Rychtal
miasto w gminie miejsko-wiejskiej | |||||
Ratusz i rynek w Rychtalu | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||
Powiat | |||||
Gmina | |||||
Prawa miejskie |
1294–1934, od 2024 | ||||
Burmistrz |
Adam Staszczyk | ||||
Powierzchnia |
3,9619[1] km² | ||||
Populacja (2021) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Strefa numeracyjna |
62 | ||||
Kod pocztowy |
63-630[3] | ||||
Tablice rejestracyjne |
PKE | ||||
Położenie na mapie gminy Rychtal | |||||
Położenie na mapie Polski | |||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |||||
Położenie na mapie powiatu kępińskiego | |||||
51°08′45″N 17°50′48″E/51,145833 17,846667 | |||||
TERC (TERYT) |
3008064[4] | ||||
SIMC |
0208077[4] | ||||
Urząd miejski Rynek 163-630 Rychtal | |||||
Strona internetowa |
Rychtal (niem. Reichthal) – miasto w Polsce położone w województwie wielkopolskim, w powiecie kępińskim; jest siedzibą gminy Rychtal[4].
Status administracyjny
[edytuj | edytuj kod]Rychtal uzyskał lokację miejską w 1294 roku[5]. Do 1920 roku należał do powiatu namysłowskiego w rejencji wrocławskiej, a po przejściu pod aministrację polską włączono go do powiatu kępińskiego w województwie poznańskim[6]. Zdegradowany do rangi wsi 13 czerwca 1934 w związku z reformą administracyjną II RP, stając się przejściowo wiejską gminą jednostkową[7]. 1 sierpnia 1934 wszedł w skład nowo utworzonej zbiorowej gminy Rychtal[8], w której to granicach stał się gromadą (ówczesny odpowiednik sołectwa)[9]. W latach 1934–1954 siedziba wiejskiej gminy Rychtal, 1954–1972 gromady Rychtal[10], a od 1973 reaktywowanej gminy Rychtal[11]. W latach 1975–1998 należał administracyjnie do województwa kaliskiego. 1 stycznia 2024 odzyskał status miasta[1].
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Miasto Rychtal położone jest w południowej części województwa wielkopolskiego w powiecie Kępińskim. Najbliższymi miastami są: Namysłów, Kępno, Syców, Wołczyn i Bierutów. Rychtal położony jest tuż przy granicy wielkopolsko-opolskiej (oddziela ona miasto od położonej w powiecie namysłowskim wsi Głuszyna) oraz w niewielkiej odległości (około 10 km) od trójstyku granicy opolsko-dolnośląsko-wielkopolskiej (między miejscowościami Brzezinka, Gronowice oraz Trębaczów).
Opis
[edytuj | edytuj kod]Niemiecka nazwa Reichtal oznacza bogatą dolinę. Po 1787 nastąpił szybki rozwój gospodarczy miasta.
Rychtal do 1920 roku znajdował się w powiecie namysłowskim w rejencji wrocławskiej na Dolnym Śląsku. W 1920 Rychtal wraz z okolicą (tzw. Kraik Rychtalski), na mocy traktatu wersalskiego został przyłączony do Polski[12], pomimo protestów niemieckich mieszkańców. Zorganizowali oni nieoficjalny "plebiscyt", w którym 93% głosujących (przy frekwencji 75%) opowiedziało się za pozostaniem w Niemczech[13][14]. W okresie międzywojennym Rychtal leżał w Polsce w granicach województwa poznańskiego (jako jedno z nielicznych na jego obszarze należących przed zaborami do ziem niemieckich, nie polskich), położone w pobliżu granicy polsko-niemieckiej. Mieszkała tam duża mniejszość niemiecka. Polski spis z 1921 wskazał, że w Rychtalu żyło 596 osób deklarujących się jako Niemcy i 294 jako Polacy[15]. Rychtal posiadał prawa miejskie, jednak utracił je w 1934 roku. W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała placówka Straży Granicznej I linii „Rychtal”[16].
W styczniu 1945 miejsce zaciętych walk radziecko-niemieckich. 20 stycznia 1945 Dowództwo Grupy Armii A zameldowało, że wkraczające oddziały radzieckie dopuściły się zbrodni wojennej, rozstrzeliwując mieszkańców miasta[17].
W okolicach Rychtala (południowa część Krainy Wielkopolski) występuje sosna rychtalska. W pobliżu miejscowości znajduje się rezerwat przyrody Studnica. Istniała tutaj także fabryka organów Bacha. W Rychtalu jest XIX-wieczny ratusz, zabytkowy kościół pod wezwaniem męczeństwa Świętego Jana Chrzciciela.
Edukacja
[edytuj | edytuj kod]W północno-wschodniej części miasta na ulicy Słonecznej istnieje Przedszkole Samorządowe, do którego uczęszczają dzieci z Rychtala, Zgorzelca, Krzyżownik, Skoroszowa, Proszowa, Dalanowa oraz Dworzyszcz.
W Rychtalu znajduje się również Szkoła Podstawowa im. Ojca Konrada Stolarka, do której uczęszczają dzieci z Rychtala, Zgorzelca, Krzyżownik, Skoroszowa, Proszowa, Dalanowa oraz Dworzyszcz. Szkoła składa się z dwóch oddziałów zlokalizowanych w budynkach przy tej samej ulicy:
- Oddział klas 1-4 (ul. Kępińska 13)
- Oddział klas 5-8 (ul. Kępińska 12)
Od 1998 roku do 2018 roku w Rychtalu funkcjonowało również Gimnazjum im. Karola Wojtyły (obecnie znajdują się tam oddziały klas 5-8, a Szkoła Podstawowa w Rychtalu otrzymała nowe imię i Patrona - o. Konrada Stolarka).
Dalszą edukację młodzież z terenu gminy odbywa poza Rychtalem (w większości w szkołach średnich zlokalizowanych w Kępnie, Namysłowie lub na terenie powiatu ostrowskiego).
Poza dziećmi z Rychtala, Zgorzelca, Krzyżownik, Skoroszowa, Proszowa, Dalanowa oraz Dworzyszcz z edukacji w rychtalskiej Szkole Podstawowej oraz w rychtalskim Przedszkolu Samorządowym korzystają również dzieci z Darnowca, Sadogóry oraz Wielkiego Buczku (tylko w przypadkach, gdy jest miejsce w oddziałach i gdy dyrekcja wyrazi zgodę).
Od 1 lutego 2024 r. Gminne Centrum Biblioteczno-Kulturalne pełni funkcję głównej instytucji kulturalnej w Rychtalu, a jego organizatorem jest Gmina Rychtal. Placówka ta stanowi integralną część lokalnego krajobrazu kulturalnego.
Gminne Centrum Biblioteczno-Kulturalne w Rychtalu to dynamiczna instytucja kultury, powstała w wyniku połączenia dwóch istotnych samorządowych placówek – Gminnej Biblioteki Publicznej oraz Gminnego Ośrodka Kultury. Decyzja o zjednoczeniu została oficjalnie zatwierdzona Uchwałą Nr LXVII/417/2023 Rady Gminy Rychtal z dnia 28 grudnia 2023 r.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[18]:
- układ urbanistyczny (oraz warstwy archeologiczne), 1386-XIX
- kościół parafialny pw. Męczeństwa św. Jana Chrzciciela, 1784-1785
Ludzie związani z Rychtalem
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Dz.U. 2023 poz. 1472.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1128 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 66-67.
- ↑ Dziennik Urzędowy Ministerstwa Byłej Dzielnicy Pruskiej 1920.06.23 R.1 Nr 33. poz. 292
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 69, poz. 655
- ↑ Poznański Dziennik Wojewódzki. 1934, nr 41, poz. 537
- ↑ Uchwała Nr 23/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu kępińskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 26 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 5 października 1954 r. dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z 4 grudnia 1954 r., Nr. 20, Poz. 100)
- ↑ Uchwała Nr XVIII/98/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 5 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie poznańskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 29 grudnia 1972 r., Nr 32, Poz. 391).
- ↑ M. Patelski, Zapomniany epizod z dziejów walk o Śląsk. Sprawa przyłączenia powiatu namysłowskiego i sycowskiego do Polski 1919-1921,[ w:] Rok 1921 na Kresach Wschodnich i Zachodnich. Historia i pamięć, pod red. Macieja Fica i Joanny Lusek, Muzeum Górnośląskie w Bytomiu: Bytom 2021, ISBN 978-83-65786-74-6
- ↑ Wyniki nieoficjalnego plebiscytu
- ↑ Die blutende Grenze Niederschlesiens
- ↑ Województwo poznańskie, s. 29
- ↑ Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 23. ISBN 83-87424-77-3.
- ↑ Mark Sołonin: Nic dobrego na wojnie. Poznań: Rebis, 2011, s. 244. ISBN 978-83-7510-714-2.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. wielkopolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 163. [dostęp 2013-09-30].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wiesława Ptak, Maciej Oscenda, Andrzej Nolbert, Kocham Rychtal. Opowieść o miejscowości i parafii Rychtal od zarania dziejów do dnia dzisiejszego. Wydawnictwo Koronis, Bydgoszcz: Parafia Rzymskokatolicka, Rychtal 2006. ISBN 83-920674-9-5.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Rychtal (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 74 .