wiejskie zbiorowe (1934–39 →, 1945–54 i 1973–75)	Bolesław Dąbrowa (Tarnowska) Gręboszów Mędrzechów Olesno (od 1973) Otfinów Radgoszcz Szczucin Wietrzychowice Żabno (od 1973)
Gromady (1954–72)	Bolesław (1954–72) Borki (1954–72) Borusowa (1954–60) Brnik (1954–61) Ćwików (1954–59) Dąbrowa Tarnowska (1961–72) Dąbrowica (1954–60) Delastowice (1954–60) Demblin (1954–61) Gręboszów (1954–72) Jadowniki Mokre (1954–60) Luszowice (1954–68) Mędrzechów (1954–72) Nieciecza (1954–57) Nieczajna (1954–68) Odporyszów (1954–68) Olesno (1954–72) Otfinów (1954–72) Radgoszcz (1954–72) Samocice (1954–59) Siedliszowice (1954–59) Skrzynka (1954–61) Słupiec (1954–59) Smęgorzów (1954–68) Szarwark (1954–61) Szczucin (1954–72) Wielopole (1954–61) Wietrzychowice (1954–72) Wola Żelichowska (1954–61) Wólka Grądzka (1954–57) Zabrnie (1954–61) Zalipie (1954–59)