Pałac w Rząśniku
 nr rej. pałac A/5490/572 z 18.03.1959, park A/3294/510/J z 8.12.1977[1]
| |
 Widok od południowego zachodu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Inwestor |
Johann Holzhausen |
| Kondygnacje |
3 |
| Rozpoczęcie budowy |
1734 r. |
| Ukończenie budowy |
koniec XVIII w. |
Położenie na mapie gminy Świerzawa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu złotoryjskiego  | |
 51°00′58,18″N 15°46′43,57″E/51,016161 15,778769
| |
Pałac w Rząśniku – został wybudowany pod koniec XVIII wieku, według projektu Martina Frantza, był restaurowany w XIX wieku i remontowany około 1900 roku. Obecnie znajduje się w stanie ruiny.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Pałac położony jest we wsi Rząśnik w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Świerzawa, na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach, u północnego podnóża Gór Kaczawskich[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budowa pałacu w Rząśniku została rozpoczęta w roku 1734 z inicjatywy Johanna Bernarda Holzhausena, według projektu wybitnego architekta Martina Frantza[2]. Budowę ukończono dopiero pod koniec XVIII wieku[2]. W XIX wieku pałac był restaurowany, a około 1900 roku przeprowadzono kompleksowy remont budynku[2].
Po 1945 roku w budynku znajdowały się mieszkania dla pracowników PGR-u[2]. W latach 1962–1963 przeprowadzono bieżące naprawy dachu, poza tym nie wykonano całościowego remontu.
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Barokowy pałac został wzniesiony na planie prostokąta, z trzema ryzalitami i bocznymi skrzydłami[2]. Budynek jest trzytraktowy, trzykondygnacyjny, nakryty dachami mansardowymi z lukarnami[2]. Elewacje są dzielone pilastrami stojącymi na boniowanym cokole parteru, którego wnętrza zachowały część sklepień kolebkowych z lunetami[2]. Obecnie pałac jest w ruinie[2]. Budynek jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzi jeszcze park[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 271. [dostęp 2015-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ a b c d e f g h i j Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, s. 336-338. ISBN 978-83-89102-63-8.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, ISBN 978-83-89102-63-8.
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Góry Kaczawskie, tom 6, pod red. M. Staffy, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2000, ISBN 83-85773-27-4, s. 289