Przejdź do zawartości

Jacques Wildberger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacques Wildberger
Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1922
Bazylea

Pochodzenie

szwajcarskie

Data i miejsce śmierci

23 sierpnia 2006
Riehen

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytor

Jacques Wildberger (ur. 3 stycznia 1922 w Bazylei, zm. 23 sierpnia 2006 w Riehen[1]) – szwajcarski kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył konserwatorium w Bazylei (dyplom 1944[1]), gdzie uczył się gry na fortepianie u Eduarda Ehrsama, Eduarda Hennebergera i Paula Baumgartnera oraz teorii u Gustava Güldensteina[2]. W latach 1948–1952 studiował prywatnie w Asconie u Wladimira Vogla[1][2]. W latach 1951–1953 był uczestnikiem Międzynarodowych Letnich Kursów Nowej Muzyki w Darmstadcie[1]. Od 1946 do 1955 roku pracował jako korepetytor w teatrze miejskim w Bazylei[1]. Od 1959 do 1966 roku wykładał kompozycję, analizę muzyczną i instrumentację w Hochschule für Musik w Karlsruhe[2]. W 1967 roku przebywał w Berlinie jako stypendysta Deutscher Akademischer Austauschdienst[1][2]. Od 1966 do 1987 roku był wykładowcą Musik-Akademie w Bazylei[1].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo pod wpływem studiów u Wladimira Vogla posługiwał się techniką dodekafoniczną; później, po zapoznaniu się z twórczością Pierre’a Bouleza, zwrócił się w kierunku integralnego serializmu[1]. W młodości był działaczem Szwajcarskiej Partii Pracy, lewicowe zaangażowanie polityczne Wildbergera odżyło później w jego twórczości podczas pobytu na stypendium w Berlinie, gdzie zetknął się z ruchem studenckim[1]. W utworach wokalno-instrumentalnych łączył ze sobą teksty różnych autorów, skupiając się na dociekaniach nad rolą sztuki we współczesnym świecie[1]. W ostatnim okresie swojej działalności kompozytorskiej swobodnie łączył nowsze i dawniejsze środki wyrazu, np. w utworze Kammerkonzert zestawiając mikrotony smyczków z dźwiękami syntezatora[1].

Dzieła

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Tre mutazioni na orkiestrę kameralną (1953)
  • Intensio-Centrum-Remissio (1958)
  • Musik na 22 instrumenty smyczkowe solo (1960)
  • Koncert na obój i orkiestrę (1963)
  • Mouvements (1964)
  • Contratempi na flet i 4 grupy orkiestrowe (1970)
  • Konzertante Szenen na saksofon i orkiestrę (1981)
  • Canto (1982)
  • ...und füllet die Erde machet sie euch untertan (1988–1989)
  • Koncert na orkiestrę (1991–1992)
  • Kammerkonzert na smyczki i syntezator (1995–1996)

Utwory kameralne

  • Kwartet na flet, klarnet, skrzypce i wiolonczelę (1952)
  • Trio na obój, klarnet i fagot (1952)
  • Concentrum na klawesyn (1956)
  • Zeitebenen na 8 wykonawców (1958)
  • Musik na wiolonczelę i fortepian (1959)
  • Rondeau na obój (1962)
  • Kwartet na flet, obój, harfę i fortepian (1967)
  • Recontres na flet i fortepian (1967)
  • Diario na klarnet (1971–1975)
  • Retrospective I na flet (1972)
  • Retrospective II na flet (1972)
  • Prismes na saksofon altowy (1975)
  • Portrait na saksofon altowy (1983)
  • Kanons und Interludien na 4 klarnety (1984)
  • Diaphonie na altówkę (1986)
  • Los pajarillos non cantan na gitarę (1987)
  • Notturno na altówkę i fortepian (1990)
  • Tantôt libre, tantôt recherchée na wiolonczelę (1992–1993)
  • Fantasia sul Re na flet i kontrabas (1998)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Vom Kommen und Gehen des Manschen na sopran, baryton, chór i orkiestrę (1954)
  • Ihr meinst, das Leben sei kurz... na chór i 10 instrumentów (1957)
  • In My End Is My Beginning na sopran, tenora i małą orkiestrę (1964)
  • La Notte na mezzosopran, 5 instrumentów i taśmę (1967)
  • Double Refrain na flet, rożek angielski, gitarę i taśmę (1972)
  • ...die Stimme, die alte schwächer werdende Stimme na sopran, wiolonczelę, orkiestrę i taśmę (1973–1974)
  • Tod und Verklärung na baryton i orkiestrę kameralną (1977)
  • An die Hoffnung na sopran, recytatora i orkiestrę (1979)
  • Du holde Kunst na recytatora, sopran i orkiestrę (1987–1988)
  • Elegie na sopran i zespół kameralny (1995)
  • Tempus cadendi tempus sperandi na chór, perkusję i keyboard (1999)

Utwory sceniczne

  • Epitaphe pour Evariste Galois na recytatora, sopran, baryton, chór mówiony, taśmę i orkiestrę (1962, wyst. Bazylea 1964)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 185–186. ISBN 978-83-224-0935-0.
  2. a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3930. ISBN 0-02-865571-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy