Douglas XB-31

Douglas XB-31
(dane projektowe)

Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Douglas Aircraft Company
Typ	projekt ciężkiego samolotu bombowego
Konstrukcja	czterosilnikowy, metalowy górnopłat, podwozie z kółkiem przednim, chowane w locie
Załoga	8
Historia
Liczba egz.	0
Dane techniczne
Napęd	4× 28-cylindrowy silnik gwiazdowy Pratt & Whitney R-4360 „Wasp Major”
Moc	8952 kW (12168 KM) 4× 2238 kW (3042 KM)
Wymiary
Rozpiętość	63,09 m
Długość	35,74 m
Wysokość	12,32 m
Powierzchnia nośna	306,58 m²
Masa
Własna	49 533 kg
Użyteczna	40 280 kg
Startowa	89 813 kg
Zapas paliwa	49205 litrów
Osiągi
Prędkość maks.	575 km/h
Pułap	10 675 m
Zasięg	4830 km
Współczynnik obciążenia konstrukcji	200 kg/m²
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Uzbrojenie strzeleckie: 4× karabin maszynowy Browning kal. 12,7 mm w górnej i dolnej zdalnie sterowanej wieżyczce strzeleckiej 2× działko kal. 37 mm w zdalnie sterowanej wieżyczce ogonowej Uzbrojenie bombowe: 11000 kg bomb w dwóch komorach bombowych
Użytkownicy
przewidywane: Stany Zjednoczone

Douglas XB-31 – projekt ciężkiego bombowca z okresu II wojny światowej. Powstał w odpowiedzi na konkurs rozpisany w 1940 roku przez Korpus Powietrzny Armii Stanów Zjednoczonych na „superbombowiec” o maksymalnej prędkości 640 km/h, zasięgu 8500 km i ładowności 907 kg bomb. W odpowiedzi powstały cztery projekty ocenione przez Armię, mające oznaczenia Boeing XB-29, Lockheed XB-30, Douglas XB-31 i Consolidated XB-32

Douglas XB-31, wewnętrzne oznaczenie firmy Model 423, był największą i najcięższą projektowaną konstrukcją. Planowano, że będzie napędzany czterema silnikami Pratt & Whitney R-4360 o mocy ponad 3000 KM każdy, masa własna miała wynosić prawie 50 ton, a maksymalna masa startowa prawie 90 ton. Piloci mieli siedzieć w osobnych kabinach (podobnego rozwiązania użyto w C-74 Globemaster i XB-42 Mixmaster). Załoga miała składać się łącznie z 8 osób, a planowane uzbrojenie obronne składało się z dwóch działek 37 mm w ogonie samolotu i 4 karabinów maszynowych 12,7 mm, po dwa w wieżyczce górnej i dolnej. Maksymalny ładunek bomb miał wynosić ponad 11 000 kg.

Pomimo że projekt przedstawiał się niezmiernie interesująco, w maju 1941 został zakończy przez dowództwo Armii, które zdecydowało się kontynuować prace tylko na XB-29 (i „w razie czego” także nad XB-32). Pomimo niższych osiągów, projekt XB-29 był na znacznie dalszym stadium rozwoju. Boeing rozpoczął prace nad samolotem jeszcze przed rozpisaniem konkursu na „superbombowiec”.

Bibliografia

• McDonnell Douglas Aircraft: Since 1920, ISBN 1-55750-550-0.
• Francillon, René J. McDonnell Douglas Aircraft since 1920. Londyn: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-00050-1.
• Jones, Lloyd S. U.S. Bombers: B-1 1928 to B-1 1980s. Fallbrook, Kalifornia: Aero Publishers, Inc., 1974. ISBN 0-8168-9126-5.

Linki zewnętrzne

• Zdjęcie modelu XB-31. 456fis.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-23)].
• Douglas XB-31 na joebaughter.com (ang.)