Sergiusz I (papież)
| Papież Biskup Rzymu | |
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Papież | |
| Okres sprawowania |
15 grudnia 687–8 września 701 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
27 czerwca 683 |
| Kościół tytularny |
św. Zuzanny na Kwirynale |
| Pontyfikat |
15 grudnia 687 |
| |
| Czczony przez | |
|---|---|
| Wspomnienie | |
Sergiusz I (ur. w Palermo, zm. 8 września 701 w Rzymie) – święty Kościoła katolickiego, 84. papież w okresie od 15 grudnia 687 do 8 września 701[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był Syryjczykiem, z rodu pochodzącego z Antiochii, ale urodził się w Palermo na Sycylii[2]. Przybył do Rzymu w okresie pontyfikatu Adeodata II[2]. Otrzymał w tym okresie święcenia kapłańskie, a jeden z następców Adeodata Leon II mianował Sergiusza prezbiterem kościoła św. Zuzanny na Kwirynale[2].
Po śmierci papieża Konona w 687 doszło do podwójnej elekcji; jedno ze stronnictw wysunęło archidiakona Paschalisa, drugie – archiprezbitera Teodora. Paschalis był popierany przez egzarchę raweńskiego, gdyż ten przekupił go 100 funtami złota[2]. Ostatecznie papieżem został Sergiusz, jako kandydat kompromisowy, zatwierdzony przez Teodora, a następnie także przez Paschalisa (który po cichu namawiał egzarchę Jana Platyna, do unieważnienia elekcji, do czego jednak nie doszło)[2].
Pontyfikat
[edytuj | edytuj kod]W okresie pontyfikatu Sergiusza I doszło do poważnego sporu z Bizancjum[1]. Papież odmówił uznania uchwał zwołanego przez cesarza Justyniana II soboru trullańskiego (w 692, gdzie m.in. ograniczono władzę papieską i potępiono celibat), cesarz w odpowiedzi nakazał uwięzić papieża. Nie doszło jednak do aresztowania, w obronie papieża stanął lud Rzymu oraz wojsko; wysłannicy cesarscy zostali wypędzeni[1].
Interesował się także sprawami Kościoła na Zachodzie – nadał paliusz arcybiskupowi Canterbury Bertwaldowi, przywrócił na stanowisko biskupa, Wilfryda z Yorku, a także konsekrował biskupa Rawenny, Damiana[2].
Papież Sergiusz I nakazał odrestaurować bazylikę św. Piotra oraz swój dawny kościół tytularny św. Zuzanny; 8 stycznia 688 uroczyście przeniesiono szczątki papieża Leona I Wielkiego do grobowca w bazylice św. Piotra[2]. Sergiusz wprowadził zmiany liturgiczne – zwyczaj śpiewu Agnus Dei (Baranku Boży) do mszy, święto Ofiarowania Pańskiego do kalendarza liturgicznego, święto Podwyższenia Krzyża Świętego, procesje maryjne w święta Zwiastowania, Zaśnięcia, Narodzin i Oczyszczenia[1].
Udzielił sakry biskupiej późniejszemu świętemu, Willibrodowi[3].
Został pochowany w bazylice św. Piotra. Uznany za świętego, wspominany jest w katolickim kalendarzu liturgicznym 8 września[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 44. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ a b c d e f g John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 119-120. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ Hubert Jerzy Kaczmarski: Poczet Papieży: Biskupi Rzymu od św. Piotra do Jana Pawła II. Warszawa: Novum, 1986, s. 171.
- ↑ San Sergio I Papa. santiebeati. [dostęp 2012-10-13]. (wł.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Pope St. Sergius I. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-10-13]. (ang.).
| Uznani za świętego bez formalnej kanonizacji |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Formalnie kanonizowani i beatyfikowani przez Kościół katolicki |